و اگر این یک آنژین بود؟ نکاتی دربارۀ آنژین و گلودرد:
آنژین دقیقاً چیست؟
آنژین التهاب لوزه هاست، لوزه ها در انتهای گلو واقع شده اند، کار اصلی شان این است که به بدن کودک برای مبارزه با میکروب های مختلف کمک می‌کنند. این التهاب اغلب در بین کودکان بالای دو سال شیوع دارد.
علائم آنژین کدامند؟
اولین علامت آنژین درد گلو است، همراه با دشواری در غورت دادن و کسالت عمومی. آنژین تغییر در دمای بدن را نیز با خود به همراه دارد و این تغییر دمای بدن را تا 40-39 درجه سانتیگراد هم می‌رساند. کودک دچار لرزش می‌شود، گرسنه نیست و از درد سر یا شکم شکایت دارد.
توجه، هر گلودردی به معنای وجود آنژین نیست!
تنها درد گلو برای رسیدن به تشخیص آنژین کافی نیست. در واقع، کودکی که گلودرد دارد ممکن است صرفاً به نازوفارنژیت مبتلا شده باشد، نازوفارنژیت بیماری نسبتاً رایجی است که باعث تحریک گلو هم می‌شود: قرارداشتن در معرض محیط آلوده (آلوده کننده ها، دود سیگار) یا محیط های خیلی خشک (محل های خیلی گرم) یا فقط به دلیل آواز خواندن زیاد یا فریاد کشیدن از ته گلو عامل ایجاد این عارضه است.
به خاطر داشته باشیم که در موارد آنژین، درد گلو همراه با افزایش دمای بدن و متورم شدن لوزه ها، خصوصاً در بین بچه های کوچک است.
آنژین ویروسی یا آنژین باکتریایی؟
قبل از سه سالگی، آنژین تقریباً ویروسی است. در بین بچه های بزرگتر، می‌تواند باکتریایی (باکتری استرپتوکوک) نیز باشد: آنژین باکتریایی یک پنجم از موارد کل آنژین ها را تشکیل می‌دهد.
در مقایسه با آنژین ویروسی، آنژین باکتریایی با شروع تب ناگهانی و دردهای شدید هنگام غورت دادن، متمایز می‌شود.
در موارد آنژین چه باید کرد؟
در تمام موارد آنژین های کودکان، مراجعه به پزشک الزامی است. تنها اوست که می‌تواند به درستی آنژین را تشخیص دهد و داروهای ضروری را برای تسکین سریع درد گلوی کودک، درمان علت و جلوگیری از عوارض تجویز کند.
برای کودکان بالای سه سال، پزشک از یک ورقۀ نازک در انتهای گلوی کودک استفاده می‌کند تا حضور احتمالی استرپتوکوک ها را تشخیص دهد. استرپتوکوک ها نشانۀ وجود آنژین باکتریایی هستند، بنابراین درمان آنها نیز توسط آنتی بیوتیک ها انجام خواهد شد
در تمام موارد، درمان علائم آنژین بر پایۀ داروهایی قرار دارند که برای کاهش تب و درد در نظر گرفته شده اند، مانند پاراستامول. در این مورد، شربت و قرص بی فایده هستند و فقط ممکن است عوارض ناخوشایندی با خود به همراه داشته باشند. بنابراین از مصرف آنها باید خودداری شود: بهتر است که به فرزندتان یک جوشانده که خوب شیرین شده یا یک لیوان شیر که با عسل شیرین کرده اید، بدهید.
امروزه عوارض آنژین (آبسه های موضعی، بیماری های قلبی یا کلیوی، مشکلات رماتیسمی) به لطف آنتی بیوتیک ها و تست هایی که تشخیص آنژین را سرعت می‌بخشند، بسیار محدود اند.
برای اینکه کودک کمتر از آنژین رنج ببرد، چه اقداماتی باید انجام داد؟
در منزل، بعد از مراجعه به پزشک، علاوه بر درمان های تعیین شده، این اقدامات را نیز انجام دهید:
کودک تان را از قرار گرفتن در معرض دود، خصوصاً دود سیگار محافظت کنید.
هوای هر یک از اتاق های منزل تان را هر روز تهویه کنید.
محیط اتاق کودک تان را مرطوب نگه دارید.
حواستان باشد که پس از هر بار که بینی اش را پاک می‌کند، دست هایش را به طور مرتب بشوید.
اگر کودک تان بیش از 7 سال سن دارد، از او بخواهید که با یک فنجان آب گرم که یک قاشق چای خوری نمک در آن حل کرده اید، غرغره کند.
به او جوشانده های شیرین و شیر که با عسل شیرین شده بدهید تا بنوشد، این نوشیدنی ها گلویش را نرم می‌کنند.
برایش سوپ، آبگوشت، پوره و کمپوت آماده کنید، خوردن و غورت دادن این خوراکی ها برای او راحت است.