صفحه نخست » بخش عمومي » اطلاعات ضروری » جوندگان

همه اختلالات و بیماری های همستر ___ اختلالات قلب و رگ های خونی: گاها لخته شدن در همسترها در داخل یکی از اتاقک های فوقانی قلب رخ می دهد. این وضعیت ترومبوز فیبرینی نامیده می شود. انسداد اغلب در سمت چپ قلب یافت می شود.

نارسایی احتقانی قلب: یک بیماری است که باعث ضعف عضله ی قلب شده و نمی تواند خون کافی را به بدن پمپ کند و در همستر نیز ممکن است رخ دهد. هر دوی اینها اغلب در همسترهای ماده ی مسن شایع تر است و اغلب مرتبط با آمیلوئیدوز است. علایم شامل تنگی نفس، ضربان قلب نامنظم و کبود و آبی شدن رنگ پوست است. هیچ درمان موثری وجود ندارد. با این حال دامپزشک شما ممکن است راه هایی برای کنترل بیماری به شما نشان دهد.

اختلالات دستگاه گوارش:




اسهال، یکی از شایع ترین مشکلات دستگاه گوارش در همسترهاست و می تواند توسط چندین اختلال مختلف ایجاد شود. گاها اسهال در همستر “دم مرطوب” نامیده می شود، چراکه اسهال در همستر چنین منظره ای ایجاد می کند.یبوست یکی دیگر از شایع ترین مشکل همسترهاست.
-


اسهال، یکی از شایع ترین مشکلات دستگاه گوارش در همسترهاست و می تواند توسط چندین اختلال مختلف ایجاد شود. گاها اسهال در همستر “دم مرطوب” نامیده می شود، چراکه اسهال در همستر چنین منظره ای ایجاد می کند.یبوست یکی دیگر از شایع ترین مشکل همسترهاست

.

اسهال پرولیفراتیو: التهابی که در سراسر روده ی کوچک همستر گسترش می یابد، باعث اسهال می شود. عامل آن، باکتری Lawsonia intracellularis است که باعث عفونت در همسترهایی می شود که به علت حمل و نقل دچار استرس شده اند، در قفس های آلوده زندگی می کنند، جراحی یا مریضی و یا تغییر در جیره ی غذایی داشته اند. این بیماری در همسترهای جوان شایع تر بوده و سریعتر رخ می دهد. بسیاری از همسترهای آلوده به این عفونت بسیار بیمار شده و سریعا می میرند. معمولا خز اطراف دم و شکم مرطوب و سبز رنگ است. علایم این بیماری عبارتند از؛ سطح پایین انرژی، از دست دادن اشتها و کاهش وزن. در همستر اسهال باعث دم مرطوب می شود. اسهال می تواند

به سرعت باعث مرگ همستر شود و نیاز به مراقبت های ویژه دارد.

دامپزشک شما بیماری را از روی علایم و تاریخچه تشخیص می دهد و در صورت پاسخ مثبت حیوان به درمان، درمان صورت می گیرد. برای درمان دامپزشک مایعات را (از طریق دهان و یا تزریق) برای جبران کم آبی بدن و آنتی بیوتیک را مخلوط با آب آشامیدنی به حیوان می دهد. همستر بیمار برای جلوگیری از گسترش بیماری بایستی جدا از سایرین نگهداری شود و قفس حیوانات کاملا تمیز و بهداشتی باشد

.

بیماری Tyzzer: یک بیماری گوارشی ناشی از باکتری کلستریدیوم پیزی فورمیس است، که می تواند علایمی مشابه اسهال پرولیفراتیو ایجاد کند، که شامل از دست دادن اشتها، کم آب شدن بدن، اسهال آبکی و مرگ ناگهانی است. همستر با خوردن مدفوع که آلوده به باکتری است، به این بیماری مبتلا می شود. این بیماری در همستر های جوان و دچار استرس شایع تر است. دامپزشک می تواند این بیماری را با توجه به علایم بالینی و تست های آزمایشگاهی 

تشخیص دهد. آزمایش خون تنها گاهی اوقات دقیق است. دامپزشک احتمالا همستر شما را با تجویز مایعات و آنتی بیوتیک درمان می کند. همستر های مبتلا به این بیماری برای جلوگیری از انتشار آن به سایر همسترها بایستی قرنطینه شوند. این باکتری می تواند تشکیل اسپور دهد که از طریق محیط پخش می شود. قفس، ظروف غذا، و منابع آب استفاده شده توسط همستر بایستی کاملا تمیز و بهداشتی باشد

.

