صفحه نخست » اخبار روز » روزانه های پرشین پت

وقتی بازرسین فرودگاه میامی مشغول بارسی بدنی مردی که از هاوانا، کوبا بازمی گشت بودند، با یافتن 44 پرنده که پاهای وی بسته شده بودند شوکه شدند. این مرد وارد کردن هرگونه حیات وحش به ایالات متحده را رد کرده بود. وی روز بعد به قید تعهد 50 هزار دلاری آزاد شد آن هم به دلیل پر کردن اظهارنامه کمرگی کذب!


طبق آمار سازمان آبزیان و حیات وحش ایالات متحده (FWS)، تجارت غیر قانونی حیات وحش در آمریکا پس از مواد مخدر، رتبه دوم را داراست.

یکی از رئوسای سابق اجرای قانون FWS می گوید: "هیچ ننگی در قاچاق حیوانات وجود ندارد. اگر برای بار اول حین واردات غیر قانونی حیوانات بازداشت شوید شاید حتی به زندان هم محکوم نشوید. در حالیکه در مورد قاچاق مواد مخدر اینطور نیست."



هزاران حیوان

هر ساله هزاران حیوان وارد تجارت پتهای اگزاتیک می شوند. برخی از زیستگاه های طبیعی شان شکار شده اند و بصورت قاچاق یا قانونی وارد کشور شده اند. برخی دیگر در واقع "مازاد" جانوران نمایشی و باغ وحش ها هستند و یا توسط Backyard breeder ها پرورش داده شده اند. بسیاری از آنها در مزایده ها، فروشگاه های حیوانات خانگی و یا حتی از طریق اینترنت به فروش می روند.

وقتی حیوانات بزرگ می شوند و دیگر شیرین و دوست داشتنی نیستند ممکن است باغ وحش ها و سایر مراکز حیوانات نمایشی با هدف اختصاص فضا به جوانترها از شر این حیوانات "مازاد" خلاص شوند. حیوان "مازاد" عموما به حیوانی اطلاق می شود که بنا به دلایل رفتاری و سلامتی متنوع، دیگر با گروه اجتماعی خود سازار نیست مثلا به قدر کافی تولید مثل کرده، دیگر قادر نیست بازدید کنندگان را به وجد آورد و یا در برابر حیواناتی که در آن مکان جای داده شده اند اضافه است. این حیوانات "مازاد" ممکن است بارها توسط خریداران متعدد دست به دست شوند تا نهایتا دوباره به یک باغ وحش، مرکز نمایش حیوانات برسند یا به عنوان حیوان خانگی شخصی نگهداری شوند و یا در خانه آخر با اسلحه رو به رو شوند.


هر ساله حیوانات اگزاتیک در چندین مزایده در سراسر ایالات متحده به فروش می رسند. فروشندگان با فروش سریع در دم پول نقد زیادی به جیب می زنند چرا که ببرها، شیرها، خرس ها، نخستی ها، پرندگان، خزندگان و سایر حیوانات اگزاتیک به بالاترین قیمت پیشنهادی فروخته می شوند.

این مزایده ها بسیار ناخوش آیند هستند. صداهای جیغ، خرناس، غرش، فریادها و صداهای گوش خراش کر کننده عنصر همیشگی این مزایده هاست. این حیوانات شرایط تیره و تاری را تحمل میکنند. صدها نفر از سرتاسر کشور جمع می شوند تا هر حیوانی را که تصورکنید بخرند، بفروشند یا تعویض کنند. کسی از خریداران در مورد اطلاعات و تجربه شان در مورد نگهداری از این حیوانات نمی پرسد و حتی لازم نیست مدرکی ارائه دهند تا ثابت کند در ایالتی ساکن اند که مالکیت گونه خریداری شده در آن مجاز است.


ایالات اندکی روی مزایده های حیوانات اگزاتیک نظارت دارند. در حقیقت تنها 10 ایالت قوانینی در رابطه با حراج حیوانات اگزاتیک دارند و غالب این قوانین تنها به یک مدرک یا مجوز برای اجرا نیاز دارند. در سطح فدرالی تمام بازارهای حراج که حیوانات اگزاتیک را می فروشند باید پیرو قانون رفاه حیوانات (AWA) دارای مدرک باشند. به محض پذیرفتن حیوانات، مجری مزایده مسئول پیروی از تمام قوانین و استاتداردهای ایالتی، بهداشت، پاکیزگی، سلامت عمومی و وضعیت قابل قبول آنهاست.



