صفحه نخست » تعرفه تبلیغات در سایت » دامپزشکی

4_ آموزش و تعلیم همگانی با استفاده از کلیه وسایل ممکن.
5_ استفاده از کلیه امکانات موجود که بیوان از آنها در مبارزه با بیماری مورد نظر بهره گرفت.
6_ از شرایط طبیعی و وضع جغرافیایی محلی که در آن اقدام به ریشه کنی بیماری می شود باید نهایت استفاده بعمل آید.

مسلم است که در ریشه کنی بیماریهای مشترک دامپزشکان نقش اصلی و اساسی را ایفا می کنند و بدون وجود و نظرات آنها امکان پیشرفت در ریشه کنی و همچنین کنترل این دسته از بیماریها وجود نخواهد داشت. اصولا می بایستی در امر ریشه کنی این بیماریها مسئولان امر به صورت یک گروه دست به دست یکدیگر بدهند و صمیمانه کار و فعالیت داشته باشند تا توفیق حاصل گردد.
____________
تدوین: سارا رنجبر

لا گفته شد که در امر ریشه کنی بیماریهای مشترک دو اصل باید رعایت گردد. یکی آزمایش حیوانات ومعدوم کردن مبتلایان و مشکوکها و دیگری مبارزه با ناقلین عامل بیماری که مختصرا به شرح زیر است:

کشتار حیوانات
در دامپزشکی با استفاده از این روش توانسته اند تعدادی از بیماریهای دامی را در کشورهای مختلف ریشه کن نمایند. این نکته همواره مورد توجه پزشکان بوده است و اظهار می دارند که برای دامپزشکان ریشه کنی بیماریهای حیوانی بسیار ساده است در حالی که در پزشکی امکان بهره وری از این روش وجود ندارد.
استفاده از این روش احتیاج به یک روش تشخیصی بسیار دقیق و مطمئن و در عین حال سریع دارد. مضافا این که نیروی انسانی متخصص لازم است تا آزمایشها را دقیقا انجام دهد و نتایج صحیح از آنها را بدست آورد تا در عمل حیوانات آلوده ای باقی نماند و یا آن که حیوان سالمی به کشتارگاه اعزام نگردد. انتخاب حیوان برای کشتار بسیار دقیق و حساس است. آزمایشها باید روشن سازد که حیوان آلوده است، ایمن است، مشکوک به بیماری است و یا حساس به بیماری. زیرا اطلاع به وضع حیوان از نظرهایی که گفته شد در امر ریشه کنی بیماری بسیار لازم می باشد.
نکته ای که در استفاده از این روش جلب توجه می کند و نهایت ضرورت را نیز دارد جلب همکاری مردم و بخصوص دامداران است. جلب همکاری مردم در امر مبارزه با بیماری غیر بومی که ناگاه وارد می شود و تلفاتی را احیانا سبب می گردد ساده است اما در مبارزه با بیماریهای بومی که مردم و دامداران تقریبا با آن همزیستی برقرار کرده اند کار بسیار دشواری است و غالبا این همکاری صورت نخواهد گرفت. این حالت دربارۀ بیماریهای مزمن که تلفات نمی دهند و یا سرعت کشتار آنها کم است نیز صادق است. زیرا کمتر افرادی هستند که به عاقبت کار بیندیشند و زیانهای آتی را که ممکن است علاوه بر اقتصاد جنبه جانی نیز داشته باشد مورد توجه قرار دهند.
بعد از کوشش در جلب همکاری عمومی، مسالۀ دومی مورد توجه باید باشد، برقرار نمودن یک سیستم قرنطینه در منطقۀ تحت مبارزه است. این سیستم باید بسیار قوی و مجهز باشد تا بتواند نتیجه لازم را به دست آورد. کوچکترین ارفاقی نباید نسبت به کسانی که بخواهند حریم قرنطینه را نادیده بگیرند بعمل آید. روش قرنطینه نه تنها باید در زمان عملیات وجود داشته باشد بلکه باید سالها پس از اخذ نتیجۀ کامل از ریشه کنی نیز عمل گردد. در کشورهایی که توانسته اند بیماریها را ریشه کن نمایند، مهمترین عامل موفقیت آنها همین قرنطینه بوده است.

نکتۀ سومی که باید مورد توجه مسئولان امر باشد مطالعۀ وضع اپیدمیولوژی بیماری مورد نظر است. هرچه این مطالعات پیشرفته تر و به حقیقت نزدیکتر باشد امکان موفقیت بیشتر خواهد بود.

مسئله دیگری که در ریشه کنی نهایت اهمیت را دارد روشن کردن وضع حیوانات مبتلا و مظنون است. این دسته از حیوانات را پس از آن گه مشخص شد که در چه حالی هستند باید فورا به کشتارگاه اعزام نمایند و تحت نظر مامورین، ذبح شده و معدوم گردند.
در کشورهایی که مردم به اهمیت این کار واقف هستند به محض اطلاع به وضع حیوانات، آن را ازبین می برند و برای نابود کردن آنها با مامورین نهایت همکاری را دارند ولی در ممالکی که سطح دانش افراد زیاد پیشرفته نیست و یا سودجویی بعضی بر سلامت جامعه از نظر این افراد برتری دارد اگر تعللی در نابود کردن حیوانات بیمار و یا مشکوک بعمل آید دامدار حیوان خود را فورا از دامداری عارج و دور از نظر مامورین به شخص دیگری می فروشد و خریدار به تصور این که دام مرغوبی با بهای نازل یافته است بیماری را با حیوان آلودۀ خریداری شده به دامداری خود می برد و حیوانات سالم خود و منطقه را آلوده می سازد. بکار بستن مقررات قرنطینه در این گونه موارد کمک بسیار باارزشی در مبارزه با بیماریها دارد.