التهاب روده ی کوچک:این بیماری ممکن است به استفاده از آنتی بیوتیک مربوط باشد. یکسری از آنتی بیوتیک ها که ضد گرم مثبت هستند(مانند؛ لینکومایسین، کلیندامایسین، آمپی سیلین، ونکومایسین، اریترومایسین، پنی سیلین 

و سفالوسپورین) می تواند برای همستر کشنده باشد. این داروها می تواند منجر به التهاب روده ی کوچک شده و باعث اسهال و مرگ در عرض 2 تا 10 روز می شود. یکسری باکتری ها که در دستگاه گوارش همستر زندگی می کنند، رشد بیش از اندازه ی آنها برای همستر کشنده است. کیسه ای در انتهای روده ی باریک وجود دارد که سکوم نامیده می باشد، با مایعات متورم شده و همستر در داخل 



روده خونریزی می کند. دامپزشک می تواند با بررسی تاریخچه و اینکه همستر این اواخر چه داروهایی مصرف کرده و تست های آزمایشگاهی، بیماری را تشخیص دهد. گاها رشد بیش از حد باکتری ها در همسترهایی که آنتی بیوتیک دریافت نکرده اند دیده می شود. هنگامیکه یک همستر در چنین وضعیتی دیده می شود، پیش آگهی خوب نیست. یک درمان پیشنهادی دیگر توسط دامپزشک این است که همستر بیمار از مدفوع همستر سالم بخورد؛ این مدفوع سالم به برقراری مجدد تعادل باکتری ها در روده ی همستر بیمار کمک میکند

.

سالمونلوز: التهاب روده ی ناشی از باکتری سالمونلا است. در همستر رایج نیست. علایم این بیماری شامل؛ بی اشتهایی، ژولیدگی موها، کاهش وزن، علایم تنفسی، اختلالات تولید مثلی مانند سقط جنین، وجود ترشحات چشمی و نرم شدن مدفوع است. بیماری از طریق گوارش منتقل می شود و عواملی مانند استرس، تغذیه ی نامناسب، بیماری های زمینه ساز و ضعف شرایط را برای بیماری فراهم می سازد. این بیماری واگیر دار است و همستر بیمار بایستی قرنطینه شود و سریعا نزد دامپزشک برده شود تا با آنتی بیوتیک مناسب درمان شود

.



*توجه: این بیماری بین انسان و حیوان مشترک است.

تک یاخته ها: نوع خاصی از موجودات تک سلولی متفاوت از باکتری و ویروس هستند، که باعث بیماری می شوند. همستر های سالم اغلب حامل تک یاخته در دستگاه گوارش خود هستند، بدون اینکه بیمار شوند، اما همسترهای جوان یا دچار استرس، ممکن است باعث عفونت روده شده و درنتیجه باعث اسهال شود. دامپزشک می تواند بیماری را با بررسی مدفوع همسترتان تشخیص دهد. درمان شامل داروی مترونیدازول به آب آشامیدنی حیوانتان است.
کرم های سنجاقی: یک نوع انگل داخلی است که از علل نادر بیماری های دستگاه گوارش همستر است. دامپزشک با آزمایش مدفوع می تواند بیماری را تشخیص دهد. درمان های متعددی برای آن وجود دارد که در آب آشامیدنی یا 

غذای همستر مخلوط می شود. قفس همستر به خوبی بایستی تمیز شود.





