چرا من از لباس های ابریشمی بیزارم ؟ چرا از پتوها و بالشت ها با روکش ابریشنی استفاده نمی کنم ؟ چون من پروانه ها را دوست دارم. چون من دوست ندارم بدنم در آتش آب جوشان بسوزد ، و دوست ندارم هیچ موجود دیگری در آب جوش بسوزد .


Resigzed Image Click this bar to view the full image.






چرا من از ابریشم بیزارم ؟ چون من بچه پروانه ها را دوست دارم. آن زمان که در شفیره در خواب به سر می برند ، و رویای پرواز را در سر دارند ، آب جوش بدن نحیفشان را می سوزد و در خواب می میرند. آنها جرغاله می شوند تا پتوی نرم و زیبای ابریشمی تولید شود. من این پتوی نرم و زیبا را دوست ندارم.


Resigzed Image Click this bar to view the full image.





چرا من از ابریشم بیزارم ؟ چون تمام موجودات حق حیات دارند . و این انصاف نیست که ما انسان ها برای خاطر خوشی خود سالانه میلیاردها میلیارد بچه پروانه را در آب جوش بیندازیم، درحالیکه اساسا ما مجبور به استفاده از ابریشم نیستیم. چه اجباری به استفاده از ابریشم هست وقتی صدها گزینهء دیگر در دسترس ما هستند؟ چرا باید رویای پرواز بچه پروانه ها به کابوس آتش تبدیل شود؟


Resigzed Image Click this bar to view the full image.






چرا من از ابریشم بیزارم ؟ چون سوءاستفاده از حیوانات به هر عنوان و شکلی ، اشتباه است. طبیعت ، شفیره را برای پروانه شدن آفریده . نه برای اینکه تبدیل به بالشت نرم منزل ما شود ! شفیره دوست ندارد ، پوشش تن ما باشد. شفیره یک هدف دارد. یک عشق دارد. عشق پروانه شدن. ما اجازه نداریم عشق شفیره را در آّب جوش بسوزانیم.





چرا من از ابریشم بیزارم ؟ ابریشم جسم مرا می سوزاند ! همانگونه که جسم نحیف و بی دفاع بچه پروانه را سوزاند. آنگاه که در خواب بود. ابریشم نرم و لطیف نیست! ابریشم از جنس درد است. از جنس آزار ! از جنس فریادها و ناله های میلیاردها بچه پروانه. آنگاه که هیچ کس آن ناله ها را نشنید .


Resigzed Image Click this bar to view the full image.






توضیح : صنعت تولید ابریشم از جمله صنعت هایی هست که در تار و پود آن ، ظلم به حیوانات و آزار موجودات بی زبان پروردگار نهفته است. برای تهیهء تنها یک پتو یا یک لباس ابریشمی صدها بلکه هزاران نوزاد پروانه به قتل می رسند. نوزادان پروانه در آخرین مرحله قبل از تبدیل شدن به پروانه به دور خود پیله می تنند. و در حالیکه در حساس ترین مرحله از زندگی خود هستند در درون پیله ، دگرستی و مراحل تبدیل شدن به پروانه را به سرعت طی می کنند. اما انسان ها شفیره ها را در تعداد میلیونی به آب جوش میریزند. نوزادان پروانه همگی در درون لانهء خود قتل عام می شوند. رویای پرواز و پروانه شدن برای همیشه می میرد. و اینگونه ، یک لباس نرم و زیبای ابریشمی تولید می شود ! اما به چه بها ؟ به بهای مرگ میلیاردها موجود زندهء بی گناه ؟ به بهای زنده زنده جزغاله شدن آنها ؟ آیا ما دوست داریم درحالیکه در خواب عمیق در بستر هستیم ناگهان درون یک دیگ بزرگ آب جوش ریخته شویم؟! پس چرا بچه پروانه ها باید این سرنوشت را داشته باشند ؟ برای چه ؟ مگر ما مجبوریم از ابریشم استفاده کنیم؟ مگر صدها نوع پارچهء دیگر در بازار موجود نیستند؟