آلزایمر: آیا آشفتگی بیماران به خاطر درد است؟
آشفتگی بیماران مبتلا به آلزایمر
آشفتگی یکی از علائم بیماری آلزایمر است. زمانی که آشفتگی حادث می‌شود، بیمار فعالیت های نامناسبی از خود نشان می‌دهد، شاید علت آن بروز آشفتگی در اغلب اوقات و یا قرار گرفتن در شرایطی نامناسب و ناخوشایند باشد. مثال های متعددی برای شکل بروز آشفتگی وجود دارد، از جمله: نیاز به تحرک، پیاده روی یا جابه‌جا شدن، ادای واژگان نامناسب، تهدید، گیجی و غیره. در حال حاضر، نورولپتیک ها برای کاهش آشفتگی بیماران آلزایمری مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما این داروها، عوارض جانبی و خطراتی با خود به همراه دارند. ضمناً، فوایدشان هم محدود است.
آشفتگی بر اثر درد
یک گروه نروژی بر سر این موضوع به مطالعه و بررسی پرداخته که آیا درد می‌تواند عامل آشفتگی باشد. در واقع، بسیاری از بیماران آلزایمری از بیماری هایی که دردهای بالقوه دارند، بیشتر رنج می‌برند و درد می‌کشند. و اگر چه ما بسیاری از عوامل ایجاد آشفتگی (محیط های بیش از حد پر سر و صدا، استرس، تغییر در جریان عادی زندگی روزانه) را می‌شناسیم، ولی همۀ آنها برای ما شناخته شده نیستند. برای بررسی این فرضیه، محققان بیمارانی از 60 سرای سالمندان انتخاب کردند.
در برخی از این مراکز، بیماران به توصیۀ مجمع پزشکی سالخوردگان آمریکا، به خاطر دردهای شان، تحت درمان قرار داشتند؛ در بقیه، بیماران آلزایمری شرایط معمولی داشتند که کمتر به دردهای آنها توجه می‌شد.
درمان درد، آشفتگی بیماران آلزایمری را کاهش می‌دهد
نتیجه: معالجۀ کامل و سنجیدۀ درد، 17%
آشفتگی را در بین بیماران آلزایمری کاهش می‌دهد. این کاهش پس از دو هفتۀ قابل توجه است و طی دو ماه، بعد از آغاز آزمایش هم حفظ خواهد شد. محققان آخرین کنترل را پس از سه ماه انجام دادند؛
بیمارانی که دردهای شان تحت درمان قرار گرفته بود، تنها پس از سه ماه،
آشفتگی شان عود کرده بود. جستجوی دلیل ایجاد
آشفتگی که احتمالاً درد است، عموماً توسط پزشکان در موارد
آشفتگی های بیماران آلزایمری توصیه می‌شود؛ اما این توصیه یا به میزان کافی اجرا نمی‌گردد یا روش مناسبی برای یافتن علت انتخاب نمی‌شود.
چگونه در مقابل آشفتگی یک بیمار مبتلا به آلزایمر، واکنش نشان دهیم؟
انجمن آلزایمر، روش های برخورد با
آشفتگی را لیست کرده است:
به بیمار گوش دهید تا بتوانید علت
آشفتگی را بفهمید.
به بیمار اطمینان دهید و به او بگویید که در امنیت کامل قرار داد و شما همراه او می‌ماند تا حالش بهتر شود.
به بیمار کمک کنید تا کارهایی را انجام دهد که آرامش می‌کنند مانند پرداختن به یک هنر خاص یا گوش دادن به موسیقی و ... .
محیط را مناسب کنید: سروصدا و عوامل ایجاد گیجی و حواس پرتی را کم کنید.
بگذارید که انرژی بیمار تخلیه شود: مثلاً او را به پیاده روی ببرید.
مهم ترین نکته این است که در مقابل فردی که دچار
آشفتگی شده، صدای تان را بالا نبرید یا مانع حرکت کردن یا حرف زدنش نشوید.