مطالعات اخیر اپیدمیولوژیک نشان می دهند که عوامل عفونی می توانند در برخی از موارد باعث ایجاد بیماری اسکیزوفرنی گردند. در حیوانات، عفونت با توکسوپلاسما گوندی می تواند باعث تغییر در رفتار و عملکرد نوروترنسمیترها شود. در انسان، عفونت حاد و شدید با توکسوپاسما گوندی می تواند باعث ایجاد علائم روان پریشی مشابهی گردد که در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی مشاهده می گردد. از سال ۱۹۵۳ میلادی، از مجموع ۱۹ مطالعه صورت گرفته در مورد آنتی بادی های توکسوپلاسما گوندی در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی و سایر اختلالات روانپزشکی و افراد گروه کنترل، نتایج زیر آشکار شده است:

در ۱۱ مطالعه، اختلالات معنی داری مشاهده شده و در ۲ مطالعه، دیده شده که ارتباط با گربه ها در دوران کودکی به عنوان یک فاکتور ریسک در گسترش اسکیزوفرنی مطرح شده است. برخی از درمان های استفاده شده برای درمان اسکیزوفرنی مانع از جایگزینی توکسوپلاسما گوندی در کشت های سلولی گشته است. اثبات و نشان دادن نقش توکسوپلاسما گوندی در اتیولوژی بیماری زایی اسکیزوفرنی می تواند منجر به یافتن درمان های جدید در پیشگیری و درمان گردد.

اسکیزوفرنی یک بیماری روانی و عصبی فراگیر است و دلایل آن نیز مشخص نبوده و حدود یک درصد از جمعیت بالغین در ایالات متحده و اروپا به این بیماری مبتلا هستند.
افزایش رخداد اسکیزوفرنی در اعضای یک خانواده، نشان می دهد که فاکتورهای ژنتیکی در اتیولوژی این بیماری نقش داشته و در این بین برخی از ژن های مستعد کننده عامل بیماری نیز شناسایی شده اند. البته فاکتورهای محیطی نیز حائز اهمیت زیادی هستند. برای مثال، مطالعات اپیدمیولوژیک نشان داده اند که تولدهای فصلی (زمستان تا بهار) تولدهای شهری و عفونت های پیش از تولد، همگی جزء فاکتورهای ریسک برای گسترش بیماری در اواخر عمر محسوب می شوند. این مطالعات، نقش واسطه های عفونی در اسکیزوفرنی را یادآوری می کنند. در این مطالعه، بر روی شواهد خاص مرتبط با عفونت توکسوپلاسما گوندی با اتیولوژی برخی از موارد اسکیزوفرنی تمرکز شده است. توکسوپلاسما گوندی یک انگل داخل سلولی بوده و چرخه زندگی آن می تواند در گربه و سایر گربه سانان کامل گردد که همانا جزء میزبانان قطعی(نهایی)هستند. با این حال، توکسوپلاسما گوندی طیف وسیعی از میزبانان واسط را نیز درگیر می کند که انسان هم جزو آن ها می باشد. در بسیاری از پستانداران، توکسوپلاسما گوندی عامل مهم سقط جنین و مرده زایی و به طور انتخابی آلوده کننده عضلات و بافت مغز شناخته شده است. گوناگونی علائم عصبی همچون عدم هماهنگی، لرزش (رعشه)، تکان های سر و تشنج در گوسفند، خوک، گاو، خرگوش و میمون های آلوده به توکسوپلاسما گوندی مشاهده شده است. انسان ها می توانند از طریق تماس با مدفوع گربه و یا خوردن گوشت نپخته آلوده شوند. اهمیت این نوع از انتقال می تواند در جمعیت های مختلف متفاوت باشد.

پاسخ انفرادی به عفونت توکسوپلاسما با وضعیت سیستم ایمنی بدن، زمان آلودگی و ترکیب ژنتیکی میزبان و ارگانیسم تعیین می شود. ارگانیسم های توکسوپلاسما می توانند باعث ایجاد اختلال در یادگیری و حافظه موش و اختلالات رفتاری در موش گردند. نکته جالب اینکه مشاهده شده که موش های رت مبتلا به توکسوپلاسما از محیط ها و شرایط جدید ترس کمتری داشته و نسبت به گربه ها حالت تنفر و بیزاری کمتری دارند. این تغییرات رفتاری باعث می شود که شکار موش های رت توسط گربه ها افزایش یافته و به توکسوپلاسما امکان ادامه و تکمیل چرخه زندگی داده شود. این مورد می تواند مثالی از دستکاری رفتار میزبان توسط انگل باشد.
در آدمی، توکسوپلاسما یک دلیل مهم سقط جنین و مرده زایی بعد از عفونت اولیه در زنان حامله است. این ارگانیسم قادر است که از جفت گذشته و جنین را آلوده سازد.