ایرن- از روزگاران کهن بین بشر و ببر نبردی ناخواسته درجریان بود. در چشم ببر انسان نخستین جانوری دوپا و رقیب در شکار به حساب می آمد و همانگونه که هیچ ببری حاظر به تحمل پلنگی رقیب در نخجیرگاهش نیست، به هنگام لزوم انسان شکارگر نخستین را نیز چون گوزنی بخاک می افکند. با رواج فرهنگ کشاورزی و دامداری به تدریج انسان پیوز معرکه گردید. پیدیش انواع سلاح در کنار تصاحب قلمرو ببر و تغییر کاربری زیستگاه، کفه ترازوی بقا به شدت بسوی بشر متمایل گردید.




در طول قرن ها مهاراجه ها ی هندی و امپراتوران شکوه مند گورکانی برای کسی افتخار به شکار ببر می پرداختند. کم مبودند راجه هایی که چون خرگوش ببر می کشتند. راجه ای با شکار 1100 قلاده ببر رکوردار این نبرد نابرابر بوده است. ببر ها نیز بیکار نمی نشستند و بنا بر دلایلی چون ضعف بدنی بدن و یا کمبود شکار به دام ها و انسان حمله می کردند و وای بر هنگامی که ببری انسان افکنی چیره دست و حرفه ای می گردید. در این وضعیت شکارگرانی حرفه ای چون جیم کوربت مامور کشتن قاتل گربه سان می گشتند ولی همیشه قاتل به سزای خود نمی رسید. در اواخر قرن نوزدهم که در یکی از ایالت های هند ببری ادمخوار آسایش روستائیان را سلب نموده و دولت پاداشی برای این آدمخوار معین نمود در مدت یک هفته جنازه بیست قلاده ببر در برابر فرمانداری بخاک افکنده گردید. دیگر گذارشی از حمله به انسان و دام بگوش نرسید. قاتل به سزای خود رسید ولی نوزده ببر بی گناه دیگر نیز طعم تلخ گلوله های مرگ آور را چشیدند.

اما امروزه روز حتی در هند نیز دیدگاه مردم و تصمیم گیرندگان درباره کنش با ببرهای انسان خوار تغییر یافته است. پس از نزدیک شدن ببر به روستای در شمال استان آسام و کشتن دو روستائی ، مدیران حیات وحش بجای جار و جنجال چون داستان آن گرگ نماهای بهار استان همدان و فرمان قتل عام به زنده گیری قاتل همت گماشته و پس از زنده گیری، ببر مجرم را به پارک ملی ماناس انتقال دادند. برای پایش بهتر، ببر را مجهز به قلاده رادار دار نموده و آنگاه او را در طبیعت رها نمودند. در طی این مدت دیگر گذارشی مبنی بر حمله این ببر به دام و انسان بگوش نرسید و تصویر گرفته شده از دوربین های تله ای از سلامت کامل او حکایت دارد.

این احتمال وجود دارد که این ببر به دلیل نبود طعمه به روستا نزدیک شده بود چون در هنگام زنده گیری در سلامت کامل بسر می برد. بسیاری مواقع در شکار به دلیل دفاع جانوری چون گاومیش و گراز، ببر جراحتی مهلک برداشته و یا در هنگام حمله به تشی، خارها در فک و پنجه ببر فرورفته و توانایی شکار از او صلب خواهد گشت. در این وضعیت، تنها راه برای سیر گشتن حمله به دام و یا انسان می باشد و در صورت عدم بهبودی ببر و یا عادت به تغذیه از انسان و دام، این ببران مشکل آفرین خواهند بود.

کار بزرگی در پارک ملی آسام انجام گرفت. دیگر ببر چندانی در هند برجای نمانده که با کشتن آدم خوار و یا ببر هایی تنها به گمان آدم خواری صورت مساله پاک گردد.

حال قیاس کنید کنش هندیان را با مشکل دربرابر رفتار سازمان حفاظت از محیط زیست ایران که اگر روزگاری در جایی آدم خواری پیدا شود در بوق و کرنا می دمند و می کشند و ده ها پروانه ویژه صادر می نمایند و ...


Original thread: ببر خوش عافیت, Author: amirhmf, Site: تالار گفتگوی پرشین پت(مای پت)