جوایز اسکار حدود هشت ماه دیگر برگزار می‌شود، اما گروهی از همین الان خود را به عنوان رقیب جدی مطرح کرده‌اند.
هشتاد و چهارمین دوره جوایز اسکار 26 فوریه 2012 (هشتم اسفند) برگزار خواهد شد و بحث‌های جدی درمورد نامزدها و برندگان احتمالی تا روز کارگر و پس از برگزاری جشنواره‌های تلوراید، ونیز و تورنتو آغاز نمی‌شود.
با این حال، حدس زدن درمورد رقبای اسکار هیچ وقت زود نیست، بخصوص که امسال رقبای احتمالی اساتید فیلمسازی مانند استیون اسپیلبرگ، مارتین اسکورسیزی، ترنس مالیک و رومن پولانسکی همین طور مولفان جوان‌تر مانند جیسن ریتمن، جرج کلونی، الکساندر پین و کامرون کرو هستند.
آخرین «هری پاتر» می‌کوشد جدی گرفته شود
از آن‌جا که تعداد نامزدهای اسکار بخش بهترین فیلم از دو سال پیش به 10 فیلم افزایش پیدا کرده، حداقل یک جا برای بلاک‌باسترهایی مانند «آواتار» و «آغاز» هست. امسال چه فیلمی می‌تواند به فهرست راه پیدا کند؟
«هری پاتر و یادگاران مرگ: قسمت 2» یک گزینه است، هرچند، نزدیکان به استودیو برادران وارنر می‌گویند این استودیو فعلا تنها به اکران آخرین فیلم «هری پاتر» فکر می‌کند و بعد به جوایز فکر خواهد کرد.
صحنه‌ای از فیلم «هری پاتر و یادگاران مرگ: قسمت 2»
«هری پاتر و یادگاران مرگ: قسمت 2» به آکادمی علوم و هنرهای سینمایی آخرین فرصت را می‌دهد تا از مجموعه‌ای که تقریبا 6.4 میلیارد دلار در دنیا فروش داشته، تقدیر کند.
مسئله این است که فیلمهای قبلی «هری پاتر» تنها به صورت پراکنده در بخش‌های فنی نامزد شده‌اند. بنابراین آخرین فیلم مجموعه که 15 ژوئیه افتتاح می‌شود، برای نامزد شدن در بخش اصلی باید به لحاظ احساسی حرف خاصی برای گفتن داشته باشد.
دیگر فیلمی که می‌تواند از حوزه سینمای سرگرم‌کننده به فهرست راه پیدا کند، «سوپر 8» به کارگردانی جی. جی. آبرامز است. به هر حال، این فیلم نوعی ادای احترام به فیلمهای اول استیون اسپیلبرگ مانند «آرواره‌ها» و «ئی. تی» است که هر دو فیلم نامزد اسکار بهترین فیلم شدند، آن هم در دورانی که تنها پنج فیلم می‌توانستند در این بخش نامزد شوند.
کار منتقدان سینما از پاییز آغاز می‌شود
آکادمی خیلی وقت‌ها به حرف منتقدان گوش نمی‌دهند، اما موجی که آنها راه می‌اندازند هیچ ضرری ندارد. «درخت زندگی» ترنس مالیک که ماه مه پیش برنده جایزه نخل طلای کن شد، همین حالا هم نام خود را به عنوان فیلمی که حتما باید دید مطرح کرده است.
ای. او. اسکات منتقد نیویورک تایمز در نقد ستایش‌آمیز خود بر این فیلم از مالیک به عنوان یک فیلمساز «بصری» یاد کرده، هرچند کنت توران از لس آنجلس تایمز در اظهار نظری - که شاید از سلیقه آکادمی خبر بدهد - از «سبک غامض و فاصله‌دار» او انتقاد کرده است.
در مقابل، «نیمه‌شب در پاریس» وودی آلن با تحسین خیلی از منتقدان مواجه شده است. فیلم فرانسوی و صامت «هنرمند» هم می‌تواند به همین اندازه مورد توجه قرار گیرد. چند فیلم نیز در فصل پاییز اکران می‌شوند که همه می‌توانند نظر منتقدان را جلب کنند.
جیسن ریتمن کارگردان و دایابلو کدی فیلمنامه‌نویس فیلم «جونو» در «بزرگسال جوان» با بازی چارلیز ترون بار دیگر در کنار هم قرار گرفته‌اند. الکساندر پین کارگردان «Sideways» فیلم «فرزندان» با بازی جرج کلونی را آماده نمایش دارد.
