مهر: از موگادیشو، از 25 سال قبل تا کنون زمان در سومالی متوقف شده است. جاده ها و شریانهای اصلی شهر و همچنین خدمات شهری مربوط به 25 سال قبل است و تنها خودروهای شاسی بلند می توانند در شهر تردد کنند زیرا عمق هریک از چاله های خیابانها بیش از 25 سانیمتر است.
بیشتر مغازه ها تعطیلند و مردم هر جا که غذا باشد تجمع می کنند. در این شهر کنترل اوضاع از دست دولت خارج شده و امنیت شهر را شبه نظامیان که اکثرا زیر 25 سال سن دارند بر عهده دارند.
این جوانان با اسلحه‌هایی که در زمان حکومت قذافی به این کشور قاچاق شده است بر پشت خودروهای تویوتا نشسته و در خیابانهای شهر تردد می کنند. هر غیر سومالیایی که قصد تردد در شهر را دارد باید با یکی از این گروه ها قرارداد امنیتی ببندد.
جمعیت هلال احمر ایران هم مانند سایر جمعیت های مستقر در موگادیشو باید روزانه بابت هر خودرو صد دلار و بابت هر نیروی مسلح 20 دلار پرداخت کند که 24 نیرو در شبانه روز از نیروهای امدادی و خبرنگاران محافظت می کنند.
هر شب صدای تیراندازی در شهر شنیده می شود، در بیشتر ساختمانهای پایتخت سومالی آثار تیراندازی و انفجار نارنجک در دیده می شود. پایتخت شبکه برق رسانی ندارد اما هرچند خانه دارای یک موتور برق است. همچنین به علت رسوخ فاضلاب به چاه ها، عده ای به وبا مبتلا شده اند و حتی برای مسواک زدن هم باید از بطریهای آب معدنی استفاده کرد.
هیچیک از خبرنگاران و نیروهای امدادی نمی توانند بدون حضور نیروهای امنیتی داخل شهر شوند و همه در یک هتل متروکه مستقر هستند.
هر چند رئیس جمهور سومالی به وزیر امور خارجه ایران قول داد که زمینی را برای ایجاد کمپ در اختیار ایران قرار دهد ولی دولت سومالی چند مکان پرت و دور افتاده را به ایران معرفی کرده است.