در حالی که فعالان محیط زیست در مورد حفاظت از «امید»، آخرین درنای سیبری و البته سایر گونه‌های پرندگان در معرض صید، نگران هستند، کارشناسان معتقدند از مهم‌ترین اقدامات برای حفاظت، جایگزینی طبیعت‌گردی به جای شکار و منتفع کردن جوامع محلی در آن است.
به گزاررش گروه محیط زیست خبرگزاری میراث فرهنگی با فرود آمدن «امید»، آخرین بازمانده دسته غربی دُرناهای سیبری در فریدونکنار، حفاظت از امید و دیگر پرندگان بار دیگر در میان فعالان محیط زیست مطرح شده‌است. از آنجا که بیش از همه شکار پرندگان توسط جوامع محلی بر تعداد و احیانا نابودی آنها موثر است، کارشناسان معتقدند برای محافظت از آنها باید نه تنها جوامع محلی را آگاه کرد بلکه آنها را جوری منتفع کرد که ناچار نباشند برای امرار معاش به شکار پرندگان روی بیاورند.
«حر منصوری»، دیده‌بان طبیعت میانکاله در گفت و گو با CHN در مورد مهم‌ترین اقداماتی که می‌توان برای حفاظت از «امید» و سایر پرندگان در زیستگاه‌ها انجام داد، گفت: «دامگاه‌دارها، جملگی از جوامع محلی هستند که برای امرار معاش به صید پرندگان می‌پردازند و در صورتی که بتوانند از راه دیگری هزینه‌های زندگی خود را تامین کنند شاید بتوان به حفظ پرندگان امید داشت.»
به گفته او، بحث معیشتی برای جوامع محلی بالاترین اهمیت را دارد و بر همین اساس تنها با آگاهی بخشی در مورد اهمیت جانوران و به طور خاص پرندگان نمی‌توان انتظار داشت آنها دست از شکار بکشند.
منصوری سال‌هاست که تورهای پرنده‌نگری در میانکاله برگزار می‌کند. او بر این اساس معتقد است که تنها در صورت منتفع کردن جوامع محلی در گردشگری منطقه می‌توان اکوسیستم را حفظ کرد با این توضیح که: «دامگاه‌داران بارها تهدید کرده‌اند که در صورت ادامه فشار محیط زیست مبنی بر جمع کردن دامگاه‌ها، «امید» را شکار می‌کنند و