بسیاری از طوطی ها از هیچ چیز نمیترسند؛ حتی از مقابله با پرنده ی بزرگ جثه تر برای دفاع از قلمرو خودشان. اما برخی از پرندگان تقریبا از هر چیزی میترسند. حتی عبور سایه از روی دیوار باعث وحشت آنها میشود. در محیط خانگی و اسارت، طوطی ها اغلب با گاز گرفتن، کندن پر، تغییر حالت پرها و کوبیدن خود به قفس ترس خود را نشان میدهند.

 این در حالی است که طوطی های جوان همه چیز را به سرعت فرا میگیرند، و میتوان به آنها یاد داد چگونه از محیط اطراف نترسند، اما طوطی های پیرتری که خریداری میشوند، مخصوصا اگر به ترسیدن عادت کرده باشند، آموزش آنها و جلوگیری از وحشتشان کار سختی است و در واقع به این کار عادت کرده اند.در هنگام ترس و وحشت، طوطی بر اساس غریزه یا فرار و یا حمله میکند. وقتی که پرنده از انسانی میترسد، برای مثال خود را به پایین قفس پرتاب میکند و یا گاز میگیرد. افراد همنشین طوطی در این مواقع وقتی پرنده را در شرایط بدی میبینند، از او دور میشوند. این رفتار باعث میشود طوطی همیشه فکر کند که برای فراری دادن شما، باید گاز بگیرد یا خود را از قفس پرتاب کند، و بدین ترتیب این رفتار اشتباه به یک عادت تبدیل میشود.

طوطی ترسو نیز آسیب پذیر میباشد
طوطی هایی که بارها و بارها پرشان قیچی میشود، یا طوطی هایی که در تجربه های اول پرواز به موانع محیط اطراف برخورد میکنند، در ذهنشان یک تجربه ی بد از پرواز بوجود می آید و به علت همین ممکن است تا همیشه از پرواز خودداری کنند و از این کار وحشت داشته باشند.
در این مواقع، برای پیشرفت اعتماد به نفس پرنده بهتر است همیشه در قفس باز باشد و یا پرنده از قفس بیرون باشد، تا خود به خود بر اثر دیدن فضای آزاد تحریک به پرواز بشود.همچنین برای طوطی های جوان و کم تجربه، قفس های بسیار بزرگ و نامناسب برای حرکت میتواند باعث افتادن های مکرر پرنده از بالای قفس بشود، و این کار نیز باعث آسیب پذیری بالا و ترس پرنده از فعالیت های گوناگون میشود.

از دیگر شاخصه های طوطی ترسو میتوان به غیر فعال بودن نیز اشاره کرد
طوطی هایی که دارای اسباب بازی های فراوان برای جویدن هستند، و به جای بازی های فعال و فکری مدت زیادی را به بازی با آنها می پردازند، دچار افزایش رفتارهای درونگرا و کاهش اعتماد به نفس و فعالیت میشوند؛ و همین نکته یکی از عوامل افزایش وحشت در پرندگان است. به علاوه رژیم غذایی محدود و نامناسب و خواب ناکافی، یا قرار گرفتن در قفس کوچک باعث بازگشت واکنش های ترس میشود.
مانند دیگر برنامه هایی که برای آموزش رفتارهای درست به پرندگان است، هدف ما این است که رفتار ناخواسته و غلط (ترسیدن) را با رفتاری که تحت نظر خود ما ایجاد شده است جایگزین کنیم. 
 
برنامه رفتاری معمولی شامل سه بخش است:
 
ارزیابی
 ارزیابی و تعیین کردن مشکل.
 
تنظیم و مطابق کردن
 ایجاد پاسخ های مختلف با استفاده از تحریک کننده های مختلف. گاهی اوقات اصل و پایه های رفتار با هم مطابق اند، گاهی اوقات متفاوت.
 
تقویت
پاداش دادن به رفتارهای جدید و صحیح برای اینکه این رفتارها همیشگی و مطلق شوند.
 
تعاملات اجتماعی
علاوه بر امنیت، محیط مهیج و تحریک کننده، و الگودهی زودهنگام به پرنده توسط صاحبش موجب فعل و انفعالات اجتماعی میشود، از جمله وقتی طوطی را در هنگام ترس در حوله ای قرار دهیم که ترسش فرو ریزد، او متوجه میشود که همیشه باید برای فرار از ترس در آن حوله قرار گیرد و این رفتار در او الگودهی شده است.برخی از طوطی ها تماس فیزیکی با انسان را تحمل نمی کنند و از آن ترس دارند. الگوی این پرندگان با بازی های چشم، بازی های زبان و بدن و انواع دیگر از بازی های مجهول است. حماقت نکردن در این مورد و بازیها خیلی مهم است تا پرنده اشتباه منظور را متوجه نشود و نترسد.