این روزها دیابت در حیوانات خانگی به یک بیماری اپیدمیک تبدیل گشته است. گسترش آگاهی در مورد تشخیص علائم دیابت در سگها و گربه‌‌ها برای کمک به صاحبان آنها در مقابله زودهنگام با این بیماری است.
10. افزایش تشنگی
نوشیدن آب بیش از حد معمول، که با اصطلاح بیماری پرنوشی(استسقا) شناخته می‌شود یکی از نشانه های زودهنگام
دیابت است.
9. تکرر ادرار
دفعات و مقدار زیاد ادرار در طول روز و یا ادرار نابه‌جا در خانه نشانه پرادراری (polyuria) گربه یا سگ شماست که همراه با پرنوشی (polydipsia) است و یکی دیگر از علائم هشدار دهنده
دیابت است.
8. افزایش گرسنگی
اگر به طور ناگهانی سگ یا گربه شما علی‌رغم خوردن مقدار غذای معمول اش همیشه گرسنه به نظر می‌رسد و یا با وجود مصرف غذای بیشتر کاهش وزن یا ثبات وزن دارد؛ این مورد نیز می‌تواند از جمله علائم
دیابت باشد.
7. کاهش وزن ناگهانی
اگرچه حیوان مبتلا به
دیابت ممکن از گرسنه‌تر از همیشه به نظر برسد اما کاهش وزن ناگهانی یک اتفاق معمول است. چراکه
دیابت می‌تواند سبب افزایش متابولیسم شود.
6. چاقی
چاقی می‌تواند باعث
دیابت شود. در نتیجه اگر حیوان شما چاق است باید او را تحت نظر بگیرید تا از بروز علائم
دیابت فورا با خبر شوید.
5. ضعف یا خستگی
دیابت می‌تواند باعث از بین رفتن عضلات پشت و یا ضعف در پاهای پشتی گربه شود. در سگها تنها احساس عمومی خواب‌آلودگی و کم شدن فعالیت یا افزایش ساعت خواب دیده می‌شود.
4. موی کم پشت و وز
ریزش، خشکی یا وز مو مخصوصا در طول پشت حیوان می‌تواند از علائم باشد. به طور کلی ریزش مو نشانه بیماری است.
دیابت یکی از آن بیماری هاست بنابراین برای تعیین علت دقیق آن خوب است که به دامپزشک خود مراجعه کنید.
3. ابری شدن سطح چشم
یک عارضه معمولی از
دیابت در سگها آب مروارید یا ابری شدن سطح چشم است. در صورت عدم پیگیری آب مروارید می‌تواند به نابینا شدن حیوان بینجامد.
2. افسردگی
یکی از آخرین نشانه‌های
دیابت در سگ وگربه کتواسیدوز است. اسیدوز متابولیک به علت شکسته شدن چربی و پروتئین در کبد در پاسخ به کمبود انسولین است. وجود کتون در خون در مقادیر بالا سمی است. و این عدم تعادل در بدن حیوان خانگی‌تان می‌تواند منجر به افسردگی شود.
1. استفراغ
یکی دیگر از عوارض کتواسیدوز اگر
دیابت حیوان تا پیدایش این مرحله تشخیص داده نشده باشد، استفراغ است. کتو اسیدوز بیشتر در
حیوانات سن بالا و در جنس ماده دیده می‌شود. همچنین نژاد داشهوند و پودل مینیاتوری بیشتر مستعد آن هستند.