کرم های نواری: نسبتا در همسترها نسبت به موش و رت شایع تر است. همستر آلوده معمولا هیچ نشانه ای ندارد، اما عفونت های شدید می تواند باعث اسهال و کم آبی بدن شود. کرم های نواری می توانند باعث التهاب و انسداد روده و عفونت غدد لنفاوی شود. دامپزشک با آزمایش مدفوع می تواند بیماری را تشخیص دهد. قفس همستر به خوبی بایستی تمیز شود

.

یبوست: همسترها در اثر انسداد روده ی ناشی کرم ها مانند کرم های نواری و عوامل دیگر، در هم رفتگی روده ها و.. ممکن است دچار یبوست شوند .
در هم رفتگی روده ممکن است در اثر التهاب روده، آبستنی، رژیم غذایی نامناسب، یا آب نوشیدنی ناکافی ایجاد شود. گاها ممکن است به صورت 

ساختارهای لوله ای که از مقعد بیرون زده می شود، مشاهده شود. این مورد اورژانسی بوده و سریعا باید جراحی و درمان شود. در هم رفتگی روده اگر درمان نشود کشنده بوده و حتی شانس بهبود بعد از جراحی ضعیف است

.

درمان یبوست، نیاز به شناسایی علت و درمان آن دارد. ممکن است لازم به عمل جراحی برای برداشت بخشی از روده یا ایجاد یک بای پس(اتصال) بین دو بخش روده که متصل نیستند، باشد.
اکتینومایکوز: یک عفونت ناشی از قارچ اکتینومایسز بوویس است. در همسترها نادر است. این بیماری می تواند منجر به پارگی غدد بزاقی شود که باعث تراوش چرک می شود. دامپزشک می تواند این بیماری را با یک تست آزمایشگاهی تشخیص دهد. درمان شامل سوراخ کردن و تخلیه ی منطقه ی آلوده و تجویز آنتی بیوتیک مناسب است

.

التهاب و زخم شدن کبد:همسترهای مسن تر، به خصوص ماده ها، گاهی اوقات از التهاب دراز مدت و دژنراسیون کبد(سیروز) رنج می برند. آزمایش خون افزایش تولید آنزیم های کبدی را نشان می دهد. علت این بیماری ناشناخته است و هیچ درمان مشخصی وجود ندارد

.

اختلالات چشم و گوش:
ورم ملتحمه(چشم صورتی): التهاب چشم یا تورم صورت است که ممکن است در اثر جراحت، بیماری یا رشد بیش از اندازه ی دندان یا دندان هایی که به درستی در خط وسط قرار نگرفته اند، رخ دهد. همچنین ممکن است یک عفونت باکتریایی، تحریک چشم در اثر گرد و غبار و یا زخم ناشی از نیش حشرات علت آن باشد. آب گرم می تواند برای کمک به حذف مواد دلمه بسته از اطراف چشم و پلک باز استفاده شود. دامپزشک شما ممکن است چشم آسیب دیده را 

محلول سالین شستشو داده و از یک پماد آنتی بیوتیک یا درمان های دیگر استفاده کند



بیرون زدگی کره ی چشم: در همستر رایج است. ممکن است در اثر عفونت یا ضربه به چشم ایجاد شود. بیماری ممکن است زمانی رخ دهد که همستر مدت زمان زیادی بطور محکم از پوست ناحیه ی پشت گردن گرفته شود. درمان آن اضطراری بوده و بایستی سریعا به دامپزشک مراجعه کرد. هرچه سریعتر درمان شود احتمال بهبودی آن بیشتر است

.

اختلالات ماهیچه، مفاصل و استخوان ها

:

لنگش: در همستر معمولا به علت ضربه به عضله یا تاندون ایجاد می شود. شکستگی استخوان همستر، اغلب به علت گیر کردن آن در تمرین سیم یا چرخ رخ می دهد. به همین دلیل مواد جامد برای سطح قفس و چرخ ها توصیه می شود. شکستگی استخوان، از جمله استخوان پشت، ممکن است در اثر افتادن همستر از ارتفاع رخ دهد. از آنجا که همسترها حیوانات کوچکی هستند، درمان اندام شکسته در آنها دشوار است. هرزمان همستر شما احساس درد داشت یا تمایلی به حرکت نشان نمیداد، لازم است که سریعا به دامپزشک مراجعه شود

.