گرفتار در اینترنت

این حیوانات همچنین توسط برخی افراد پرورش داده می شوند و سپس برای فروش به خریداران محلی عرضه می شوند یا در اینترنت و مجلات تبلیغ میشوند و خلاصه در هر جا که بازار موجود باشد.
یک مجله رایج تحت عنوان "راهنمای یافتن حیوانات" حاوی آگهی های دلالان، اشخاص حقیقی، پرورش دهندگان، مالدارها و باغ وحش هایی است که گربه سانان بزرگ، میمون و سایر حیوانات اگزاتیک را برای فروش عرضه میکنند. سایر مجلات مانند "بازار حیوانات"، "حیونات خاص کوچک"، "دامپزشکی حیوانات اگزاتیک" نیز حاوی تبلیغات فروش حیوانات اگزاتیک به اشخاص حقیقی هستند.


پرورش خانگی در دهه 60 و 70 آغاز شد و تجارتی است چند میلیون دلاری.حمایت بسیار اندکی از این حیوانات پرورشی که فرزندانشان به فراوانی حیوانات اگزاتیکی که وارد تجارت حیوانات خانگی می شوند دامن می زنند انجام می شود. در غالب قوانین ایالتی تنها کافی است که پرورش دهنده مجوز داشته باشد. در سطح فدرالی، تمام افرادی که این حیوانات را پرورش می دهند باید مجوز پرورش پیرو قانون رفاه حیوانات (AWA) داشته باشند. با این وجود این قوانین فدرالی تنها نیازمند تامین استانداردهای نگهداری و درمانی حداقلی برای حیوانات خاص پرورشی هستند.


اینترنت به عنوان یکی از مکانهای اولیه برای خرید حیوانات غیر عادی، کمیاب یا اگزاتیک است. خرید این حیوانات به سادگی خرید یک کتاب پرفروش است. وارد یکی از این صدها سایت که کالاهای زنده می فروشند شوید تا شما هم صاحب جدید هرچیزی بشوید، از یک توله شیر گرفته تا یک موش بی مو.


متاسفانه این نوع تبادل اینترنتی حیوانات زنده پیوسته رو به رشد است. گرچه غالب ایالتها قوانینی دارند که روی مالکیت حیوانات اگزاتیک خاص نظارت دارند اما تمام آنها تکثیر و پرورش این حیوانات را ممنوع نکرده اند. و در نتیجه تنها با یک کارت اعتباری و آدرس افراد میتوانند ببر بنگال را به قیمت 1000 دلار، بابون را به قیمت 5000 دلار و بچه زرافه را به قیمت 22000 دلار از یک سایت اینترنتی خریداری کرده و ظرف چند روز صاحب یک حیوان خانگی جدید شوند.



بازندگان این تبادل کالا، حیوانات هستند. حیواناتی که اینترنتی خریداری می شوند به تناوب در اختیار کسانی قرار میگیرند که هیچ اطلاعای از اینکه چطور باید از "حیوان خانگی" جدیدشان نگهداری کنند ندارند و در نتیجه باز هم این حیوانات هستند که آسیب میبینند. و فروشنده این حیوانات کوچکترین اشاره ای به قوانین محلی یا ایالتی، مشکلات نگهداری از حیوانات اگزاتیک و نیازهای جسمی و روحی حیوانی که می فروشند نمیکند. رنج این حیوانات در دستان نالایق و بینوای خریداران کوچکترین اهمیتی در بازار تجارت پرسود پتهای اگزاتیک ندارد.




بازار سیاه به بازار آزاد

تجارت جهانی حیات وحش نادر و اگزاتیک سالیانه ارزشی 10 -20 بیلیون دلار دارد. و در حالیکه پرورش، فروش و حمل و نقل حیات وحش اگزاتیک در سطح فدرالی و همینطور بسیاری از ایالات قانونی است ولی باز هم بسیاری از حیواناتی که در ایالات متحده پرورش داده شده و به فروش می رسند بصورت غیر قانونی وارد می شوند.


