فکر می کنم همه قبول دارید شاید یک زمانی فرهنگی غنی و سرشار از عشق داشته ایم، فرهنگی که آداب خوبه آن حتی بعد از نابودی آن فرهنگ (به دلایل تاریخی از جمله حملات مغول ها و…) سینه به سینه به ما ارث رسیده و درست در زمانی که ما نیازمندش هستیم به ما کمک می کنند.
یکی از سنت های بسیار خوب و عاطفه برانگیز ما، تخم مرغ رنگی ست که به نظر من، نماد عشق ورزیدن و دوست داشتن است. البته در مقابل فرهنگ بدی هم داریم به نام ماهی کشون که نمی خواهم در موردش حرفی بزنم. اما دلیل از نوشتن تمام این ها، معرفی روش پخت دیگری است که در قسمت هایی از چین مرسوم است.
تخم مرغ ویرجین یا تخم مرغ های ادرار پز، یکی از رسم های سال نو در استان ژجیانگ چین است. مردم این استان برای استقبال از بهار، تخم مرغ ها را در ادرار پسران جوان که هنوز ازدواج نکرده و کودک محسوب می شوند می جوشانند.
درست در فصلی که بوی گل های تازه شکفته، در سرتاسر جهان به مشام می رسد در شهری مثل Dongyang چین بوی ادرار انسان را خفه می کند. در اکثر نقاط چین رسم است که تخم مرغ ها را در سس سویا و سرکه بپزند ولی این رسم در استان ژجیانگ جور دیگری اجرا می شود. آن ها سطل های مخصوصی در سرتاسر دبستان ها و مدارس ابتدایی پسرانه قرار می دهند تا کودکان پسر برای دستشویی رفتن از آن ها استفاده کنند البته فقط کودکان سالم. برای پخت هم ترک هایی در تخم مرغ ها ایجاد می کنند تا خوب طعم بگیرند (وجدانا توی دو راهی نوشتن یا ننوشتن این پست من مردم 
) این به اصطلاح تخم مرغ یک روز باید در ادرار حرارت ببیند تا خوب ادرار پز شوند.
