صفحه نخست » سگ » نژاد سگ » نژادهای سگ

سگ پیتبول تریر آمریکایی نوعی نژاد سگ همدم و خانوادگی هست. این سگ ها که در قدیم به عنوان طعمه برای گاوهای مسابقه یا بول استفاده میشدند، کم کم وارد مزرعه ها شدن و بعد از اون به خونه‌ها راه پیدا کردن و به خاطر اینکه با بچه‌ها خیلی مهربون بودن به «سگ پرستار» معروف شدن. سر سختی، بازیگوشی و جسارت اون‌ها باعث شده که در ورزش‌هایی مثل کشیدن وزنه و رقابت‌های سرعت و اطاعت، رقبای محبوب و مشهوری بشن.

سگ پیتبول

پیتبول تریر آمریکایی یکی از سگ های نژاد بول هست که اغلب با اسم پیتبول میشناسیمش. در واقع پیتبول یک نژاد نیست، بلکه یک اصطلاح برای تعریف پیتبول تریر آمریکایی، بول تریر وتریر استافورد شایر آمریکایی هست.

ویژگی‌هایی که این سگ‌ها رو به بازیکن‌های مطیع و زیرک تبدیل کرده باعث جلب توجه آدم‌های بی‌پروایی که دنبال رقبای قَدَر برای رینگ‌های مبارزه‌ی سگ‌هاشون دارن شده. متاسفانه در نتیجه این کار سگ های نژاد بول و خصوصا نژاد پیتبول تریر آمریکایی (APBT) به خطرناک بودن معروف شدن. البته این شهرت بی دلیل هم نیست و واقعیت امر همینه. ولی شایعات و ترس حاصل از رفتار تعدادی از سگ ها که صاحبانشون افرادی بی رحم و بی اهمیت بودن، باعث شد در بعضی از شهرها و کشورها قوانینی بر علیه این نژاد وضع بشه.

بعنوان صاحب سگ پیتبول باید اینو بدونید که ممکنه با عصبانیت و خصومت افرادی که از ویژگی‌های سگ شما بی‌اطلاع هستن مواجه بشید. این سگ برای همگان مناسب نیست، مخصوصا کسانی که علاقه ای به آموزش دادن و اجتماعی کردن نداردن و نمیتونن یا نمیخوان که مدام در حال سر و کله زدن با سگشون باشن.

سگ پیتبول

تریر پیتبول آمریکایی در صورتی که به خوبی آموزش داده بشه و اجتماعی بشه، همبازی خیلی خوبی برای بچه ها خواهد بود. او با آدم ها خیلی مهربون و با محبته و برای سگ گارد شدن مناسب نیست چون علاقه عجیبی به راضی کردن آدم ها داره! تریر پیتبول آمریکایی خودش رو وقف خانواده و هدفش میکنه و به اون ها وفاداره تا جایی که ممکنه تا لحظه‌ی مرگ از اون ها دفاع کنه. این سگ ها به شدت باهوش هستن و به راحتی دستورها و حقه ها رو یاد میگیرن. به شدت میل به زندگی دارن و دوست دارن که در هرچیزی که اطرافشون اتفاق میفته دخالت کنن. اونها در بزرگسالی هم مثل یه توله شر و شیطون هستن و این سرزندگی باعث میشه زندگی کنارشون خوش بگذره. وقتی یکی از این سگ ها رو از نزدیک ببینید و با ویژگی هاش آشنا بشید باورتون نمیشه که چطور تا الان بدون اونها زندگی کردین.

چند نکته:

تریر پیتبول آمریکایی برای افرادی که برای این سگ ها وقت ندارند یا به اون ها توجهی نمی کنند مناسب نیست.
اونها باید در جوانی آموزش داده شده و اجتماعی بشن تا به تمایلات نژادی خود به لجاجت و ریاست غلبه کنند. در غیر این صورت به خاطر قدرت زیادی که دارند غیر قابل کنترل خواهند شد.
تریر پیتبول آمریکایی شما باید با قلاده به اماکن عمومی برده بشه که با سگ های دیگه درگیر نشه. نباید اونها رو در پارک ها رها کنید. اگر با سگی درگیر بشن کوتاه نمیان و تا آخر مبارزه میکنن! پیتبول های آمریکایی که از زمان تولگی اجتماعی نشدن، نسبت به سگ های دیگه خشن میشن.
قوانین مربوط به نژادهای خاص شامل این نوع سگ ها هم میشه. اگر با سگ خود به جایی سفر میکنید که در محدوده‌ی این قانونه مراقب همسایه ها و قوانین باشید.
تریر پیتبول نیاز شدیدی به جویدن داره و فک پر قدرت اونها کار اسباب بازی های بی کیفیت و شل و ول رو میسازه! برای سگ خود اسباب بازی هایی بگیرید که محکم و با دوام باشن و قابلیت جویده شدن و قورت داده شدن نداشته باشن.
تریر پیتبول های آمریکایی برای افرادی مناسب هستن که مدام باهاشون بازی کنن، به اونها آموزش بدن و برنامه ریزی دقیق و مداوم برای اونها داشته باشن.
تاریخچه
نژادهای بول و تریر در قرن 19 در انگلستان و برای ورزش  مبارزه‌ای به اسم گاو و خرس بوجود اومدند. وقتی این ورزش ها به غیرانسانی بودن محکوم و در سال 1835 غیرقانونی شدند، جای خودشون رو به مبارزه‌ی سگ ها دادند و بنابراین خشونت وارد ژن این نژاد شد. ولی بخش دیگری ازبهبود ژن این نژاد این بود که این سگ ها تمایلی به گاز گرفتن انسان ها نداشتند. مراقب ها میخواستند که بدون اینکه خودشان آسیبی ببینند وارد رینگ مبارزه‌ی سگ ها بشن و اونها رو از هم جدا کنن. خیلی زود این نژاد به قوی و محافظ بودن و از طرف دیگر به خانواده دوست و مهربان بودن معروف شدند.

وقتی این “بول داگ”ها با مهاجران به آمریکا رفتند، راه و روش جدیدی مثل سگ های مزرعه ای پیش گرفتند. شغل اونها شامل بازی شکار وحشی، محافظت از دارایی ها در مقابل حیوانات دیگر و همکاری بود. مهاجران با ایده‌ی “هرچه بزرگ تر، بهتر” که نسبت به کشور جدید خود داشتند، سگ هایی پرورش دادند که از اندازه ای که در انگلستان داشتند بزرگ تر بودند.

در سال 1898 میلادی UKC که معادل AKC بریتانیا بود، اسم این سگ ها را تریر بول داگ آمریکایی گذاشت. AKC در اوایل قرن 1930 میلادی تصمیم گرفت که نژاد اونها رو تشخیص بده و اسم دیگری براشون انتخاب کنه. از  آنجا که تمایل داشتن این نژاد را از نژاد جنگجوی سابق متمایز کنند، اسم اونها رو تریر استافورد شایر آمریکایی گذاشتند.

از اون زمان، تریر استافورد شایر بول داگ آمریکایی برای پذیرش AKC و برنامه های مربوط به سگ ها پرورش داده شدند، درحالی که برای تریر پیتبول آمریکایی این طور نبود. نتیجه‌ی این امر همین تفاوت های جزئی در ساختار و شخصیت این سگ ها شد.

سگ پیتبول

اندازه
قد 45 تا 48 سانتی متری برای نر ها و 43 تا 45 سانتی متری برای ماده ها و وزن 13 تا 38 کیلوگرمی.

شخصیت
این سگ ها عاشق انسان ها هستند و اهمیتی نمی دهند که اندازه‌ی اونها مانعی برای در آغوش گرفته شدنشون هست. از اطراف خود با اطمینان و تیزبینی آگاه هستند. اونها سگ های آگاهی هستند چراکه اگر غریبه ای ببینن به شما اطلاع خواهند داد ولی این احتمالا بخاطر این هست که دوست دارن به مهمون جدید خوش آمد گویی کنن.

درحالی که عشق اونها به انسان ها باعث میشه مراقبان خوبی نباشن، جرئت اونها مثال زدنیه و تا پای جون از خانوادشون محافظت میکنن. تریر پیتبول آمریکایی مثل هر سگ دیگری به اجتماعی شدن زود هنگام و مواجهه با افراد مختلف، مناظر متفاوت و صداها و تجربیات گوناگون در جوانی نیاز داره. اجتماعی شدن به شما این تضمین رو میده که سگ شما حیوون خوبی خواهد شد.

وضعیت سلامت
تریر پیتبول های آمریکایی اصولا سالم هستند، ولی مثل سایر سگ ها نیازمند شرایط سلامت و درمان مشخصی هستند. نه که تمام تریر پیتبول های آمریکایی دچار این بیماری ها بشن، ولی خوبه که اگر به این نژاد علاقه دارید راجع به این بیماری ها بدونید:

دیسپلازی هیپ
این بیماری در شرایطی هست که نوعی ناهنجاری در مفصل لگن اون ها وجود داشته باشه. اگر این ناهنجاری شدید باشه میتونه برای سگ خیلی دردناک باشه. سگ هایی که قراره جفت گیری کنند باید در دو سالگی از لگنشون عکس برداری اشعه ایکس تهیه بشه تا از نداشتن چنین شرایطی اطمینان حاصل بشه.