اختلالات تغذیه ای

:

اگر همستر آبستن کمبود ویتامین E داشته باشد، در جنین های او احتمال آسیب به سیستم عصبی وجود دارد. اگر چنین اتفاقی رخ دهد، همستر آبستن معمولا نوزادان ضعیف یا مرده به دنیا می آورد. حتی ممکن است بچه های خودش را بخورد. دامپزشک شما احتمالا خونریزی یا تورم در جمجمه و ستون فقرات را مشخص می کند. همسترهای بالغ با کمبود ویتامین E 

می توانند دچار ضعف و اختلالات ماهیچه ای شوند که در نهایت منجر به فلجی آنها می شود. می توان با ارائه ی یک رژیم غذایی مناسب و متعادل ازین رخداد جلوگیری کرد. در صورت مشکوک شدن به کمبود ویتامین

E در همستر باردار خود، با دامپزشک مشورت کرده و مقدار ویتامین E جیره را بررسی کنید.

اختلالات ریه و راه های هوایی

:

به دلیل اندازه ی کوچک همستر، مشکلات ریه و راه های هوایی سریعا خطرناک می شوند.

پنومونی(ذات الریه):یا التهاب ریه که در همستر شایع نیست. این بیماری در اثر عفونت یک یا چند باکتری، با یا بدون ویروس رخ می دهد.باکتری ای که اغلب باعث ایجاد پنومونی می شود، به صورت نرمال در دستگاه گوارش و تنفس وجود دارد. این باکتری ها در مقادیر بالا می توانند باعث بیماری همستر شوند، بویژه اگر تغییر ناگهانی در محیط همستر به خصوص دما ایجاد شود که باعث استرس می شود. استرس شرایط را برای همستر، برای مبارزه با عفونت

سخت می کند.

نشانه هایی که نشان می دهد همستر مبتلا به پنومونی است شامل؛ تراوشات چرکی یا مخاطی از چشم، اشکال در تنفس، از دست دادن اشتها و عدم 

فعالیت است. دامپزشک می تواند باانجام معاینات و تست های آزمایشگاهی بر روی مخاطات، پنومونی را تشخیص دهد. درمان معمولا موثر نیست، اما 

آنتی بیوتیک می تواند در موارد خفیف کمک کننده باشد. موارد دیگری که می تواند تحمل شرایط بیماری را برای همستر آسانتر کند شامل؛ تجویز مایعات، گرم و خشک نگه داشتن قفس و کاهش استرس است. اگر چند همستر باهم زندگی می کنند، همستر بیمار را از سایرین جدا کرده و محیط قفس را تمیز و بهداشتی نگاه دارید

.

ویروس سندای(پاراآنفولانزا):این ویروس در همسترها نادر اما به شدت مسری است. این ویروس ازطریق عطسه یا سرفه ی همستر بیمار سریعا منتقل می شود. در همسترهای نوزاد این ویروس می تواند باعث؛ تراوشات بینی، مشکل در تنفس، ذات الریه و در نهایت مرگ شود. در همسترهای بالغ معمولا نشانه ای وجود ندارد. عفونت باکتریایی می تواند به طور همزمان با عفونت ویروسی رخ دهد. دامپزشک می تواند این بیماری را توسط تست های آزمایشگاهی شناسایی کند

.

- 

هیچ درمانی برای ویروس وجود ندارد. اما دامپزشک می تواند اثرات ویروس را با تجویز مایعات زیر جلدی در حیوانات دهیدراته(آب بدن را از دست داده اند)، مکمل های غذایی، و در صورت وجود آلودگی باکتریایی ثانویه با آنتی بیوتیک، در موارد خفیف کاهش دهد. برای جلوگیری از ابتلا به این ویروس، مطمئن شوید که همستر در تماس با جوندگان آلوده قرار نمی گیرد و قفس را تمیز نگاه دارید

.