با این حال، از آنجایی که احتمال گیر افتادن بسیار کم بوده و از طرف دیگه سود اقتصادی حاصل بسیار بالاست، عاملین وارد کننده و پرورش دهندگان حیوانات اگزاتیک با کمال میل این ریسک نقض قوانین را می پذیرند به خصوص که مجازات های مربوطه به ندرت از جریمه نقدی تجاوز میکنند و در موارد شدیدتر، نهایتا زمان کمی حبس.


فروشگاه های حیوانات خانگی همچون Petco و PETsMART برای کسانی که میخواهند با حیوانات اگزاتیک و سایر "پتهای مد شده" پولی به جیب بزنند، بازار مناسب را فراهم میکنند. با نمایش حیوانات بصورت زنده در مغازه ها هوس خرید را بر می انگیزند.

بسیاری از این حیوانات نیز در نتیجه ی قدرت ذله کردن کودکان توسط والدین خریداری می شوند. کودکان همبستگی طبیعی شگفت انگیزی با حیوانات دارند اما به محض دستیابی، علاقه شان را به سرعت از دست می دهند و دیگر حتی حاضر نیستند مراقبتهای معمولی روزانه زندگی حیوان را برایش فراهم کنند.


مراقبت از حیوانات درون پت شاپها همیشه جای تردید دارد چرا که مدیران این فروشگاه های حیوانات خانگی با برخود میان مسئولیت نگهداری از حیوانات- حتی وقتی این حیوانات بیمار هستند- و تضمین سودآوری تجارتشان رو به رو هستند. از آنجایی که هزینه مراقبتهای دامپزشکی یک حیوان می تواند به سادگی از ارزش تجاری آن فراتر رود، عقل حکم میکند که قطعا منافع مالی و نگهداری از حیوانات ذاتا با هم در تضاد اند به خصوص در محیط های خرده فروشی.


برخی از این حیوانات پس از طی مسافتهای بسیار طولانی در نهایت وارد فروشگاه های حیوانات خانگی می شوند، که این خود برایشان بسیار تنش زا بوده و پیش از رسیدن به صحنه ی بازار منجر به بیماری و آسیب به آنان می شود.


بسیاری از فروشگاه های حیوانات خانگی ادعا دارند که تامین کنندگان خود را در برابر وضعیت حیوانات پاسخگو میدانند و از پذیرفتن بارهای حیوانات آسیب دیده و بیمار خودداری میکنند. اما آیا واقعا درست است که به جای تلاش برای درمان و یافتن خانه برای آنان این حیوانات بیمار و زخمی را مثل یک بسته غذای خراب گربه دوباره به تامین کننده پس بفرستند؟ حقیقت این است که در محیط های خرده فروشی باید با حیوانات به سان کالا برخورد شود تا فروشنده به سود مالی برسد...


تنها راه جلوگیری از فزونی بافتن تجارت حیوانات اگزاتیک و رنجی که به همراه دارد متوقف کردن پرورش، مبادله، تجارت و فروش حیوانات اگزاتیک برای منافع شخصی و سرگرمی است و همینطور اینکه افکار عمومی را آموزش دهیم که حیوانات وحشی به حیات وحش تعلق دارند و نه خانه های ما.



تجارت پرندگان وحشی

هر ساله هزاران طوطی از حیات وحش شکار می شوند تا در آسیا، اروپا و ایالات متحده به عنوان حیوان خانگی به فروش برسند. شوک اولیه ناشی از از دست دادن آزادی و محبوس بودن درقفس می تواند 10-20 % از پرندگان شکار شده از طبیعت را بکشد. از میان آنهایی که از فرآیند شکار شدن جان سالم به در می برند، نیمی پیش از رسیدن به مقصد نهایی به علت گرسنگی، از دست دادن آب بدن، خفگی یا بیماری میمیرند.


محققان در نیکاراگوئه تخمین می زنند که برای جبران تلفات، تا 4 برابر طوطی که قرار است وارد بازار شود شکار می شود. در حقیقت، به رسمیت شناختن نرخ بالای تلفات پرندگان وارداتی کنگره ایالات متحده را مقاعد کرد تا قانون حفاظت از پزندگان وحشی را در سال 1992 به تصویب برساند. گرچه این قانون بطور موثری ایالات متحده را از بزرگترین وارد کننده پرندگان شکار شده به به یکی از کوچکترین ها تبدیل کرده اما باز هم هر ساله 150000 طوطی از طریق مرز مکزیک به آمریکا قاچاق می شوند.


