نژاد های مختلف مرغ از نظر علم رده بندی جانوری متعلق اند به شاخه ی طنابداران ٬ رده ی پرندگان ٬ زیر رده ی نو مرغان ٬ راسته ی ماکیان ( کالیفرم ها) ٬ خانواده ی قرقاول ها ( سیخک داران ) ٬ جنس گالوس و گونه ی دامستی گوس میباشد.
پس نام اصلی مرغ اهلی گالوس - دامستی گوس است . تمام نژادهای امروزی منشع گرفته از مرغ جنگلی قرمز به نام علمی گالوس - گالوس هستند.این نژاد هنوز هم در برخی جنگل های جنوب شرق آسیا و در باغ وحش ها دیده میشود و از نظر ظاهری شباهت زیادی به مرغان بومی دارند.
برای سهولت تشخیص نژادها انها را طبقه بندی کرده اند و در دسته های مختلف قرار میدهند و به طور کلی به منظور مشخص کردن ویژگی ها هر نژاد از صفاتی مانند رنگ پر بال ٬ شکل و نوع تاج (از قبیل تاج گل سرخی ٬ تاج ساده ٬ تاج نخودی و ... ) ٬ رنگ پوست ( سفید یا زرد ) ٬ قالب بدن ٬ وضعیت ساق پا (از جنبه ی اندازه یا وجود پر بر روی آن ) ٬ شکل و اندازه ی ریش ٬ شکل سر و سایر صفات استفاده میشود .
به هر حال پس از شناسایی نژادها آنها را در دسته های چهار گانه شامل دسته ی نژاد های آسیایی ٬ نژادهای مدیترانه ای ٬ نژادهای انگلیسی و نژادهای آمریکایی قرار میدهند. هر نژاد ممکن است در درون خود دارای واریته های مختلفی باشد . تفاوت واریته ها ممکن است از نظر یک یا چند صفت محدود ظاهری باشد مثلا" نژاد کورنیش دارای واریته هایی است که برخی پوست سفید و برخی پوست زرد هستند ویا از نظر شکل تاج با هم فرق دارند.
هر واریته ممکن است خود دارای تعدادی زیر مجموعه و یا سویه باشد . در این مورد تفاوت سویه ها ظاهری نبوده بلکه در بر گیرنده ی صفات مهم اقتصادی مانند سرعت رشد ٬ میزان تخم گذاری ٬ سن بلوغ جنسی و ... است. از این رو سویه ها اصولا" به عنوان سویه های تجارتی معرفی شده که اغلب در نتیجه ی اجرای برنامه های پیشرفته ی اصلاح نژادی تولید گردیده اند و نام آنها نیز معمولا" به وسیله ی خود موسسه ی اصلاحی انتخاب شده است. به عنوان مثال در دسته ی نژاد های امریکایی ٬ نژاد معروفی به نام پلیموت راک وجود دارد که معروف ترین واریته ی آن وایت راک است ٬ از این واریته سویه های تجارتی متعددی مانند هایبرو٬ استرلینگ و ... به وجود امده است.
الف)دسته بندی نژادها از لحاظ منشع جغرافیایی:
نژادهای غیر تجارتی طیور را در چهار دسته ی زیر تقسیم بندی میکنند:
۱.نژادهای آسیایی:
این نژادها از قدیمی ترین نژادهای طیور مخصوصا" مرغ در جهان هستند. دارای جثه ای نسبتا" درشت و استخوان بندی محکم و قوی بوده ولی سرعت رشد در سنین اولیه اندک است از طرفی سن بلوغ جنسی بالا و تخم گذاری نسبتا" اندک است٬ از همین رو در تولید نژادهای تجارتی گوشتی یا تخم گذار مورد توجه قرار نگرفته اند ولی به دلیل اینکه منشع سایر نژادهای معروف دنیا هستند اهمیت خاص خود را دارا میباشند.
معروف ترین نژادهای دسته ی آسیایی لانگشان ٬ مالای و کوچین هستند.
۲.نژادهای مدیترانه ای:
دارای جثه ای نسبتا" کوچک ولی تاج بزرگ هستند. تخمگذاری بالا سبب شده تا در تولید نژادهای تجارتی تخم گذار مورد استفاده ی فراوان واقع شوند ٬ که در بین آنها البته لگهورن از همه معروف تر است ٬ به طوری که اصولا" نژادهای تجارتی تخم گذار مولد پوسته سفید را را اصطلاحا" تیپ لگهورن مینامند. از دیگر نژادهای معروف میتوان آندلوسی ٬ آنکونا و اسپانیش اشاره کرد.
3.نژادهای انگلیسی:
معروف ترین نژادهای گوشتی دنیا که از آنها به ویژه در خط مادری تولید لاین گوشتی استفاده شده است در این دسته قرار دارند ٬ که در بین آنها کورنیش ٬ ساسکس و استرالوپ از همه معروفیت بیشتر دارند و مورد استفاده ی بالاتری در اصلاح نژادهای گوشتی برخوردارند. از دیگر نژادهای معروف میتوان به دورکینگ اشاره کرد.
4.دسته ی نژادهای آمریکایی :
معروف ترین نزادهای گوشتی غیر تجارتی دنیا که از آنها در لاین های خط مادری گوشتی استفاده شده است مانند وایت راک در این دسته قرار دارند. اصولا" از آمیزش مطلوب این دسته بعنوان والد ماده و نژادهای معروف دسته ی انگلیسی بعنوان والد نر نتاجی بدست می آید که ضعف تولید مثلی نژادهای انگلیسی و یا سرعت رشد کمتر نژادهای آمریکایی را ندارند.البته باید توجه داشت که اصلاح نژاد امروزی طیور بر پایه ی تولید لاین های خالص متعدد و نهایتا" آمیزش آنها عمل میکنند.
