صفحه نخست » رفتارشناسی عمومی » اجتماعی

  روز گذشته خبری روی خروجی یک خبرگزاری محلی رفت که نه تنها تعجب برانگیز بود که موجب تاسف و ناراحتی هم بود. خبرگزاری ایمنا با نقل از مسئول کمیته انتظامی ستاد تسهیلات سفر شهر اصفهان بیان داشت که این ستاد به منظور آنچه «رفاه شهروندان» در روز ۱۳ فروردین خوانده، از حضور گردشگران افغان در پارک کوهستانی صفه جلوگیری خواهد کرد. 

ایمنا نوشت: احمدرضا شفیعی با اشاره به حضور پررنگ افاغنه در روز طبیعت در سال‌های گذشته در این پارک کوهستانی و ایجاد ناامنی برای خانواده‌ها اظهار داشت: به منظور رفاه شهروندان نیرو‌های این کمیته با همکاری پلیس امنیت و اداره اماکن در روز ۱۳ فروردین از ورود افاغنه به پارک کوهستانی صفه جلوگیری می‌کنند.

به گزارش «تابناک»، این اتفاق در حالی در آخرین روز جشن ملی نوروز رخ داد که همه ما این روز‌هایمان را با پاسداشت جشن بزرگ ملی و باستانی جشن گرفته‌ایم و مدام در ‌ای‌میل‌ها و پیامک‌ها به جشن ملی و بزرگمان نازیده و آن را مایه مباهات خود قرار داده‌ایم؛ جشنی که متعلق به همه اقوام نوروز دوست است؛ چه برسد فارسی زبانان که وجه اشتراک بیشتری هم دارند. 

اتفاقی که از فرط تکرار چه بسا بسیار طبیعی و عادی هم تلقی شود اما جالب اینجاست که از سوی یک مقام مسئول و همزمان با ایام برگزاری جشن بزرگ نوروز و به عنوان انجام وظیفه رخ می‌دهد؛ آن هم هم چند روز بعد از حضور بالا‌ترین مقام اجرایی کشورمان در جشن جهانی نوروز در تاجیکستان که برخی روسای دیگر کشورهای نوروز دوست هم در آن حضور داشتند. 

به عبارتی بهتر، در کشوری که هم مزین به دین مبین اسلام است و هم پرچم‌داری فارسی زبانان عالم را عهده دار شده، درست در روزهای برگزاری جشن ملی حرکتی رخ می‌دهد که نه تنها کم از نژادپرستی ندارد، بلکه بر خلاف همه آموزه‌های مذهبی و پیوندهای ملی هم محسوب می‌شود. 

این در حالی است که افغان‌ها در سرزمینمان تاحدودی از پیشینه خوبی برخوردار نیستند و همواره انعکاس اخبار ناخوشایند این مهمان‌های ناخوانده واکنش‌های زیادی به همراه داشته است اما نمی‌توان از حق گذشت که این مهمان‌ها سال هاست که مقیم این سرزمین هستند و اگر‌ گاه رفتار برخی‌هایشان بر خلاف عرف ماست، اگر بعضی‌هایشان موجب نا‌امنی شده‌اند و اگر اگرهای دیگری هست که حضورشان را بر نمی‌تابیم، دلیل نمی‌شود که رفتار غیر انسانی با آنها داشته باشیم و توجیه ندارد که رفتاری مانند آنچه در برده‌داری بر سیاهان روا می‌داشتند از خود نشان دهیم و کار را به آنجا برسانیم که با انتشار رسمی چنین اخباری، تعلق خودمان به معیارهای انسانی را به چالش کشانده و تازه این کار را به عنوان یکی از عملکردهای نوروزی هم به حساب بیاوریم! 

درست مثل زمان‌هایی که به جای حل مسئله، صورت مسئله را پاک می‌کنیم؛ اصلا چه افتخاری دارد که به جای اینکه برای شهروندانمان محیط امنی ایجاد کنیم، با حذف عوامل نا‌امنی (!) مثل ممانعت از حضور این مهاجران افغان، به خود ببالیم که جشن سیزده به در امنی برگزار کرده‌ایم؛ لابد با این اطمینان که در محیط خالی از افاغنه نا‌امنی رخ نمی‌دهد؟! 

اینجاست که بد نیست یادآور شویم که امنیت یعنی اینکه همه -اعم از شهروند یا مهاجران مقیم در یک خاک- بدانند که تخطی از قانون چه مجازاتی دارد و موجب چه دست محرومیت‌های اجتماعی می‌شود و بر این اساس بازدارندگی از تخلف ایجاد کنیم. امنیت را می‌بایست در ذهن شهروندان و بقیه ایجاد کرد وگرنه با یک تصمیم آنی برای یک روز که نمی‌توان جامعه را امن کرد؛ انگار خودمان رو گول بزنیم که این مهمان‌های ناخوانده موجب نا‌امنی هستند اما تنها در یک روز از سال! 

روزگار عجیبی است؛ اقداماتمان نه بر اساس مصالح ملی‌مان است و نه بر اساس آموزه‌های دینی و نه اخلاق را گرامی می‌داریم و نه مذهب را؛ وظیفه خود را به درستی انجام نمی‌دهیم و رویکردی فرافکنانه اتخاذ می‌کنیم که ممکن است، خواسته یا نا‌خواسته، سبب شود که متهم به صفت زشت‌نژاد پرستی هم بشویم. 

بد نیست که خطاب به آقای مسئول و همفکرانش بگوییم که با کمی پایبندی به اصول ملی و دینیمان، حتما خواهید دانست که نه تنها هم کیشان افغان، که حتی آنهایی که با ما اشتراک مذهبی هم ندارند می‌توانند روز ۱۳ فروردین را گرامی بدارند؛ اصولا نا‌امنی از آنجا نشات می‌گیرد که من و شما به وظایفمان عمل نکنیم!