هرگونه تجارت قانونی حیوانات اگزاتیک، چه شکار شده از طبیعت و چه پرورشی، غالبا منجر به رواج این گونه ها بین مردم شده و تقاضا برای نگهداری از آنها به عنون حیوان خانگی افزایش می یابد، تقاضایی که همواره از جانب افرادی که می خواهند با تامین آن در بازار حیوانات خانگی به سرعت پول هنگفتی به جیب بزنند پاسخ داده می شود که غالبا هم بهایش را حیوانات می پردازند.


به عنوان سند، اتحادیه پرورش پرندگان آمریکا، گروهی حافظ منافع پرورش دهندگان پرندگان اگزاتیک، با قانون حفاظت از پرندگان حیات وحش (WBCA) که در سال 1992 تصویب شد مخالفت نمودو اخیرا نیز با قانونی که برای اهداف تحقیقاتی پرندگان را هم مشمول قانون تامین رفاه حیوانات میکرد مخالفت نمود.


این رفتارها تاریخچه صنعت حیوانات خانگی را در مقدم دانستن منافع خود بر رفاه حیوانات را نشان می دهند.


بسیاری از پرورش دهندگان حیوانات اگزاتیک ادعا دارند که پرورش این گونه ها دراسارت از آنها در حیات وحش حمایت میکند، ادعایی که با حقایق همخوانی ندارد. نقش پرورش دهندگان شخصی بصورت گسترده این بوده که نمونه های آزمایشی نادر را جمع آوری کنند، آنها را خارج از چارچوب طرح های حفاظتی رسمی پرورش داده، مبادله کنند، بفروشند و یا فرزندانشان را برای فخر فروشی و/یا منافع مالی به معرض نمایش بگذارند.


متخصصین بر این عقیده اند که محدودیت واردات شاید بهترین عامل بازدارنده برای بهبود وضعیت فلاکتبار طوطی های در معرض خطر باشد. نتایج یک تحقیق نشان داد که WBCA نرخ شکار پرندگان را از 50 به 20% رسانده. که این خود دلیلی است بر رد این ادعای صنعت تجارت حیوانات خانگی و کشورهای صادر کننده مبنی بر اینکه محدود کردن خرید و فروش قانونی منجر به تشدید شکار و تجارت غیر قانونی می شود.


گرچه قوانین آمریکا از پرندگان بومی مانند Blue Jay، سهره و سینه سرخ در برابر سوء استفاده تجاری حفاظت میکند اما پر واضح است که این حفاظتها با مجاز شمردن استثمار گونه های بومی سایر کشور ناسازگار است.
طبق گفته های دکتر Steven R. Beissinger از دانشگاه کالیفرنیا در برکلی: "برای اینکه اخلاقا منسجم عمل کرده باشیم، با تجارت تمام پرندگان اگزاتیک باید همانطور برخورد شود که با گونه های بومی برخورد می شود. به عنوان نمونه، آمریکا استفاده ی تجاری از بیشتر پرندگان گونه های حیات وحش بومی را ممنوع کرده... گرچه خرید و فروش و نگهداری از گونه های بومی بدون مجوزهای خاص پرندگان غیر قانونی است ولی همین اعمال در قبال غالب پرندگان غیر بومی بدون مجوز هم کاملا قانونی است. این یعنی یک ناهمخوانی اخلاقی در برخورد با گونه های حیات وحش".


پرندگان اگزاتیکی که در حال حاضر در اسارت نگهداری می شوند را نمیتوان به حیات وحش باز گرداند. وظیفه داریم بهترین مراقبتها را آز انها به عمل آوریم اما بهتر خواهد بود اگر همین احترامی را که برای پرندگان بومی خود داریم برای پرندگان سایر کشورها هم قائل باشیم. نباید پرندگان اگزاتیک را مانند کالا تجرات کنیم.




