علي اسفندياری، معروف به نیما یوشیج سال 1276 در يوش، از توابع نور مازندران متولد شد و 62 سال عمر کرد.
نیما در اشعاری نظیر خروس و روباه، چشمه و بز افکاری اجتماعی را بیان میکند اما قالب اشعار قدیمی است.
نیما یوشیج با مجموعه تأثیرگذار افسانه که مانیفست شعر نو فارسی بود، در فضای راکد شعر ایران انقلابی به پا کرد. نیما آگاهانه تمام بنیادها و ساختارهای شعر کهن فارسی را به چالش کشید
او در 13 دی ماه 1338 بر اثر ابتلا به ذاتالریه درگذشت و او را در تهران دفن كردند؛ تا اينكه در سال 1372 طبق وصيتش، پيكرش را به يوش برده و در حياط خانه محل تولدش به خاك سپردند
نيما علاوه بر شكستن برخی قوالب و قواعد، در زبان قالبهای شعری تاثير فراوانی داشت. او در قالب غزل ـ بهعنوان يكی از قالبهاي سنتی ـ نيز تاثير گذار بوده است.
آثار نيما عبارتند از: «تعريف و تبصره و يادداشتهاي ديگر» ، «حرفهاي همسايه»، «حكايات و خانواده سرباز»، «شعر من»، «مانلي و خانه سريويلي» ،«فريادهاي ديگر و عنكبوت رنگ»، «قلمانداز»، «كندوهای شكسته» (شامل پنج قصه كوتاه)، «نامههای عاشقانه» و.
نيما در دی ماه 1301 «افسانه» را نوشت و بخشهايی از آن را در مجله قرن بيستم به سردبيري «ميرزاده عشقی» به چاپ رساند
و نخستين شعرش را در 23 سالگی نوشت، يعني همان مثنوی بلند «قصه رنگ پريده» كه خودش آنرا يك اثر بچگانه معرفی كرد.