کلونی خود درام سیاسی «The Ides of March» را کارگردانی کرده و کامرون کرو با «ما یک باغ‌وحش خریدیم» با بازی مت دیمن و اسکارلت جوهانسن بازمی‌گردد.
شاید امسال سال بعضی بازیگران باشد
امسال می‌تواند بالاخره سال لئوناردو دی‌کاپریو باشد. هر سال همه درمورد حداقل یک کارگردان یا یک بازیگر به توافق می‌رسند. دی‌کاپریو در «جی. ادگار» کلینت ایستوود که 14 دسامبر اکران می‌شود نقش جی. ادگار هوور اولین رئیس پلیس فدرال آمریکا را بازی کرده و با همین نقش دلخواه می‌تواند امسال در مرکز توجه آکادمی قرار گیرد.
دی‌کاپریو تاکنون سه بار نامزد اسکار بوده، اما برنده نشده و همین می‌تواند او را در فهرست افراد تحت تعقیب آکادمی قرار دهد.
لئوناردو دی‌کاپریو برای «جی. ادگار» و مریل استریپ برای «بانوی آهنین» از بخت‌های اسکار بازیگری هستند
از سوی دیگر، مریل استریپ نمی‌تواند بگوید هیچ‌وقت برنده اسکار نشده - او برای فیلم سال 1982 «انتخاب سوفی» برنده اسکار بهترین بازیگر زن شد و برای فیلم سال 1979 «کریمر علیه کریمر» هم اسکار بهترین بازیگر زن مکمل را برد - اما از آن زمان به بعد 12 بار نامزد بوده (درمجموع 16 بار نامزدی) و همیشه مراسم را دست خالی ترک کرده است.
استریپ امسال «بانوی آهنین» را دارد که در آن به نقش مارگارت تاچر نخست وزیر پیشین بریتانیا ظاهر شده و به استناد حرف آن‌هایی که بخش‌هایی از این فیلم را امسال در بازار فیلم کن دیدند، همه چیز برای بازگشت او فراهم است.
کریستوفر پلامر بازیگر پیشکسوت دو سال پیش با «ایستگاه آخر» بسیار مورد توجه قرار گرفت و برای اولین نامزد اسکار شد، اما چون جایزه نبرد، این احتمال هست که برای بازی در نقش مردی که همسرش را از دست داده در فیلم «تازه‌کارها» بار دیگر در مرکز توجه قرار بگیرد.
مارتین اسکورسیزی و جادوی سه‌بعدی
در شرایطی که فیلمهای سه‌بعدی در گیشه‌های فروش با موانعی روبرو هستند، مارتین اسکورسیزی می‌خواهد با «هوگو کاباره» که 23 نوامبر اکران می‌شود، ثابت کند باید سینمای سه‌بعدی را جدی گرفت.
در حالی که «آواتار» جیمز کامرون و «آلیس در سرزمین عجایب» تیم برتن تلفیقی از فیلم زنده و سکانس‌های «پرفورمنس-کپچر» هستند، «هوگو کاباره» اولین فیلم سه‌بعدی کاملا زنده خواهد بود که بخت خود را در اسکار می‌آزماید.
«هوگو کاباره» بر مبنای رمان کودکانه و پرفروش «اختراع هوگو کاباره» نوشته برایان سلزنیک ساخته شده و این نوید را می‌دهد که در مقایسه با دیگر آثار اسکورسیزی که به خاطر فیلم «مردگان» برنده اسکار بهترین کارگردان شد، حال و هوایی سبک‌تر و بیشتر مورد پسند خانواده‌ها داشته باشد.
داستان درباره پسر جوانی است که در سال‌های 1930 در پاریس زندگی می‌کند. او برخوردی جادویی با ژرژ ملی‌یس یکی از پیشگامان سینما در دنیای واقعی (با بازی بن کینگزلی) دارد که اکنون اسباب‌بازی درست می‌کند.
اسکورسیزی که با سبک‌های بصری پیشگام بیگانه نیست، با ذوق و شوق فرمت جدید را پذیرفت. او درباره فیلمبرداری سه‌بعدی می‌گوید: «هر نمای سه‌بعدی سینمایی است که مجدد بررسی شده است، داستانی از نو بررسی‌شده. اینکه چگونه داستانی را با تصویر بیان کنی.»
رقابت مجدد هاروی و اسکات
در سال‌های اخیر جوایز اسکار محل رویارویی دو دو تهیه‌کننده بوده است. اسکات رادین تهیه‌کننده نیویورکی سال 2008 برای «پیرمردها کشوری ندارند» اسکار بهترین فیلم را به خانه برد، اما پارسال این هاروی واینستین توزیع‌کننده «گفتار پادشاه» بود که با شکست «شبکه اجتماعی» رادین، پیروز شد.