پرندگان و تجارت حیوانات خانگی

در ایالات متحده، تولید بیش از حد و ترویج طوطی ها به عنوان حیوانات خانگی منجبر به مسائل جدی رفاه حیوانات شده. چه شکار شده از طبیعت باشند و چه پرورشی، طوطی های اسیر بصورت متناوب از اضطراب مرتبط با اسارت در رنج اند که منجر به مشکلات رفتاری و جسمی می شود. پرندگانی که به عنوان حیوان خانگی فروخته می شوند عموما به دلیل ناآگاهی بیشتر خریداران این پرندگان اگزاتیک از بیماری های ناشی از سوء تغذیه رنج می برند. مشکلات مربوط به اسارت و تجارت حیوانات خانگی منجر به سیلی از پرندگان ناخواسته، آزار دیده و رها شده به سمت پناه گاه ها و مراکز نجات پرندگان شده.


از میان بیش از 100 پناهگاه و ناجی خود اظهار پرندگان در آمریکا که تعداد زیادی در چند سال اخیر بوجود آمده اند ظرفیتشان تکمیل است، با این وجود تعداد پرندگانی که در اسارت نگهداری می شوند و تعدادی که وارد پناهگاه ها می شوند جای بحث دارد.
مقاله ای که در سال 1998 در نشریه "انجمن دامپزشکی آمریکا" منتشر شد با اشاره به "گسترده ترین مطالعه ی جمعیت شناسی از پرندگان خانگی" اینطور می نویسد که جمعیت پرندگان خانگی در آمریکا بین 35-40 میلیون تخمین زده می شود. در سال 1996 "هیات مشورتی مشترک صنعت حیوانات خانگی" گزارش داد که 40 میلیون پرنده به عنوان حیوان خانگی نگهداری می شوند.


اما این امار ما را از مشکل اصلی منحرف میکند- رفاه پرندگان محبوس. چه با 10 میلیون پرنده سر و کار داشته باشیم و چه با 40 میلیون، به هر صورت کیفیت زندگی تک تک آنها حائز اهمیت است. در سال 1998، World Parrot Trustتخمین زد که در حدود 50% تمام طوطی های خانگی در شرایط ناشایسته نگهداری می شوند. به دلیل کمبود جا یا بودجه، پناهگاه های پرندگان در سراسر کشور ناچارند هر ساله هزاران پرنده که صاحبانشان قادر تامین نیازهایشان نیستند را رد کنند. آشکارا، این مشکلی است که باید بدان پرداخت.


Cheryl Meehan، که در UC-Davis رفاه پرندگان خوانده می گوید: "آنچه امروزه می آموزیم این است که در واقع نگهداری از یک طوطی به عنوان حیوان خانگی بسیار دشوار است. شنیدن داستان طوطی ای که به مدت 10 سال کنج قفس با حوله ای روی آن به حال خود رها شده چندان نامعمول نیست.
به گفته ی Liz Wilson، رفتار شناس پرندگان:" این بدان علت است که "غالب مردم از لحاظ فیزیکی و روانی آمادگی اینرا ندارند که زندگی شان را با حیوانات وحشی تقسیم کنند".


هنگام در نظر گرفتن رفاه پرندگان محبوس، بسیاری بر این عقیده اند که نگهداری از یک حیوان فعال، باهوش و اجتماعی که برای پرواز تطابق یافته در قفسی که انقدر کوچک است که امکان انجام رفتارهای طبیعی اش را نمیدهد ذاتا ظالمانه است.



Mark Johnson، مدیر Foster Parrots Ltd، که روزانه 5-10 تماس تلفنی از افرادی که میخواهند از شر مسئولیت مراقبت از پرنده شان خلاص شوند دریافت میکند میگوید: "چرا متوجه نیستند که گرفتار کردن حیوانی که آسمان جولانگاه و حق طبیعی اش بوده با هدف ارضای لذت و خوشی خودمان غیر انسانی است؟"




خزندگان

در دهه گذشته نگهداری از خزندگان به عنوان حیوان خانگی رشد فزایند های داشته. تقریبا هر فروشگاه حیوانات خانگی، بزرگ یا کوچک، خزنده هم می فروشد. خزندگان را به سادگی از طریق اینترنت نیز میتوان خریداری کرد، از پرورش دهندگان شخصی تا پرورش دهندگان بزرگ، دربازارها یا بازارهای مبادله، و یا حتی شکار از طبیعت.
رایج ترین خزندگانی که در آمریکا به فروش می روند گونه های کمیاب نیستند بلکه گونه هایی هستند که گران نیستند مانند ایگوانای سبز که به قیمت 10-15 دلار به فروش می رسد یا بال پیتون به قیمت 35 دلار.