اختلالات دستگاه تولید مثل

:

در پرورش همستر ماده ممکن است در اثر؛ سن بالا، سوءتغذیه، محیط سرد، نداشتن چرخه ی فهلی نرمال و … ناباروری رخ دهد. تولید مثل همستر حساس به فصول و چرخه ی نور در طول شب و روز است. علاوه برآن، یک جفت نر و ماده ممکن است به سادگی باهم سازگار نشوند. جنین موش ممکن است در رحم بمیرد یا همستر ماده ، فرزندان خود را رها کرده و یا به دلایل مختلفی بچه هایش را بخورد. از جمله ی این دلایل می توان به تغذیه ی ضعیف، بودن در محیط شلوغ یا کثیف، دستی شدن زیاد، بودن همستر نر در قفس بعد از تولد، تولید ناکافی شیر، داشتن غدد شیری ملتهب و داشتن فرزندان بیمار یا غیر طبیعی اشاره کرد

.


*توجه: تاکید می کنم حتما بعد از تولد همستر نر را جدا کرده و تغذیه ی مناسب در اختیار همستر ماده قراردهید. 

عفونت غدد شیری: معمولا توسط باکتری استرپتوکوک ایجاد می شود. عفونت معمولا 10-7 روز بعد از تولد حیوان ماده آشکار می شود. غدد شیری متاثر از عفونت، متورم بوده و ممکن است ترشحات چرکی یا موکوس تخلیه کنند. مادران ممکن است بچه های خود را در اثر این بیماری بخورند. دامپزشک می تواند این بیماری را با تست های آزمایشگاهی تشخیص داده و با آنتی بیوتیک درمان کند.
اختلالات پوستی

:

بسیاری از اختلالات پوستی توسط عفونت یا انگل ایجاد می شود. شما می توانید با چک کردن منظم پوست همستر خود برای مشاهده ی نشانه های ریزش مو یا سایر مشکلات در حال توسعه به سلامتی او کمک کنید.



آبسه های پوستی

:

آبسه های پوستی، غدد چرکی عفونی در زیر پوست هستند. اغلب به علت عفونت باکتریایی ناشی از زخم های حاصل از مبارزه ی بین همسترها یا فرو رفتن نقاط نوک تیز قفس در پوست همستر ایجاد می شوند. آبسه اغلب در اطراف سر قرار دارد. اگر غدد لنفاوی گردن متورم هستند، ممکن است عفونتی در جیب های گونه ای همستر وجود داشته باشد. در نرها، غدد اطراف لگن که hypersecretory flank glands نامیده می شود، ممکن است عفونی شود. گاها ممکن است تراشه های چوب کف قفس باعث زخم در ناحیه پاها یا شانه شود که عفونت را در پی دارد



نوع خاصی از باکتری ها که باعث ایجاد آبسه می شوند توسط تست های آزمایشگاهی شناخته شده اند. درمان شامل درناژ آبسه و آنتی بیوتیک است. در 

زمان درمان، دامپزشک مطمئن می شود که کل آبسه را تخلیه کرده است، بعد از آن با محلول آنتی بیوتیک موضع را شستشو می دهد. همستر همچنین به پماد آنتی بیوتیک احتیاج دارد. آبسه هایی که پاره نمی شوند را می توان با جراحی برداشت کرد و دامپزشک آنتی بیوتیک را به صورت زیر جلدی تزریق می کند. اگر غدد شکم تحت تاثیر قرار بگیرند، دامپزشک ناحیه را اصلاح کرده، تمیز می کند و از پماد آنتی بیوتیک و استروئید استفاده می کند .همسترهای جنگجو باید از هم جدا شوند. مطمئن شوید که قفس همستر شما هیچ نقطه ی 

تیزی ندارد.