امسال هم این دو تهیه‌کننده مقابل هم قرار می‌گیرند. رادین سه فیلم را که بالقوه می‌توانند رقیب باشند، تهیه کرده است: درام بیسبالی «مانیبال» با بازی براد پیت به نقش بیلی بین، مدیرعامل تیم بیسبال اوکلند اتلتیکس؛ اقتباس سینمایی دیوید فینچر از «دختری با خالکوبی اژدها» و اقتباس استفن دالدری از رمان «فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک» نوشته جاناتان سافران فور با موضوع 11 سپتامبر.
در همین حال، استودیو واینستین هنوز تاریخ اکران تمام فیلمهای خود را مشخص نکرده، اما خود را برای نمایش «بانوی آهنین»، «هنرمند»، «هفته من با مریلین» با بازی میشل ویلیامز به نقش مریلین مونرو آماده می‌کند.
دو نمایش روی پرده نقره‌ای
انتقال یک اثر از روی صحنه به پرده سینما می‌تواند خطرناک باشد، اما استیون اسپیلبرگ و رومن پولانسکی می‌خواهند خلاف جریان آب شنا کنند. اسپیلبرگ روی فیلم «اسب کارزار» کار می‌کند که دریم ورکس از 28 دسامبر روانه سینماها می‌کند.
داستان درباره یک اسب - که در دوران جنگ جهانی اول از سوی سواره‌نظام به میدان نبرد فرستاده می‌شود - و پسری است که دنبال او می‌گردد. اسپیلبرگ «اسب کارزار» را مبنای رمانی کودکانه به همین نام نوشته مایکل مورپرگو می‌سازد که سال 2007 در لندن روی صحنه رفت و امسال در برادوی اجرا شد و نامزد پنج جایزه تونی هم است. روی صحنه تئاتر گروهی عروسک‌گردان به اسب جان بخشیدند، اما در فیلم از اسب‌های واقعی استفاده می‌شود.
از سوی دیگر، رومن پولانسکی با یک چالش متفاوت روبروست. او «خدای کشتار» یاسمینا رضا را مبنای یک اقتباس سینمایی قرار داده است. داستان درباره دو خانواده پولدار است که برای حل و فصل دعوای بچه‌هایشان در مدرسه همدیگر را می‌بینند و هرچند در ابتدا ارتباط آنها متمدنانه است، اما در نهایت خودشان به وحشی‌گری رو می‌آورند.
روی صحنه تمام این رویارویی در یک اتاق نشیمن روی می‌دهد و لحن کار تلفیقی از فضای طنزآمیز اثار نیل سایمون و فضای تلخ ادوارد آلبی است. نسخه پولانسکی که تنها «کشتار» نام دارد، می‌تواند تلخ‌تر باشد.
ماجراهای تن تن می‌تواند رقابت انیمیشن را تعریف کند
در مراسم اسکار سال 2007 «Happy Feet» کارتون «ماشین‌ها» را شکست داد و اسکار بهترین فیلم انیمیشن را دریافت کرد. امسال هم «2 Happy Feet» و «ماشین‌ها 2» به نمایش درمی‌آیند، اما انتظار رویارویی مجدد آنها نداشته باشید.
در میان انبوه دنباله‌ها، کارتون پرهیجان «ریو» تولید استودیو فاکس می‌تواند مدعی باشد، همین طور «رنگو» پارامونت که پر از ارجاع به فیلمهای وسترن مانند «ظهر» («ماجرای نیمروز») است.
صحنه‌ای از فیلم انیمیشن «ماجراهای تن تن: راز اسب شاخدار» به کارگردانی استیون اسپیلبرگ
سئوال اصلی درمورد «ماجراهای تن تن: راز اسب شاخدار» (23 دسامبر) است که اسپیلبرگ را به عنوان تهیه‌کننده و کارگردان و پیتر جکسون را به عنوان تهیه‌کننده با خود دارد.
اسپیلبرگ برای ساخت فیلمی انیمیشن از مجموعه قصه‌های مصور هرژه از تکنیک «پرفرمونس-کپچر» استفاده کرد. گروهی از انیماتورها همیشه با این تکنیک مشکل داشته‌اند و همچنان پیروزی «Happy Feet» - که در آن از سیستم «موشن-کپچر» هم استفاده شده بود - بر «ماشین‌ها» را قبول ندارند.
هرچند برابر با قوانین آکادمی، «موشن-کپچر» به تنهایی یک تکنیک انیمیشن نیست و فیلمهای انیمیشن باید فریم به فریم خلق شود.