خزندگان شکار شده از طبیعت یا آنهایی که فرزندان والدین شکار شده هستند اکثر خزندگانی را تشکیل میدهند که در دستان اشخاص حقیق قرار دارند. در حقیقت، طبق بررسی یک American Pet Products Manufacturers Association17% ازخزندگان خانگی در آمریکا توسط مالکینشان از طبیعت شکار شده بودند. گرچه در آمریکا تعدادی از خزندگان نیز پرورشی هستند ولی این رقم در برابر تعدادی که به عنوان حیوان خانگی نگهاری می شوند چشمگیر نیست. صدها گونه وارداتی هستند.



آمریکا یک وارد کننده ی بزرگ خزندگان در تجارت پتهای اگزاتیک است. صدها گونه خزنده از سر تا سر جهان وارد می شوند، از چین، کلمبیا، ویتنام، اندونزی و غیره. تعداد کل خزندگانی که در سال 1998 وارد شده اند 1925680 حیوان بوده. در سال 1970، 69% کل حیوانات وارداتی لاک پشت گوش قرمز بود (red-eared slider turtle).با این وجود در سال 1975، وزارت غذا و دارو فروش لاک پشتهای کمتر از 4 اینچ را ممنوع اعلام کرد که متعاقب آن تعداد حیوانات وارداتی بصورت چشمگیری کاهش یافت. در حال حاضر، ایگوانا یکی از رایج ترین خزندگان وارداتی است- در سال 1998، 41% از کل واردات را ایگوانای سبز تشکیل میداد.



گرچه نگرانی های مربوط به رفاه حیوانات پیرامون خزندگان شکار شده از طبیعت، چه قانونی و چه غیر قانونی، برای اکثر افراد واضح به نظر می رسد اما افراد کمی از ظلم موجود در پرورش خزندگان به عنوان حیوان خانگی اطلاع دارند.


مراکز پرورش خزندگان عموما آنها را در آکواریوم های بایر سایز متوسط یا محفظه های پلاستیکی می گنجانند که گاها برخی تمام عمر را در آنجا می گذرانند. یک پرورش دهنده خزنده، با افتخار اعلام میکند که خزندگانش را در محفظه های پلاستیکی به اندازه 12.5* 6.75* 6.75 اینچ تا 16* 10.75 * 6.5 اینچ جای میدهد. در حالیکه این جای دهی ممکن است در صنعت پرورش خزندگان استاندارد باشد ولی به سختی می تواند با رفتارهای طبیعی خزندگان هماهنگ بوده و/یا آنرا تسهیل کند.
پرورش یک گونه صرفا برای رها کردنش در یک محیط که تماما با محیط طبیعی زندگی اش که برای زندگی در آن تطابق یافته ناسازگار است نه حفاظت به شمار می آید و نه انسانی.


به دلیل ناآگاهی افرادی که آنها را خریداری میکنند، خزندگانی که به عنوان حیوان خانگی نگهداری می شوند متناوبا از سوء تغذیه رنج می برند. چون اطلاعات کمی از عادات خزندگان اگزاتیک در حیات وحش وجود دارد، تامین نیازهای رفتاری و فیزیکی آنان در اسارت چه بسا غیر ممکن است خزندگانی که در خانه ها نگهداری می شوند عمر طولانی ندارند. طبق یک مطالعه ی آلمانی اتریشی، طول عمر متوسط خزندگان در اسارت برای تراپینها و لاک پشتها (tortoises) 3.9 سال، برای مارمولکها 2.5 سال و برای مارها 3.6 سال است. تحلیلهای گسترده تر نیز این تئوری را تقویت می کنند که غالب خزندگان حتی سال اول را در اسارت زنده نمی مانند.


از آنجایی که امید به زندگی یک خزنده در اسارت تا این حد پایین است و خود حیوان نیز رنج می برد، API پیشنهاد می دهد که خزندگان توسط عموم مردم به عنوان حیوان خانگی نگهداری نشوند. خزندگان باید در زیستگاه طبیعی خود باقی بمانند، رها از اسارت.



ترجمه: The Almighty