ریزش مو(آلوپسی

): 

ریزش مو می تواند علل بسیاری در همستر داشته باشد. از جمله دلایل آن؛ مالش بدن در بخش هایی از قفس، پروتئین ناکافی در جیره و جویده شدن مو توسط قفس می باشد. از دست دادن مو ممکن است نشانه ای از سرطان لنفوم سلول های T باشد که پوست را درگیر می کند. این سرطان در همستر ها شایع است. آلودگی با کنه، وجود تومور در غدد فوق کلیه، عدم تعادل غده ی تیروئید و مشکلات کلیه، شرایط نادر ایجاد کننده ریزش مو هستند.
ریزش مو ممکن است نشانه ای از چند بیماری مختلف باشد و بایستی توسط دامپزشک بررسی شود.


عفونت قارچی(Ring worm):
برخلاف نامش، این عفونت توسط کرم ها ایجاد نمی شود. این عفوت زمانی رخ می دهد که پوست همستر به یک قارچ آلوده شده باشد. شایع ترین قارچ های ایجاد کچلی موضعی، Tricophyton mentagrophytes و گونه های Microsporum هستند. بعضی از همسترها هیچ نشانه ای ندارند. برخی همسترهای دیگر ممکن است تکه های طاسی داشته باشند. این نواحی ممکن است پوسته پوسته، خشن و دارای لبه های قرمز باشند. همستر این بیماری را از انسان ها یا سایر حیوانات آلوده و یا مواد آلوده به قارچ می گیرد. همسترها زمانی که بیرون از قفس هستند در معرض قارچ قرار می گیرند. دامپزشک این بیماری را با آزمایش همستر شما و نگاه کردن به نقاط قرمز زیر 

یکسری لامپ های خاص و تست های آزمایشگاهی موی آلوده، تشخیص می دهد. برای درمان Ring worm، دامپزشک از پماد های ضد قارچ، اسکراب با ید و داروی خوراکی گریزئوفولوین استفاده می کند و برای تاثیر بیشتر درمان ناحیه را اصلاح می کند.

بیماری هایی که از همستر به انسان منتقل می شود

:

Lymphocytic choriomeningitis virus (Arenavirus)
Ringworm
Salmonellosis
-
Pseudotuberculosis
Tularemia
Ringworm: کچلی موضعی به انسان و سایر حیوانات سرایت می کند. اگر شما مشکوک به عفونت قارچی شدید، لازم است بعد از دست زدن به همسترتان کاملا دست های خود را بشویید. استفاده از دستکش یکبار مصرف برای تمیز کردن قفس و لوازم همستر و شستن دست ها ضروری می باشد.
مایت های پوست و مو: آلودگی با کنه در همستر شایع است. دو گونه از متداول ترین انواع کنه، Demodex criceti و Demodex aurati هستند. 

این بیماری در همسترهای نر و مسن تر شایع تر است، چرا که اینها بیشتر در معرض سوءتغذیه و بیماری های دیگر قرار دارند. زمانیکه حیوان به شدت آلوده است، پوست ملتهب و پوسته پوسته و خشک شده و دچار ریزش موهای پشت و ناحیه کپل می شود. مناطق طاس، پوسته پوسته و خشک بوده اما خارش ندارند. درمان شامل؛ شامپوی حاوی سولفید سلنیوم یا پماد حاوی آمیتراز است.



سایر مایت ها در همستر کمتر شایع هستند، مانند؛ مایت گوش، مایت بینی و مایت موش گرمسیری. همستر های مبتلا به مایت گوش، دچار التهاب پوست اطراف گوش، صورت، پا و دم می شوند. دامپزشک می تواند بیماری را با خراش پوست و موی ناحیه ی آسیب دیده و انجام تست های آزمایشگاهی روی آن تشخیص دهد. درمان این مایت با داروی آیورمکتین صورت می گیرد. در این همسترها بایستی قفس عوض شده و کاملا تمیز و ضدعفونی شود.



اختلالات کلیه و دستگاه ادراری

:

التهاب کلیه در همسترهای ماده و مسن شایع تر است. همسترهای مبتلا به این بیماری وزن خود را از دست داده، دفع ادرار بیشتر از حد طبیعی دارند و دائما تشنه هستند. این بیماری ممکن است به علت عفونت ویروسی، بالا بودن فشار خون در کلیه، یا اختلال سیستم ایمنی رخ دهد. همستر بیمار همچنین ممکن است آمیلوئیدوز داشته باشد

.

