خبرآنلاین
جدیدترین نوآوری دنیای مد و فشن
لباس‌هایی از چای سبز و شکر!
سوزان لی که یک طراح مد انگلیسی است، موفق‌شده با استفاده از میکروارگانیسم‌ها، محلول
چای سبز شیرین و سلولز بافتی چرم‌مانند را تهیه کند که می‌تواند در تولید لباس‌های گوناگون مورد استفاده قرار بگیرد.
تا به حال خیاطی ندیده‌ایم که با میکروارگانیسم‌ها سر و کار داشته باشد اما سوزان لی که طراح مد است، برای اولین‌بار پارچه‌ها را به سمت تولید آزمایشگاهی و پاک آنها آنهم با استفاده از باکتری‌ها سوق می‌دهد. نیوساینتیست مصاحبه‌ای با خانم لی ترتیب داده تا ببیند چطور می‌شود محلول
چای سبز و شکر را به پارچه‌ای بادوام تبدیل کرد؟
فرآیند تولید این پارچه عجیب چگونه است؟
محلول
چای سبز و شکر به محیط کشت سلولزی اضافه می‌شود. در این محیط باکتری‌ها، مخمرها و میکروارگانیسم‌های دیگری مشغول رشد و تکثیر هستند. باکتری‌های این محیط ظرف مدت سه‌هفته رشته‌های سلولز را به هم می‌بافند و در نتیجه لایه‌ای به قطر تقریبی 15میلیمتر روی محلول را خواهد پوشاند. باید این لایه از محیط جدا، در آب سرد شسته و حدود یک‌هفته روی یک سطح چوبی خشک شود. در خلال این هفته قارچ‌ها روی لایه باکتریایی شروع به رشد می‌کنند و دوام و استحکام آنرا افزایش می‌دهند.
این فرایند در نهایت به 1ماه وقت نیاز دارد که در مقایسه با مراحل کشت و برداشت پنبه و تولید پارچه‌های نخی به مراتب کوتاه‌تر است.
چه مقدار چای سبز و شکر برای تولید هر دست لباس به کار گرفته خواهد شد؟
میزان
چای سبز و شکر مورد نیاز هر لباس تقریبا معادل 2هفته مصرف یک خانواده است.
ساختار این پارچه به کدام‌یک از بافت‌هایی که می‌شناسیم نزدیک‌تر است؟
تقریبا هیچکدام! این بافت جذب رنگ فوق‌العاده‌ای دارد و حتی می‌توان از موادی مانند اکسیدآهن برای رنگ‌کردن آن استفاده کرد. با این حال فکر می‌کنم بیشترین شباهت را به بافت چرم یا کاغذ داشته باشد. من این بافت را در ژاپن به افراد مختلفی نشان دادم، آنها می‌گفتند شبیه یک ماهی مرکب خشک‌شده است.
چقدر این طرح شانس صنعتی‌شدن دارد؟ 
ما داریم با مرکز زیست‌شناسی سنتتیک کالج سلطنتی برای بهبود ژنوم باکتری‌ها و افزایش راندمان فرایند کار می‌کنیم و از سوی دیگر از مهندسان پلیمر برای ایجاد خواص آبگریزی در این ماده کمک می‌گیریم. عمر لباس‌ها در صنعت مد کوتاه است و فکر می‌کنم این بافت بتواند در طراحی محصولات فرعی و حتی معماری شروع خوبی داشته باشد.
آیا مانعی سر راه استفاده از این بافت وجود دارد؟
ضخامت این بافت پس از خشک‌شدن بین 5/0 تا 1میلیمتر است، خاصیت ارتجاعی ندارد و برای بریدن آن باید مانند چرم عمل کرد و فکر می‌کنم مانند چرم برای پوشیدن روی لباس‌های دیگر مناسب‌تر باشد.
چالش بزرگ‌تر جذب آب فوق‌العاده این بافت و ژلاتینی‌شدن آن حین خیس‌شدن است. به همین دلیل داریم برای ایجاد خواص آبگریزی روی آن کار می‌کنیم.
فکر می‌کنی این فرایند چقدر سازگار با محیط‌زیست باشد؟
هنوز آزمونی انجام‌نشده اما تنها مواد مورد نیاز ما
چای سبز و شکر هستند و امیدواریم در آینده بتوانیم آنها را با بسماندهای صنعتی جایگزین کنیم. اگر این فرایند را با تولید چرم در طبیعت مقایسه کنیم می‌بینید که بسیار سازگار با محیط‌زیست و به‌صرفه‌تر است.
چه آینده‌ای را برای این بافت زیستی پیش‌بینی می‌کنی؟
حرفه من انتخاب مواد تازه برای ورود به صنعت مد است اما امیدوارم این بافت در صنایع دیگری نیز به کار گرفته شود و در نهایت بتواند به کاهش مصرف منابع طبیعی و سازگاری بهتر با طبیعت منجر شود. این ماده صد‌در‌صد زیست‌تجزیه‌پذیر است.