آلرژی
آلرژی در بین سگ های پیتبول تریر آمریکایی بسیار رایج هست. این آلرژی ها معمولا بخاطر محیط آلرژی زا به دلیل وجود کک، علف، گرد و خاک اتفاق میفته. همینطور ممکنه به غذا مربوط بشه، ولی کمتر پیش میاد که مربوط به غذا باشه.

غذاهایی که معمولا آلرژی زا هستند شامل گوشت بیف، برنج، گندم و ذرت هستند. آلرژی میتونه باعث خارش و ناراحتی بشه در حدی که سگ انقدر خودش رو با دست و دندون میخارونه که گاهی خونریزی میکنه. این وضعیت خطرناکه چون میتونه عفونت ثانویه رو وارد بافت آسیب دیده بکنه. برای درمان آلرژی باید علت اون شناسایی بشه و در صورت امکان از محیط پیرامون سگ پاکسازی بشه. یک دامپزشک هم میتونه به شما کمک بکنه که چه آلرژی هایی با چه داروهایی درمان شدنی هستند.

کم کاری تیروئید
این بیماری اختلال در عملکرد غده‌ی تیروئید هست که باعث اضافه وزن، نازک شدن پوست و مشکلات دیگه ای بشه. این بیماری معمولا در میانسالی سگ ها اتفاق میفته و با مصرف مداوم و مادام العمر دارو تا حد زیادی قابل کنترل هست.

بیماری قلبی
بیماری قلبی برای سگ ها در حالات مختلفی اتفاق میفته که رایج ترین اونها تنگی سرخرگ آئورت هست. تنگی سرخرگ آئورت نوعی بیماری قلبی مادرزادیه، یعنی گاهی سگ با این مشکل به دنیا اومده. این مشکل در واقع تنگی غیرعادی رابط بین بطن چپ و آئورت هست.

بعضی از سگ ها علائمی ندارند یا علائمشون خیلی جزئی هست، ولی بعضی دیگه ممکنه انرژی پایین یا حتی مرگ ناگهانی داشته باشند. اگر دامپزشک به مشکل قلبی مشکوک بشه، یک تصویربرداری با اشعه ایکس از سینه و الکتروکاردیوگرام میتونه وجود یا عدم وجود تنگی رو تشخیص بده.

سگ پیتبول

مراقبت ها
انتظار میره که روزانه یک ساعت پیاده روی، بازی یا تمرین و ورزش با این سگ داشته باشید. درسته که تریر پیتبول آمریکایی عاشق انسان هاست ولی اگه با وسایلش تنها بمونه، بخاطر قدرت زیادی که بواسطه‌ی جثه‌ی بزرگش داره، خیلی لجوج میشه.

تمرینات اطاعت را از سن پایین سگ شروع کنید و تا آخر عمرش ادامه بدین. تمرین باعث ایجاد رابطه‌ی محکم با تریر پیتبول شما میشه. اونها نمیتونن برای مدت طولانی در فضای بیرون بمونن چون تحمل هوای سرد رو ندارن. حتی اگر هوا سرد نباشه هم این سگ ها بیشتر خانگی هستن تا بیرون. اونها به شدت به خانواده وابسته هستن و اگه برای مدت طولانی تنها بمونن زجر میکشن.

خوراک
میزان مصرف روزانه‌ی پیشنهادی:

1.5 تا 2.5 پیمانه غذای خشک باکیفیت در روز، در دو وعده. نکته: اینکه سگ بزرگسال شما چقدر غذا میخوره به سایز، سن، وضعیت جسمانی، متابولیسم و میزان فعالیتش بستگی داره. سگ ها هم مثل انسان ها با یکدیگر فرق دارند و همگی به یک اندازه به غذا نیاز ندارند.

واضحه که سگ هایی که فعالیت زیادی دارند، نسبت به سگ های تنبل غذای بیشتری نیاز دارند. کیفیت غذای خشکی هم که تهیه میکنید هم باعث تفاوت میشه، هرچه کیفیت بیشتری داشته باشه، ارزش غذایی بیشتری هم داره و مقدار کمتری از اون رو در طرف سگتون خواهید ریخت. برای جلوگیری از اضافه وزن، غذای سگ‌تون رو به اندازه ای که روی بسته غذا درج شده براش بریزید و بجای اینکه همیشه غذا اطرافش باشه در ساعت مشخصی بهش غذا بدید.

سگی که مشکل اضافه وزن داره میتونید دنده هاشو از زیر عضلاتش حس کنید ولی نمیتونید ببینید. اگر دنده ها زیر چربی مخفی شده باشن، سگ‌تون باید رژیم بگیره.