در کشورهایی نظیرآمریکا، انگلستان، آلمان، هلند، فنلاند، سویس و ژاپن توانسته اند با بکاربستن این روش تعدادی از بیماریهای مشترک را ریشه کن نمایند. در ایران با استفاده از این روش توانستند در اندک مدتی بیماری طاعون اسبی را که یک میهمان ناخوانده بود از کشور ریشه کن نمایند.
____________
تدوین: سارا رنجبر

لا گفته شد که در امر ریشه کنی بیماریهای مشترک دو اصل باید رعایت گردد. یکی آزمایش حیوانات ومعدوم کردن مبتلایان و مشکوکها و دیگری مبارزه با ناقلین عامل بیماری که مختصرا به شرح زیر است:

کشتار حیوانات
در دامپزشکی با استفاده از این روش توانسته اند تعدادی از بیماریهای دامی را در کشورهای مختلف ریشه کن نمایند. این نکته همواره مورد توجه پزشکان بوده است و اظهار می دارند که برای دامپزشکان ریشه کنی بیماریهای حیوانی بسیار ساده است در حالی که در پزشکی امکان بهره وری از این روش وجود ندارد.
استفاده از این روش احتیاج به یک روش تشخیصی بسیار دقیق و مطمئن و در عین حال سریع دارد. مضافا این که نیروی انسانی متخصص لازم است تا آزمایشها را دقیقا انجام دهد و نتایج صحیح از آنها را بدست آورد تا در عمل حیوانات آلوده ای باقی نماند و یا آن که حیوان سالمی به کشتارگاه اعزام نگردد. انتخاب حیوان برای کشتار بسیار دقیق و حساس است. آزمایشها باید روشن سازد که حیوان آلوده است، ایمن است، مشکوک به بیماری است و یا حساس به بیماری. زیرا اطلاع به وضع حیوان از نظرهایی که گفته شد در امر ریشه کنی بیماری بسیار لازم می باشد.
نکته ای که در استفاده از این روش جلب توجه می کند و نهایت ضرورت را نیز دارد جلب همکاری مردم و بخصوص دامداران است. جلب همکاری مردم در امر مبارزه با بیماری غیر بومی که ناگاه وارد می شود و تلفاتی را احیانا سبب می گردد ساده است اما در مبارزه با بیماریهای بومی که مردم و دامداران تقریبا با آن همزیستی برقرار کرده اند کار بسیار دشواری است و غالبا این همکاری صورت نخواهد گرفت. این حالت دربارۀ بیماریهای مزمن که تلفات نمی دهند و یا سرعت کشتار آنها کم است نیز صادق است. زیرا کمتر افرادی هستند که به عاقبت کار بیندیشند و زیانهای آتی را که ممکن است علاوه بر اقتصاد جنبه جانی نیز داشته باشد مورد توجه قرار دهند.
بعد از کوشش در جلب همکاری عمومی، مسالۀ دومی مورد توجه باید باشد، برقرار نمودن یک سیستم قرنطینه در منطقۀ تحت مبارزه است. این سیستم باید بسیار قوی و مجهز باشد تا بتواند نتیجه لازم را به دست آورد. کوچکترین ارفاقی نباید نسبت به کسانی که بخواهند حریم قرنطینه را نادیده بگیرند بعمل آید. روش قرنطینه نه تنها باید در زمان عملیات وجود داشته باشد بلکه باید سالها پس از اخذ نتیجۀ کامل از ریشه کنی نیز عمل گردد. در کشورهایی که توانسته اند بیماریها را ریشه کن نمایند، مهمترین عامل موفقیت آنها همین قرنطینه بوده است.

نکتۀ سومی که باید مورد توجه مسئولان امر باشد مطالعۀ وضع اپیدمیولوژی بیماری مورد نظر است. هرچه این مطالعات پیشرفته تر و به حقیقت نزدیکتر باشد امکان موفقیت بیشتر خواهد بود.

مسئله دیگری که در ریشه کنی نهایت اهمیت را دارد روشن کردن وضع حیوانات مبتلا و مظنون است. این دسته از حیوانات را پس از آن گه مشخص شد که در چه حالی هستند باید فورا به کشتارگاه اعزام نمایند و تحت نظر مامورین، ذبح شده و معدوم گردند.
در کشورهایی که مردم به اهمیت این کار واقف هستند به محض اطلاع به وضع حیوانات، آن را ازبین می برند و برای نابود کردن آنها با مامورین نهایت همکاری را دارند ولی در ممالکی که سطح دانش افراد زیاد پیشرفته نیست و یا سودجویی بعضی بر سلامت جامعه از نظر این افراد برتری دارد اگر تعللی در نابود کردن حیوانات بیمار و یا مشکوک بعمل آید دامدار حیوان خود را فورا از دامداری عارج و دور از نظر مامورین به شخص دیگری می فروشد و خریدار به تصور این که دام مرغوبی با بهای نازل یافته است بیماری را با حیوان آلودۀ خریداری شده به دامداری خود می برد و حیوانات سالم خود و منطقه را آلوده می سازد. بکار بستن مقررات قرنطینه در این گونه موارد کمک بسیار باارزشی در مبارزه با بیماریها دارد.

در کشورهایی نظیرآمریکا، انگلستان، آلمان، هلند، فنلاند، سویس و ژاپن توانسته اند با بکاربستن این روش تعدادی از بیماریهای مشترک را ریشه کن نمایند. در ایران با استفاده از این روش توانستند در اندک مدتی بیماری طاعون اسبی را که یک میهمان ناخوانده بود از کشور ریشه کن نمایند.
____________
تدوین: سارا رنجبر