ibd در مار ها

مارها ( به ویژه بوا) می توانند برای ماههای طولانی ناقلین بیماری باشند، بدون آنکه علائم ابتلا به بیماری را بروز دهند. یک ناقل فاقد علائم بالینی می تواند به سادگی مجموعه ای از مارهای شما را به بیماری مبتلا سازد.


بیماری در بوآ عمدتا سیستم اعصاب مرکزی را درگیر کرده و باعث بروز علائمی نظیر فلجی ، عدم کنترل بر حرکات بدن ، ستاره نگری یا star gazing (حالتی که سروگردن حیوان به سمت آسمان برگشته و در همان حال می ماند) ، استفراغهای مزمن ، مشکلات تنفسی و عدم توانایی در پوست اندازی کامل می گردد ( حیوان به دلیل فلجی قادر نیست به خوبی بدن خود را به اطراف بمالد). بیماری به ویژه در مارهای جوانتر خیلی سریع به مرگ حیوان منتهی می شود.



دوره نهفته بیماری درپیتون ها کوتاه تر است و علائم بالینی بالا ( به استثنای استفراغ ) خیلی زودتر بروز می کند. بیماری در پیتون همچنین می تواند به کوری عصبی بیانجامد.


انتقال این بیماری از طریق تماس مستقیم با مار/ وسایل آلوده و یا به شکل غیر مستقیم و از طریق جرب و انگلهای جلدی صورت می گیرد. متاسفانه IBD غیر قابل درمان بوده و تشخیص قطعی آن تنها با روشهای سرولوژیک و با مشاهده گنجیدگیهای درون سلولی امکان پذیر است. ت


توصیه به علاقه مندان به نگهداری از خانواده بوییده (بوآ و پیتون ) – به خصوص اگر در حال حاضر از ماری نگهداری می کنید و قصد وارد کردن مار تازه ای را به مجموعه خود دارید-

در مرحله نخست ؛ اعمال قرنطینه دست کم شش ماهه برای مار تازه وارد است. ( این زمان برای مارهایی که از مبدا مجهول و مشکوک تهیه شده اند به یکسال افزایش می یابد ) . به عنوان دومین توصیه درمان ضد انگلی را بسیار جدی بگیرید. متاسفانه آلودگی انگلی تکرار شونده است و ممکن است لازم باشد بارها و در فواصل زمانی معین برای درمان ضد انگلی اقدام کنید.



اگر چه ممکن است مار مبتلا با مراقبتهای فراوان ، Force feeding و ... برای مدت چند ماه زنده بماند ؛ اما توصیه من اتانازی و رها کردن حیوان از درد و رنج مضاعف است.