ساچمه‌های سربی که از شکار پرندگانی مانند غازهای وحشی و مرغابی‌ها باقی می‌ماند، توسط پرندگان دیگر همراه با دانه‌ها خورده شده و پس از ورود به چینه‌دان آنها با نفوذ به بافت‌های دیگر باعث مسمومیت و مرگ تدریجی قربانیان می‌شود.
به نظر می‌رسد پرندگانی که اغلب در کنار آب زندگی کرده و به جستجوی غذا می‌پردازند، باید از تفنگ‌های شکارچیان و قطعاتی از گلوله که روی زمین می‌افتد بیشتر از گلوله‌ای که می‌تواند ظرف چند ثانیه آنها را بکشند، بترسند. تصویربرداری با پرتوهای ایکس نشان می‌دهد چطور این پرندگان توسط قطعات کوچک باقی‌مانده از گلوله‌های سربی که روی زمین افتاده‌اند، مسموم شده و از بین رفته‌اند.
مسمومیت با سرب
تصویر فوق که به کمک تصویربرداری پرتوهای ایکس ایجاد شده چینه‌دان یکی از ۲۳۶۵ پرنده‌ای را نشان می‌دهد که طی سال‌های ۱۹۷۱ تا ۲۰۱۰ (۱۳۵۰ تا ۱۳۸۹) در انگلستان جمع‌آوری و پس از مرگ مورد مطالعه قرار گرفته‌اند.
تفنگ‌های ساچمه‌ای در هر شلیک حدود ۳۰۰ ساچمه را به فضا پرتاب می‌کنند که اغلب آنها به زمین می‌افتند. پرندگانی که در مناطق نزدیک شکارگاه‌ها زندگی می‌کنند، اغلب این ساچمه‌های کوچک را همراه با قطعات کوچک شن و ماسه که به هضم غذای آنها کمک می‌کنند، از زمین برچیده و با دانه‌هایی که می‌خورند به چینه‌دان خود می‌ریزند. اگر این ساچمه‌ها از سرب درست شده باشند، می‌توانند از چینه‌دان به دیگر اجزای بدن پرنده نفوذ کرده و با مسموم کردن تدریجی او باعث مرگ این جاندار شوند.