فقط یک سوال: "گوشت بدن چند حیوان در سال خوراک ما می شود؟"
140 بیلیون....
140 بیلیون بدون احتساب آنهایی که
در آزمایشگاه ها شکنجه میشوند،
در باغ وحش ها و سیرکها محبوسند،
به اسم ورزش بهای سرگرمی ما را می پردازند،
در پناهگاه ها یا گوشه خیابان می میرند،
برای پوستشان کشته می شوند،
.....
اما مطمئنا هنوز هیچ درکی از این "ارقام"، از این "توده گمنام" نداریم... به قول کامو:
اما صد میلیون مرده یعنی چه؟ انسان وقتی هم که جنگیده باشد تازه به زحمت میداند که مرده یعنی چه و چون مرده را پس از مردن میبینی، اهمیتی ندارد...
ده هزار کشته یعنی پنج برابر جمعیت یکی سینمای بزرگ، این است آنچه باید انجام داد: مردمی را که از 5 سینما خارج می شوند دسته جمعی کشت تا این رقم کمی روشنتر دیده شود. لااقل در اینصورت می توان چهره های مشهور و شناخته شده را بر بالای این توده گمنام گذاشت. اما طبعا چنین کاری غیرممکن است و بعد، چه کسی ده هزار چهره را می شناسد؟
هیچکس... هیچکس این توده گمنام را نمیشناسد .... چون تنها وقتی آنرا دیده ایم که روی میز، توی بشقاب غذا جلوی ما بود و هیچ شباهتی به "اصلش" نداشت...
شاید هم بتوان درکی از این "تعداد" یافت... اگر حیوان خانگی عزیزمان را تصور کنیم، با تمام خاطراتش، تمام شیطنتهایش، تمام خواسته هایش، تمام تمایلاتش، تمام علایقش، تمام محبتش، تمام خلق و خویش، .....
تمام شخصیت و هویتش...
حالا یک "هویت شناخته شده" داریم که مرگش "تراژدی مسلم" است...نبودش آنقدر دردناک است که گذشت سالها هم نمیتواند محو اش کند.... حالا برای درک این "رقم" باید این "درد" را در بیش از صد بیلیون ضرب کنیم...
اما چه اهمیتی دارد؟ ما آنها را نمی شناختیم... هرچه که بود و هرچه که می توانست باشد حالا غذای خوشمزه ای است... جسدی بی اهمیت، بی هویت و ناشناخته...
و "آمار" هنوز ادامه دارد:
طبق گزارش fao در اکتبر 2010 در حدود یک بیلیون نفر در جهان از سوء تغذیه و گرسنگی رنج می برند، یعنی یک ششم جمعیت کره زمین... و
مرگ سالیانه 36 میلون تن شامل 5 میلیون کودک زیر 5 سال در دنیا مستقیم یا غیر مستقیم ناشی از سوء تغذیه است. یعنی بیش از یک
مرگ در ثانیه...
در حالیکه
بیشتر محصولات کشاورزی جهان سوم برای تغذیه دامها و تولید گوشت به کشورهای توسعه یافته فرستاده می شود....
غذای مصرف شده جهان برای تولید گوشت گاو بیش از میزان لازم برای تغذیه همه ساکنین زمین است....
70% کل غلات جهان صرف تغذیه حیوانات صنعتی می شود...
قاعدتا باید اینها را دیگر درک کنیم.... هم نوعانمان را... ولی نه، هنوز چیزی جز سایه مبهم
مرگ نمیبینیم... که از ما خیلی دور است... جای نگرانی نیست....
و این
آمار و
ارقام همچنان به "مرگ توده های ناشناخته" ای اشاره میکند که لزومی ندارد ذهنمان را درگیرشان کنیم... بیایید راحت باشیم، چرا خاطر آسوده مان را به خاطر
مرگ و رنج "
اعدادی" که نمیشناسیم مکدر کنیم؟
خواب خوش را به هیچ نبازیم....
به قول ملک الشعرای بهار:
بیداری طفلیست که محتاج به لالاست
از ماست که بر ماست