جام جم آنلاين: از سال 1382 كه كانون شكار
ايران يوزپلنگ را در رديف جانوران تحت حمايت خود معرفي كرد، اكنون نزديك به 60 سال مي‌گذرد.
يوزپلنگ آسيايي در اين مدت فراز و نشيب‌هاي زيادي را پشت سر گذاشته است و شايد مروري بر
گذشته حسرت‌بار اين‌گونه جانوري بتواند ما ايرانيان را نسبت به نابودي ساير گونه‌هاي جانوري كشورمان كه با كاهش شديد جمعيت مواجه هستند، هشيار كند.
تا پيش از جنگ جهاني دوم، جمعيت
يوزپلنگ در حدود 400 قلاده تخمين زده مي‌شد، ولي با ورود جيپ به كشور و هجوم شكارچيان به مناطق دشتي جمعيت اين‌گونه بشدت كاهش يافت. اما با حمايت كانون شكار در سال 1338 و اعمال قوانين و مقررات حفاظتي
بار ديگر جمعيت يوز تا حدودي افزايش يافت. به طوري كه در اواسط دهه 1350، جمعيت
يوزپلنگ در
ايران 300 ـ 200 قلاده تخمين‌زده مي‌شد.
در حالي که عده‌اي ديگر بر اين باور بودند که اين جمعيت بيش از آن چيزي که هست اعلام شده و تعداد آنها را حدود 100 قلاده تخمين مي‌زدند که از اين تعداد 30 قلاده را متعلق به منطقه خوش‌ييلاق شاهرود مي‌دانستند. در اين منطقه استثنايي،
يوزپلنگ به سهولت قابل مشاهده بود (براي مثال در 2 مورد در سال 1349 و 1352، 13 و 9 يوز تنها در عرض چند ساعت گشت در داخل منطقه مشاهده شده بود).
روند صعودي جمعيت حيات وحش در اين‌گونه مناطق تا اواسط دهه 50 ادامه داشت و پس از آن با تغييراتي كه در مديريت سازمان حفاظت محيط زيست به وجود آمد، توجه به مسائل حفاظتي در مناطقي چون خوش‌ييلاق و مياندشت و توران بدليل وجود دام فراواني كه از اين مناطق بهره‌مند بودند، كاهش يافت و نهايتا جمعيت
يوزپلنگ دوباره رو به کاهش نهاد.
منطقه حفاظت شده خوش‌ييلاق که زماني يكي از مناسب‌ترين زيستگاه‌هاي
يوزپلنگ در آسيا بود، تقريبا از بين رفت و براي آخرين
بار در سال 1362
يوزپلنگ در آن ديده شد.
يوزپلنگ از بسياري از مناطق زيست خود ناپديد شد و محدوده پراکنش آن به بعضي مناطق دوردست که در آنجا طعمه کافي و امنيت نسبي وجود داشت محدود شد.
اما اكنون 8 سال است كه پروژه حفاظت از
يوزپلنگ آسيايي با حمايت سازمان ملل و سازمان حفاظت محيط زيست مي‌كوشد،
بار ديگر جمعيت از دست رفته
يوزپلنگ را احيا كند .
يوزپلنگ ميراث ملي ما و نماد تنوع زيستي
ايران است كه همه بايد در حفظ آن بكوشيم.