در علم پزشکی به سلول‌هایی که به‌طور نابه‌جا و تعداد زیاد در محلی غیر از محل اصلی خود تجمع یافته‌اند، خال می‌گویند. بنابراین خال‌ها با توجه به اینکه جنس سلول سازنده آنها چه باشد باهم تفاوت دارند....
اما اکثر خال‌هایی که در نواحی سر و صورت و بدن ایجاد می‌شوند از جنس سلول‌های رنگدانه‌ساز یا ملانوسیت هستند. این خال‌ها اغلب تیره و به اندازه یک نقطه یا حداکثر چند سانتی‌متر هستند. اغلب این خال‌ها بدون خطر و عارضه‌اند و فقط از جنبه زیبایی اهمیت دارند. چند نکته مهم در مورد برداشت خال‌ها وجود دارد:
1) جراحی
بهترین روش برای
برداشتن خال است. این جراحی باید توسط متخصص انجام شود.
2)
خال فقط همان چیزی که ما می‌بینیم، نیست بلکه سلول‌های حاشیه
خال بی‌رنگ هستند. بنابراین هنگام جراحی باید کمی از حاشیه به ظاهر سالم
خال هم برداشته شود. در غیر این‌صورت بعد از
برداشتن عود می‌کند.
3) نتیجه
برداشتن خال در نواحی مقعر صورت عالی است. در خیلی از موارد هیچ‌گونه جوشگاه یا رد یا اسکار باقی نمی‌ماند یا اینکه جوشگاه مختصری می‌ماند. در نواحی محدب مثل گونه‌ها نتیجه به این خوبی نیست.
4) برای خال‌هایی با قطر کوچک‌تر از 3 میلی‌متر،
بهترین روش جراحی استفاده از پانچ است. برای خال‌های بزرگ‌تر
روش الیپس
بهترین است.
5) معمولا بعداز جراحی
خال جوشگاه یا رد مختصر باقی می‌ماند. اما این جوشگاه از نظر زیبایی از خود
خال بهتر است.
6) روش‌های دیگر برای
برداشتن خال، سوزاندن با کوتر و لیزر است. لیزر ارجحیت قابل‌توجه در
برداشتن خال‌های معمول ملانوسیتی صورت ندارد. این‌طور نیست که اگر خالی را با لیزر برداریم جای آن اصلا نماند. فقط خال‌های ریز و سطحی را می‌توان با لیزر برداشت. البته لیزر وسیله ارزشمندی است. برخی از خال‌های خاص فقط با لیزر قابل درمان هستند. لیزر برای جوانسازی پوست و برطرف کردن موهای زاید و رفع کک و مک عالی است. اما برای
برداشتن خال‌های معمول صورت
روش انتخابی نیست.
7) اگر بعد از برداشت
خال رد جراحی باقی بماند برای برطرف کردن آن لیزر وسیله ارزشمندی است. جوشگاه ناشی از جراحی
خال با لیزر قابل برطرف کردن است.