اسبی كه تشنه و یا گرسنه است و یا بد
تغذیه می شود هیچگاه به درستی سواری نمی دهد.غذا باید دارای دو خاصیت عمده باشد ، حرارت بدن
اسب را ثابت نگهدارد و انرژی لازم را برای زنده ماندن در درجه اول و سپس كارهای اضافه خواسته شده او را تامین نماید.
غذا باید متناسب با كار و سن و وزن
اسب بوده و تامین كننده نیازهای رشد و انرژی او باشد. ( برای اسبی با متوسط ۱۰ سال سن و ۱۶۰ سانتی متر قد و ۴۰۰ كیلو وزن كه در روز بین دو تا چهار ساعت كار می كند ۴ كیلو خوراك و ۴ كیلو جو كافی است . آب تمیز و بهداشتی همواره باید در دسترس
اسب باشد.مگر به هنگام خستگی زیاد و یا عرق دار بودن بدن.
آب ۶۰% وزن بدن را تشكیل می دهد و عامل جذب غذاست ، ۷۸ تا ۸۲ درصد از خون را تشكیل می دهد.حرارت بدن را تنظیم و به دفع مواد زاید كمك می كند.
معده
اسب نسبت به جثه او كوچك بوده و به تعدد دفعات غذا به مقدار كم به او فرصت هضم آسان و راحت تر را می دهد.غذا باید حاوی مواد ازته ، چربی ، مواد هیدرو كربنه ، مواد معدنی و ویتامین ها باشد . كه انواع صیفی ( یونجه ، شبدر ، ذرت ) غلات (جو ، چاودار) و میوه ها تامین كننده نیازهای حیاتی
اسب می باشند.پرخوری و یا كم خوری هر دو زیان آور هستند.
نكاتی در مورد
تغذیه اسبهائی كه در مرتع و یا پادوك هستند:اسبهائی كه در طول فصول سرد در مرتع به سر می برند باید
تغذیه اضافی داشته باشند.گله عادت دارد در اطراف دروازه ها و هر جائی كه خوراك باشد تجمع كند كه این خود موردی است برای جنگ و دعوا . برای به حداقل راساندن این موارد باید به نكات ایمنی زیر توجه داشت:
▪به تعداد اسبها باید ظروف خوراك تعبیه شود كه بهتر است یك ظرف هم اضافه باشد تا از سرشاخ شدن آنها با یكدیگر جلوگیری كند.
▪ظروف خوراك هرچه بیشتر از هم فاصله داشته باشند.
▪بسته های علوفه هم تا حد ممكن از یك دیگر دور باشند.
▪تعداد بسته های علوفه بیشتر از تعداد اسبها باشد.
▪تغذیه یكی دو
اسب در داخل گله ایمن تر است تا آنها را جدا كرده و در محل دیگری
تغذیه كنیم.
▪علوفه های سمی متنوعی وجود دارند كه خوردنش برای
اسب كشنده است و می بایست هرگونه گیاه سمی در اسرع وقت از مرتع و اطراف حصارها تا آنجا كه ممكن است جمع آوری و نابود شود.
The underlying connection was closed: Could not establish trust relationship for the SSL/TLS secure channel.