سگ پیتبول

رنگ پوست و مراقبت از موها
موی کوتاه این نژاد براق هست و رنگ های مختلفی داره، قرمز، آبی، خاکستری، قهوه ای، سفید، سیاه یا خالدار. اونها زیاد نیازی به برس کشیدن روزانه ندارن و برای تمیز کردن پوستشون حمام دوره ای کافیه. برس کشیدن با یک برس سفت و تمیز کردن با پارچه باعث میشه که براق بودن پوست‌شون حفظ بشه. حداقل دو یا سه بار در هفته دندون هاشو مسواک کنید تا باقی مونده‌ی غذا و باکتری که بین دندون هاش مونده تمیز بشه. البته مسواک روزانه بهتره اگر میخواید که بوی بد دهان یا مشکلات گوارشی پیدا نکنه. اگر ناخن های سگ شما بطور طبیعی کوتاه نمیشن، دو یا سه بار در ماه کوتاهشون کنید. اگر صدای ناخن هاش رو روی زمین میشنوید، یعنی وقت کوتاه شدنشونه. داخل ناخن های پای سگ رگ های خونی هست که اگر زیاد کوتاه بشن باعث خونریزی میشه و دفعه‌ی بعدی که ناخنگیر رو ببینه باهاتون همکاری نمیکنه.

پس اگر در ناخن گرفتن تجربه ندارید، از یک دامپزشک یا آرایشگر بخواین که کمکتون کنه. گوش های سگتون رو هر هفته چک کنید، اگر قرمز شده بودن یا بوی بدی میداد نشان دهنده‌ی عفونت هست. وقتی گوش سگتون رو چک میکنید، اونها رو با یک پارچه‌ی مرطوب گلوله شده و با گوش پاک کن به آرومی پاک کنید تا از عفونت جلوگیری کنید.

چیزی داخل کانال گوشش قرار ندید و فقط قسمت بیرونی گوش رو تمیز کنید. تریر پیتبول آمریکایی خودتون رو از زمانی که پاپی هست به تمیز و مرتب شدن عادت بدید. مکررا پاها و پنجه هاش (سگ ها خیلی نسبت به لمس شدن پاهاشون حساس هستند) و داخل گوش ها و دهانش رو بررسی کنید. سعی کنید تمیز کردنش با تعریف و جایزه همراه بشه تا یک تجربه‌ی خوب داشته باشه و در بزرگسالی برای تست های دامپزشکی با شما همکاری کنه.

هنگام اصلاح چک کنید که جای زخم، جوش، حساسیت، التهاب، عفونت و قرمزی روی پوست، دماغ، دهان، چشم ها و پاهای سگتون نباشه. چشم ها باید واضح و بدون قرمزی یا ترشح باشند. اگر بررسی های هفته ای انجام بدید، زودتر متوجه علائم بیماری میشید و میتونید جلوی پیشرفتش رو بگیرید.

رابطه با بچه‌ها و سایر حیوانات خانگی
تریر پیتبول آمریکایی عاشق بچه‌هاست و البته نه بعنوان صبحانه اش! اونها بخاطر محکم و قوی بودن، پر انرژی بودن و صبور بودن، همبازی های ایده آلی هستن. البته باید بگیم که هیچ سگی با هیچ نژاد و اندازه ای نباید بدون نظارت بزرگتر ها با بچه ها تنها بشه.

اگر کسی نبود که مراقب اون‌ها باشه، سگ باید داخل جعبه بمونه، خصوصا زمانی که به بلوغ جنسی رسیده باشه؛ بخاطر همین موضوع هم هست که رفتار شناسی و نگهداری صحیح از سگ‌ها همیشه باید به درستی به صاحبان اونها آموزش داده بشه. اجازه ندید که بچه ها دم یا گوش سگ رو بکشن. بهشون یاد بدین که هرگز وقتی سگ خوابه یا داره غذا میخوره سمتش نرن و سعی نکنن غذاش رو ازش بگیرن. بعضی از سگ های تریر پیتبول آمریکایی بخاطر گذشته‌ی جنگجویی که داشتند، هنوز در مواجهه با دیگر سگ‌ها عصبی و خشن هستن. ولی اگر از سن پایین تربیت بشن و بفهمن که چه رفتاری از اون‌ها انتظار میره، این خشونت کم کم از بین میره و بهش غلبه میکنن. بسیاری از این سگ‌ها با گربه‌ها دوست هستن ولی در کل برای امنیت بیشتر بهتره که وقتی حیوانات خانگی دیگری هم در کنارش هست، مواظب اونها باشید.

 

منبع پتچی