ذخیره‌گاه زیستکره و تالاب بین‌المللی میانکاله با مساحتی برابر با ۶۶ هزار و ۹۳۳ هکتار در استان مازندران قرار دارد در سالهای ۱۳۴۸ و ۱۳۵۴ به ترتیب به عنوان منطقه حفاظت شده و تالاب بین‌المللی اعلام و در کنوانسیون رامسر ثبت شد.
ویژگی‌های خاص منطقه موجب شد تا در سال ۱۳۵۴ به پناهگاه حیات وحش ارتقا یافته و در سال ۱۳۵۵ نیز به عنوان ذخیره گاه زیستکره انتخاب شود.
این منطقه جلگه‌ای با ارتفاع ۲۷ متر از سطح دریاهای آزاد، بارندگی و دمای متوسط سالیانه ۷۰۰ میلیمتر و ۱۷ درجه سانتیگراد، دارای اقلیم های مدیترانه ای تا نیمه مرطوب معتدل است.
میانکاله از دو بوم نظام منحصر به فرد تالاب میانکاله – خلیج گرگان و شبه جزیره میانکاله تشکیل شده است. آب تالاب لب شور بوده و از دریای خزر، رودخانه دایمی قره سو و چند رودخانه فصلی تامین می‌شود. وجود مجموعه‌ای از شنزارهای ساحلی، اراضی باتلاقی، آبگیرها، مرداب جنگلی و تپه‌های شنی در کنار هم، از دیگر ویژگی‌های این پناهگاه به شمار می‌آید. ۱۷۹ گونه گیاهی و ۲۰۴ گونه پرنده مهاجر و بومی در منطقه شناسایی شده‌اند.
شرایط منحصر به فرد اکولوژیکی، تنوع زیستی بالا، آشیان‌سازی پرندگان با ارزش بومی و مهاجر، چشم‌اندازهای بدیع، نزدیکی به مراکز جمعیتی و راه‌های دسترسی مناسب، زمینه فعالیت‌های پژوهشی، آموزشی و گردشگری را در منطقه فراهم آورده است.
