«رفتار درماني براي سگها» 

تعداد زيادي سايت در اينترنت براي زمينه‌هاي مختلف رفتار درماني سگ‌ها وجود دارد. 

يكي از بهترين اينها مربوط به ترتيب سگ توسط استاد پلامسكي (pvof.plmslcy) در دانشگاه ويسكانسين (Wisconsin) مي‌باشد: 

http://www.uwsp.edu/acad/psych/dog/lib-prob.htm 

سايت ديگر مربوط به مشاوره‌‌هاي رفتارهاي حيوانات خانگي در 

http://www.apbc.org.uk 
اطلاعات مفيد ديگر در 

http://www.apbc.org.uk/articles.htm 

منبع عالي رفتار درماني در سايت رفتارشناسي كاربردي: 

http://www.usask.ca/wcvm/herdmed/applied-ethplogy. 

جامعه بين‌المللي براي Anthrozoology: 

http://www.soton.ac.uk/azi/isazl.htm 

اگر شما راهكارهاي حرفه‌اي را بخوانيد متوجه مي‌شويد بعضي نويسندگان روي رفتارشناسي و بعضي به داروها يا كارهايي مثل اخته كردن تكيه كرده‌اند. بهترين نتيجه با تركيب هوشمندانه اينها بدست مي‌آيد. به نظر من اساس جلوگيري و برخورد با مشكلات رفتاري شامل موارد زير است: 

1-اجتماعي كردن كافي بين سگها و انسانها در محدوده سني 12-4 هفتگي 

2-غالبيت بايد در سنين پائين ايجاد شود و توسط صاحب حيوان براي تمام وقت اعمال گردد. 
3-غالبيت نبايد با اعمال فيزيكي مستقيم انجام گيرد زيرا براي سگ ناامني و ترس يا نگراني را ايجاد مي‌كند كه خود مي‌تواند از علل تهاجم‌پذيري يا افسردگي باشد. استفاده از علائم سگها (تكان دادن، غرولندكردن، پائين نگه داشتن) و كنترل رفتار توسط سگها به عنوان غالبيت صاحب تعبير مي‌شود. 

4-هر سگ بايد آموزش فرمانبرداري و پايه‌اي را فرا گيرد (نشستن، ماندن، آمدن و بعضي كارها را بدون فرمان انجام ندهد مثل خوردن ، ترك محل خاص، كنار راه رفتن و غيره) 

5-رابطه صميمي واعتماد بايد گسترش يابد و حفظ شود. (نه انتقام، نه عصبانيت طولاني مدت و بايد به سگ بعد تنبيه، دوباره اعتماد داد). 

6-عادات خوب بايد ايجاد شود. 

ساختن عادات خوب بسيار مهم است. صاحب حيوان بايد به دقت بدانند چگونه سگها خود را به زندگي خانواده عادت مي‌كنند و از نتايج رفتار سگها آگاه باشند. اگر به توله‌اي اجازه داده شود تا از ظرف صاحب خود بخورند يا از ساندويچ صاحب گاز بزنند يا براي غذا بجنگند و پيروز شوند، اين صاحب بايد انتظار داشته باشد سگ مدام براي غذاگدايي كند و حتي براي بدست آوردن غذا از دست غريبه‌ها، رفتار تهاجمي داشته باشد، چنين عواقبي براي زمينه‌هاي ديگر رفتاري سگها نيز وجود دارد. 

استفاده از تقويت كننده رفتاري بسيار مهم است. صداي آرام و مهربان، نوازش شانه، يك تكه غذادادن از اين دست «تقويت‌كننده‌هاي رفتاري» است. 

بعضي مشكلات معمول توسط رفتار درماني، درمان مي‌شوند. 

«تهاجم‌پذيري» 

-%90 از گاز گرفتن سگها مربوط به آدم‌هايي است كه سگها آنها را مي‌شناسند. 

-بيشتر سگها كه گاز گرفته‌اند، حيوانات خانگي بوده‌اند. 

-%60 تا %70 از گاز گرفته شده‌ها توسط سگها، بچه‌ها و مسن‌ها هستند. 

-%40 بچه‌هاي گزيده شده منجر به از دست دادن بافت‌هاي صورت (لب‌ها، گونه و....) مي‌شوند. 

-نيمي از شكايات موجود در بيمه صاحبان خانه مربوط به شكايات گاز گرفتگي توسط سگها است. رفتار تهاجمي، مشكل جدي براي صاحبين و همچنين دامپزشكان باليني است. تحقيقات نشان مي‌دهد كه تهاجم‌پذيري ملايم و نسبي ممكن است با تركيب جلوگيري از آسيب و صدمه، افزايش ساختارهايي در زندگي و كنترل امن سگ مانند آموزش رفتار مطيعانه سگ درمان شود. 

تهاجم‌پذيري شديد و غيرقابل پيشگيري به نظر نمي‌رسد كه به درمان جواب دهد. وقوع روزافزون تهاجم‌پذيري توسط زمينه ژنتيكي و زيستي عصبي كنترل مي‌شود. تحقيقات نشان مي‌دهد كه تهاجم‌پذيري ممكن است توسط درمان دارويي براي كنترل فاكتورهاي نور شيميايي مغز كاهش يابد. اين درمان‌ها علاج قطعي نيست و بايد برنامه‌هاي كنترلي و ايمني در خانه اعمال شود. 

از آنجائيكه درمان تهاجم‌پذيري مشكل است، پيشگيري آسان‌تر است. 

انواع تهاجم‌پذيري: 

-تهاجم‌پذيري غالب 

-تهاجم‌پذيري اقليمي 

-تهاجم‌پذيري ناشي از ترس 

-تهاجم‌پذيري وحشيانه 

تهاجمي شدن بيش از حد علل متفاوت دارد كه مي‌تواند از دو جنبه رديابي شوند: اجتماعي شدن ضعيف يا جفت‌گيري و نژادگيري‌هاي ضعيف. 

اگر سگها به طور مناسب اجتماعي شدند و دروس مطيع بودن را آموزش ببينند، مشكلات بسيار كمتري در زمينه تهاجم‌پذيري در انتظار آنها خواهد بود. مهمترين نكته اين است كه تهاجمي بودن عليه سگ، برطرف‌كننده تهاجم‌پذيري سگها نيست.