بیماری های موثر بر سیستم های چند گانه ی بدن

:

برخی از بیماری ها ، از جمله بسیاری از عفونت ها، ممکن است بر بیش از یک سیستم بدن تاثیر بگذارند. این بیماری ها به عنوان بیماری های سیستمیک یا عمومی شناخته می شوند.
عفونت ویروسی

Lymphocytic Choriomeningitis(Arenavirus): 

این ویروس معمولا موش های وحشی را درگیر می کند و گاها همستر نیز به آن آلوده می شود. بیماری از طریق تماس با ادرار و بزاق موش آلوده یا بوسیله ی ریز قطره های تنفسی ناشی از عطسه و سرفه ی موش بیمار منتقل می شود. همستر آبستن مبتلا به عفونت، می تواند بیماری را به فرزندانش 


انتقال دهد. ویروس معمولا همستر را بیمار نمی کند و از بدنش دفع می شود. با این حال، همسترهای بیمار می توانند بیماری را به انسان انتقال دهند. برخی از همسترهای مبتلا به این ویروس با گذشت زمان وزن بدن را از دست می دهند. علایم دیگر شامل؛ تشنج، افسردگی و کاهش تولیدمثل در ماده هاست. دامپزشک ممکن است متوجه علایمی همچون؛ بزرگ شدن کبد، طحال، کلیه یا 

تورم غدد لنفاوی شود. ویروس را می توان با تست های آزمایشگاهی تشخیص داد. هیچ درمان موثری وجود ندارد. حیوانات مبتلا به این ویروس بایستی یوتانایز(مرگ آسان) شوند و محل زندگی آنها تمیز و ضدعفونی شود. هرگونه تماس بین حیوان خانگی اتان و موش های وحشی بایستی از بین برود.

این ویروس بسیار مسری و برای انسان بسیار خطرناک است. در انسان می تواند علایمی شبیه آنفولانزا، التهاب مغزو غشای اطراف مغزو نخاع شود. برای محافظت از خود در هنگام تمیز کردن قفس همستر آلوده از دستکش استفاده 

کنید. به خصوص در زمان دست زدن به بستر که ممکن است حاوی ادرار آلوده باشد. پس از اتمام تمیز کردن قفس، تمامی مواد آلوده و دستکش را در یک کیسه ریخته و محکم ببندید و دست خود را کاملا بشویید. هر لباسی که ممکن است در تماس با بستر قرار گرفته باشد را بلافاصله بشویید





آمیلوئیدوز:
یک بیماری است که در آن بدن ورقه هایی متراکم از پروتئین به نام آمیلوئید ایجاد می کند. این پروتئین در اندام های مختلفی از جمله کبد و کلیه ها ساخته شده و در عملکرد نرمال اندام ها تداخل ایجاد می کند. این وضعیت در همسترهای با سن بیش از یک سال و یا همسترهایی که مدت طولانی است از یک بیماری رنج میبرند، دیده می شود. همسترهای مبتلا به آمیلوئیدوز، بیمار دیده نمی شوند تا زمانیکه عملکرد کلیه به علت تجمع آمیلوئید متوقف شود. 

نارسایی کلیه باعث تجمع مواد شیمیایی در خون می شود که به نوبه ی خود باعث کاهش اشتها، پوشش موی خشن، قوز کردن، تجمع مایعات در بدن، افسردگی و در نهایت مرگ می شود. آزمایش خون، افزایش پروتئین آلبومین و گلوبولین، افزایش پروتئین در ادرار و سطوح بالای کلسترول را نشان می دهد. هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد و فقط می توان با تجویز مایعات درمان حمایتی کرد. بیشتر همسترهای مبتلا به این بیماری مدت کوتاهی زنده می مانند.

