تازه‌ترین بررسی‌های
مستند و آنلاین سایت اسپید تست (Speedtest.net) نشان می‌دهد که
ایران در زمینه بهره‌مندی از
سرعت اینترنت در دنیا، برای رسیدن به قعر جدول جهانی تنها ۹
رتبه فاصله دارد.
براساس این بررسی، ایران با سرعت متوسط ۶۱ صدم مگابیت بر ثانیه، جایگاه ۱۷۶ را در میان ۱۸۵ کشور جهان از آن خود کرده است و در میان کشورهای منطقه آسیای جنوب غربی که کشورهای هدف سند چشم‌انداز ۲۰ ساله ایران محسوب می‌شوند نیز توانسته جایگاه دوم از آخر را از آن خود کند.
بدین ترتیب در میان کشورهای منطقه و همسایه ایران، حتی کشورهایی چون افغانستان، با دارا بودن رتبه ۱۴۵ و میانگین سرعت ۱/۲۸ مگابیت بر ثانیه از ایران فاصله گرفته و در این میان کشور ترکیه با میانگین ۵/۵۵ مگابیت بر ثانیه رتبه ۶۰ جهان را در این زمینه به دست آورده است.
امروزه اینترنت به‌عنوان ابزاری کارآمد و مهم در زندگی شهروندان دنیا شناخته می‌شود، به همین دلیل دولت‌ها و ارائه‌دهندگان اینترنت درتلاشند تا اینترنت را با بیشترین سرعت، بالاترین کیفیت، بهترین خدمات پشتیبانی و کمترین قیمت به کاربران خود ارائه دهند تا راه توسعه را بر رقبای خود در بازار پهنای باند تنگ کنند.
این درحالی است که ارائه اینترنت پرسرعت در برخی کشورها می‌تواند نسبت به خدمات مشابه در سایر کشورها با قیمت بالاتری ارائه شود که در این مورد باید به سطح زندگی، میزان تورم و متوسط درآمد خانواده‌ها در آن کشور توجه کرد؛ به‌طوری که یک خانواده متوسط در کشوری با تورم ثابت به‌دلیل درآمد سالانه قابل توجه، قادر به پرداخت هزینه بالای ۳۰ دلار در ماه برای دریافت اینترنت بالای ۳مگابیت برثانیه باشد.
براساس گزارش مهر وضعیت سرعت اینترنت در برخی از کشورها به این ترتیب است:
کره‌جنوبی – مؤسسه آکامای (Akamai) در گزارش پایانی سال ۲۰۰۹ خود سرعت متوسط اینترنت در کشور کره‌جنوبی را ۱۴/۶ مگابیت برثانیه اعلام و کره جنوبی را به‌عنوان کشوری که بالاترین سرعت اینترنت را به کاربران عادی عرضه می‌کند، معرفی کرد. کره‌جنوبی سریع‌ترین اینترنت خود را با قیمت ۲۸/۵۰ دلار در ماه ارائه می‌کند در شرایطی که برپایه گزارش اداره ملی آمار در این کشور، متوسط درآمد کره‌جنوبی برای یک خانواده کارگر با حداقل تحصیلات ۲۷هزار و ۳۸۴ دلار است.
ژاپن – این کشور به‌عنوان نخستین قدرت فناوری آسیا توانست در این طبقه بندی با سرعت متوسط ۷/۹مگابیت بر ثانیه رتبه دوم را به دست آورد. بدیهی است که در کشوری چون ژاپن، اینترنت با سرعت‌های متفاوتی عرضه می‌شود. برای مثال به تازگی تله کام ژاپن (NTT) سرویس ویژه‌ای را برای کاربران خانگی خود عرضه کرده است که از طریق فیبر نوری حداکثر سرعت ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه را با قیمت ۶۳ دلار در ماه عرضه می‌کند. در شرایطی که طبق گزارش وزارت کار ژاپن، متوسط درآمد سالانه یک خانواده در این کشور،معادل ۶۰ هزار و ۶۰۰ دلار آمریکاست.
