سل:
همانطور که در انسان، حیوانات خونگرم و پرندگان مشاهده می شود در دوزیستان نیز بیماری سل وجود دارد و متاسفانه قابل انتقال به انسان نیز می باشد. وجود بیماری در این حیوانات برای اولین بار در سال 1905 به وسیلۀ کوستر (Kuester) و همکارش گزارش گردید. در سال 1921 لیخن اشتین (Lichtenstein) و گریفیت (Griffith) در سال 1930 بیماری را در قورباغه مشاهده نمودند و سویه باکتری میکوباکتریوم گزنوپئی (My. xenopei) که عامل بیماریور این حیوان است، در سال 1959 به وسیلۀ شواباخر (Schwabacher) از یک قورباغه با نام گزنوپوس لوویس (Xenopus Loevis) جدا گردید. پزوهشگر مذکور یادآور شد که این باکتری اسید دوست به باکتریی که از انسان جدا شده است کاملا شباهت دارد.

Resigzed Image Click this bar to view the full image.

گزنوپوس لوویس (Xenopus Loevis)

در مطالعات بعدی بر روی این سویه از باکتری سل، مشخص گردید که سویه مزبور در گروه سوم باکتریهای سل طبقه بندی می شود و از نظر بیماریزایی معمولا در حیوانات خونگرم و انسان، غیر بیماریزا است اما گاهی تحت شرایطی می تواند در آنها تولید بیماری نماید. علاوه براین سویه، از باکتریهای سل سویه دیگری نیز از این گروه حیوانات و خزندگان جدا شده و قابل انتقال به انسان نیز می باشد.
باید توجه داشت که سل، از نظر واگیری و انتشار در حیوانات خونسرد با حیوانات خونگرم متفاوت است. در این حیوانات همیشه بعد از بوجود آمدن زمینۀ مساعد انجام می گردد. عواملی که زمینه را برای ابتلاء آماده می سازند، عبارت از خراش پوست، تغییر خوراک، محیط زیست و امثال آنها است و بدین ترتیب ملاحظه می شود که یک قورباغۀ آلوده مانند یک حیوان خونگرم و یا انسان مبتلا نمی تواند بیماری را در یک محیط که شرایط ابتلاء آماده نباشد، بیماری را انتقال بدهد در صورتی که در بین انسان و حیوانات خونگرم فقط یک حیوان مبتلا کافی است تا تعداد بسیاری را به بیماری مبتلا سازد و حتی به انسان نیز انتقال دهد.
به خمین علت در مطالعات اپبدمیولوژی بیماری باید به ابتلاء این حیوانات نیز کاملا توجه شود. در قورباغه ها شکلهای مختلف بیماری کاملا شبیه به آنچه در حیوانات خونگرم و انسان دیده می شود، وجود دارد.

سیاه زخم (شاربن):
سیاه زخم یکی از بیماریهای عفونی حیوانات است که بوسیله باسیل گرم مثبت مولد اسپوری بنام باسیلوس آنتراسیس (Anthrax ،Charbon)، ایجاد میشود و در انسان در اثر تماس با حیوانات آلوده، یا فراورده های آنها نظیر پشم، مو، پوست، استخوان و استنشاق افشانه های آلوده در کارخانجات پشم ریسی و یا خوردن مواد آلوده، ایجاد میشود. این بیماری نه تنها باعث بروز مرگ و میر فراوانی در دامها میشود بلکه سبب افزایش مرگ و میر در انسان نیز میگردد. باسیلوس آنتراسیس، باسیل هوازی غیر متحرک مولد اسپوری است که متعلق به خانواده باسیلاسه ها (Bacillaceae) میباشد و به دو شکل رویشی (Vegetative) و اسپور، وجود دارد .
وجود حیوانات در انتقال بیماری ضروری است و انتقال از انسان به انسان بسیار استثنائی می باشد.

هال (Hall) در سال 1963 آلودگی قورباغه ها را با باسیل شاربن که در آنها تلفاتی را نیز داده بود، گزارش کرد. بنابراین، احتمال انتقال این بیماری به حیواناتی که قورباغه را شکار می کنند وجود دارد و ممکن است منشاء آلودگی نیز واقع شوند.
ادامه دارد...