بیماری پلی کیستیک

:

این بیماری به علت ایجاد کیسه های پر از مایع در همستر رخ می دهد، که در همسترهای بیش از 1 سال شایع است. معمولا یک یا چند کیست در کبد تشکیل می شود. کیست ها 3 سانتی متری بوده یا قطر کمتر دارند. در سایر ارگان های بدن مانند غدد ضمیمه ی تناسلی نر، پانکراس، تخمدان، بافت پوشاننده ی رحم و غدد فوق کلیه نیز می تواند تشکیل شود.

شبه سل

:

این بیماری توسط باکتریYersinia pseudotuberculosis” ” ایجاد می شود. همسترها زمانیکه مدفوع پرندگان وحشی یا موش وارد غذا و آب آشامیدنی آنها می شود در معرض باکتری قرار گرفته و باعث توسعه ی بیماری جدی می شوند. عفونت در همستر معمولا به مسمویت خون منجر می شود. علامت دیگر در دراز مدت، از دست دادن وزن بدن و اسهال گاه به گاه است. دامپزشک متوجه دژنراسیون غدد لنفاوی، طحال، کبد، ریه، کیسه ی صفرا و دیواره ی روده می شود. باکتری از طریق تست های آزمایشگاهی تشخیص داده می شود. هیچ درمانی وجود ندارد.


شبه سل مسری به انسان است. بنابراین هر همستر مبتلا به این بیماری و یا همسترهای در تماس آنها باید معدوم شوند. تماس با جوندگان و پرندگان وحشی باید از بین برود. قفس همستر بایستی کاملا تمیز و بهداشتی باشد. در هنگام تمیز کردن قفس آلوده حتما از دستکش استفاده کنید و بعد از آن کاملا دستها را بشویید.

تولارمی

:

این بیماری در اثر باکتری Francisella tularensis ایجاد می شود. در همسترها نادر است. می تواند باعث مسمومست خون شود و در آلودگی های بالا باعث بیماری شدید و مرگ می شود. همستر این بیماری را از کنه و مایت آلوده می گیرد و ظرف 48 ساعت بعد ار ابتلا به بیماری تلف می شود. دامپزشک خونریزی در ریه ها، کبد، طحال و غدد لنفاوی را گزارش می دهد. هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد. این بیماری مسری به انسان است. لذا هر همستر آلوده و همسترهای در تماس با آن بایستی معدوم شوند. قفس همستر بیمار بایستی کاملا تمیز و ضدعفونی شود. در هنگام تمیز کردن قفس آلوده حتما از دستکش استفاده کنید و بعد از آن کاملا دستها را بشویید.برای کاهش خطر ابتلا به

این بیماری در همسترتان در صورت مشاهده ی هرگونه آلودگی کنه ای به سرعت برای درمان اقدام کنید.

سرطان ها و تومورها




تومورهای بدخیم و تهاجمی: در حدود 4% در همستر رخ می دهد. هردوعامل محیط و ژنتیک در بروز این بیماری دخالت دارند. اکثر تومور همسترها سرطانی نیستند و در اندام های تولید هورمون و هضم غذا رخ می دهند. محل شایع تومور در غده فوق کلیه می باشد.




لنفوم: در همسترهای مسن مبتلا به تومور غدد لنفاوی، تیموس، طحال، کبد و نواحی دیگر رخ می دهد. نوع لنفوم سلول های T در همسترهای بالغ، پوست را تحت تاثیر قرار می دهد. نشانه های آن شامل؛ انرژی کم، کاهش وزن، ریزش موی ناحیه و التهاب پوست می باشد.



تومورهای دیگر در رحم، روده، مغز، پوست، فولیکول های مو، چربی و چشم رخ می دهد. اگر شما یک توده ی غیر منتظره در همستر خود یافتید، همستر خود را در اسرع وقت نزد دامپزشک ببرید. هرچه تومور در همستر سریعتر شناسایی شود، درمان آن آسانتر است.

-





PersianPet Forum - www.mypet.ir http://persianpet.org/forum/thread162561.html#ixzz3u1FPVki5 
Under Creative Commons License: Attribution 
Follow us: @persianpet on Twitter | mypersianpet on Facebook