>> ادامه دارد <<
آنچه که در پست بعدی خواهید خواند:
ب) دسته بندی نژادها از نظر نوع تولید:
در این نوع تقسیم بندی نژادها میزان تولید غالب پرنده ملاک قرار میگیرد . بر این اساس نژادهای مختلف انواع طیور اهلی و به ویژه مرغ را در چهار دسته قرار میدهند که شامل نژادهای گوشتی ٬ تخم گذار ٬ دو منظوره . زینتی ـ تفریحی هستند . دو دسته ی اول را نژادهای تجارتی اصلاح شده تشکیل میدهند ٬ دسته ی سوم شامل نژادهای نسبتا" مطلوبی هستند که هنوز هم در پاره ای از موارد به شکل صنعتی کاربرد دارند و دسته ی چهارم شامل نژاد هایی است که تولید گوشت یا تخم در آنها جنبه ی تجارتی نداشته و تنها به منظور تفریحی و زینتی مورد استفاده قرار میگیرند.
۱.نژادهای گوشتی:
تولید اصلی این نژادها گوشت قابل مصرف برای تغذیه ی انسان است. لذا در فرایند اصلاح نژادی مهمترین صفات گوشت واری از قبیل سرعت رشد در سنین اولیه ٬ ضریب تبدیل غذایی مطلوب ٬ راندمان لاشه ٬ درصد گوشت عضله ی سینه ٬ قدرت ماندگاری ٬ میزان چربی محوطه ی بطنی ٬ رنگ پوست و اخیرا" حتی میزان تری گلیسرید و کلسترول لاشه نیز مورد توجه اصلاحگران قرار گرفته است. البته در کنار این صفات اختصاصی سایر صفات متنند مقاومت در برابر بیماریها ٬ مقاموت در برابر تنش حرارتی و بسیاری از صفات دیگر که در پرورش اقتصادی یک گله اهمیت دارند نیز مورد توجه قرار گرفته است . نژادهای گوشتی به طور کلی در دو دسته جای دارند که شامل نژادهای دارای پوست سفید رنگ و نژادهای دارای پوست زرد رنگ هستند.
اساس تولید این نژادها بازار پسندی لاشه در مناطق مختلف جهان است ٬ بدین معنی که مردم برخی از کشورها یا مناطق مثل آمریکا پوست زرد لاشه را به پوست سفید ترجیح میدهند و در حالی که برخی دیگر مانند اهالی ایران و انگلستان و هلند پوست سفید لاشه را به پوست زرد ترجیح میدهند. از این رو در این مناطق نژادهای پوست سفید و در کشور های دیگر نژادهای پوست زرد مورد اصلاح قرار میگیرد . در هر حال چنانچه بخواهیم جوجه ی گوشتی را به صورت جوجه کبابی در معرض شعله مستقیم قرار دهیم پوست سفید ارجعیت دارد زیرا رنگدانه های زرد رنگ در مجاورت شعله ی مستقیم به سرعت تیره رنگ شده و. ظاهر نامناسبی به گوشت میدهند.
اساس تفاوت در روند اصلاح این دو دسته تفاوت در لاین خط پدری و مادری است ٬ بدین معنی که در خط پدری نژادهای پوست زرد باید از نژادهای دارای پوست زرد و برعکس در تولید دسته ی نژادهای پوست سفید باید از نژادهایی با رنگ پوست سفید در تلاقی ها استفاده کرد.
کورنیش بیشترین سهم را در خط پدری نژادهای پوست زرد و ساسکس و استرالو بیشترین سهم را در خط پدری نژادهای پوست سفید دارند ٬ خط مادری در هر دو دسته میتواند یکسان باشد و در واقع نقشی در ایجاد رنگ پوست نتاج ندارند.
دسته بندی دیگری از نژادهای گوشتی نیز وجود دارد که از جنبه ی تجارتی دارای اهمیت است.
در این دسته بندی ٬ نژادهای تجارتی طیور گوشتی به سه زیر دسته تقسیم میشوند:
_نژادهای سنگین وزن :
این نژادها بیشترین رشد خود را در چند هفته ی آخر دوره ی پرورش داشته و معمولا" تا وزن ۳ تا ۳.۵ گیلو گرم تولید اقتصادی خوبی نشان میدهند . ( کشتار این قبیل جوجه ها در وزن های پایینتر اقتصادی نخواهد بود)
_نژادهای میان وزن:
معمولا" بیشترین وزن کشتار در این نژادها ۲.۲ تا ۲.۷ کیلو گرم میباشد . این نژادها نیز بهتر است که در همین محدوده کشتار شوند٬(البته باید توجه داشت که وزن های استاندارد هر دسته رقم ثابتی نبوده و در نژادهای تولیدی هر موسسه تفاوتهایی دیده میشود) ضمن اینکه به طور کلی با پیشرفت برنامه های اصلاح نژادی مجموع ارقام ذکر شده در هر سه دسته رو به افزایش است به طوری که ممکن است در ده سال آینده ٬ نژادهای سنگین وزن تا ۴ کیلوگرمعملکرد خوبی نشان دهند.
_ نژادهای سبک وزن : این نژادها سرعت رشد خوبی در سنین اولیه داشته و تا حدود ۵ تا ۶ هفتگی ضریب تبدیل غذایی خوبی نشان میدهند ولی عموما" چنانچه از وزن تقریبی ۲.۸ تا ۲ کیلو گرم بالاتر روند ضریب تبدیل غذایی بالا و ویژگی های لاشه تضعیف میشود.
The underlying connection was closed: Could not establish trust relationship for the SSL/TLS secure channel.