آمریکا – در طبقه بندی سرعت اینترنت در سه ماهه چهارم سال ۲۰۰۹، آمریکا با سرعت متوسط ۳/۹ مگابیت برثانیه رتبه هجدهم را به دست آورده است. در این کشور اینترنت با قیمت متوسط ۴۵/۵۰ دلار در ماه ارائه می‌شود و متوسط درآمد یک خانواده برپایه گزارش کمیته سرشماری آمریکا ۴۵هزار و ۶۰۰ دلار در سال است.
ایتالیا – در این کشور سرعت متوسط اینترنت ۲/۸ مگابیت برثانیه به ثبت رسیده است. اینترنت ADSL از طریق فیبرنوری در این کشور با قیمت متوسط ۲۵ دلار در ماه عرضه می‌شود، درحالی که درآمد متوسط یک خانواده کارگر دارای دو فرزند در این کشور برپایه گزارش سازمان بین‌المللی همکاری‌ها و توسعه اقتصادی ۳۶ هزار و ۹۴۳ دلار در سال است.
سوئیس – این کشور با سرعت متوسط ۵ مگابیت برثانیه در رتبه هشتم طبقه بندی آکامای قرار گرفت. برپایه گزارش سازمان همکاری‌ها و توسعه اقتصادی، درآمد متوسط خانواده در این کشور ۶۴ هزار و ۸۷۷ دلار در سال است.
هند – طبق این طبقه‌بندی سرعت متوسط اینترنت در هند ۸۹۷ کیلوبیت برثانیه است. در این کشور نیز اینترنت با سرعت‌های مختلفی به کاربر خانگی عرضه می‌شود که برای مثال قیمت اینترنت با سرعت ۲۵۶ کیلوبیت برثانیه برابر با حدود ۱۴ دلار درماه است.
در رتبه بندی کشورها از نظر سرعت اینترنت خانگی که در شش ماهه نخست سال ۲۰۱۰ از میان ۱۸۵ کشور بررسی شده، ایران پس از کشورهایی مانند ونزوئلا، نیجریه، بولیوی، عراق، پاراگوئه و جزایر ترک و کایکاس با سرعتی برابر ۶۱ صدم مگابیت بر ثانیه در رتبه ۱۷۶ قرار گرفته است.
نکته تأسف‌بار در این جدول این است که تنها کشورهای جهان که سرعتی کمتر از ایران دارند عبارتند از: موریتانی، لبنان، کامرون، وانوآتو، مالی، بولیوی، نپال، زیمبابوه و زامبیا. بقیه کشورهای دنیا از ایران سرعت اینترنت بالاتری دارند.
به‌طور متوسط اینترنت خانگی پرسرعت ADSL با سرعت تنها ۱۲۸ کیلوبیت برثانیه با قیمت متوسط ۲۰ هزار تومان در ماه (۲۰ دلار در ماه) ارائه می‌شود.
همه اینها در حالی است که اخیرا یک مقام اجرایی کشور به دستگاه‌های دولتی توصیه کرد تا پایان سال ۸۹، حدود ۴۰درصد از خدمات و فعالیت‌های خود را به‌صورت دورکاری ارائه دهند؛ یعنی کارمندان را مرخص کنند و اداره امور را به‌صورت کار از راه دور انجام دهند؛ با این وجود به‌نظر می‌رسد که بدون توسعه زیرساختهای اینترنت در کشور، امکان اجرای طرح‌های دورکاری، پیاده‌سازی طرح دولت الکترونیک و ارائه خدمات اینترنتی به شهروندان میسر نیست.
همچنین بررسی‌ها نشان می‌دهد که دولت در زمینه تحقق اهداف برنامه چهارم توسعه در بخش فناوری اطلاعات و زیرساختهای اینترنتی و به‌ویژه طرح دولت الکترونیک موفق عمل نکرده و این عقب ماندگی با وضعیتی که در تصویب قانون برنامه پنجم توسعه پیش می‌رود احتمالا تا سال‌های بعد همچنان ادامه خواهد داشت.
خوش بینانه‌ترین اظهارات مقامات اجرایی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات حکایت از افزایش پهنای باند اینترنت کشور از ۱۲۸ کیلوبیت فعلی به ۵۱۲ کیلو بیت بر ثانیه در سال پایانی برنامه پنجم توسعه یعنی سال ۱۳۹۴ دارد؛ سالی که احتمالا در آن ایران رتبه آخر جهانی را در زمینه سرعت اینترنت با فاصله بسیار از آن خود خواهد کرد!