اقتصاددانان اکولوژیکی در "دانشگاه دالهاسی" در کانادا یکی از کل نگرانه ترین تحلیلهای بی سابقه را در مورد تاثیر انتخاب های غذایی بر محیط زیست انجام دادند. آنها با بررسی تغییرات پیش بینی شده در سال ۲۰۵۰دریافتند که انتظار می رود رشد پیش بینی شده در صنعت دامداری، اثرات زیست محیطی را به طرزی چشمگیر وخیم تر کند. نویسنده ی ارشد، دکتر "نیتن پلتیر" طی مصاحبه ای، برخی از یافته های این گزارش را تشریح کرد:
گمان می رود که بخش دامداری در ابعاد جهانی یکی از دو یا سه مسبب اصلی تقریباً هر گونه مشکل بحرانی زیست محیطی باشد. بنابراین واضح است که برخی از مسایل زیست پایداری با این بخش مرتبط است.

Click this bar to view the full image.

در حالیکه بیشتر تحقیقات بر روی اثرات زیست محیطی الگوهای تغذیه ای بر آلایندگی های گازهای گلخانه ای متمرکز است، دکتر "پلتیر" و همکار وی، دکتر "پیتر تایدمرس" ادغام گازهای گلخانه ای، تخصیص زیست توده ها و نیتروژن واکنش پذیر را برآورد کردند.


تخصیص زیست توده ها نمایانگر مقدار مادۀ گیاهی کاشت شده برای خوراک دام است درحالیکه نیتروژن انفعالی حوزۀ مطالعۀ نسبتاً جدیدی است. نیتروژن برای رشد محصولات ضروری است؛ ولی سطح کنونی نیتروژن متصاعد شده از فضولات و کودهای شیمیایی که بیشتر آن برای کاشت محصولات جهت دام استفاده می شود مقادیر قابل ملاحظه ای از ترکیبات واکنش پذیری همچون آمونیاک را وارد محیط زیست می کند. انتشار این ترکیبات به باران اسیدی، مناطق مرده در اقیانوسها و نیتروژن اکسید، گازی گلخانه ای می انجامد که ۲۹۶ برابر قوی تر از دی اکسید کربن است. از آنجا که مشخص شده که بخش دامداری مسبب % ۶۰ از تخصیص زیست توده ای و همچنین % ۶۳ از نیتروژن واکنش پذیر است، دکترها "پلتیر" و "تایدمرس" کاهش مصرف گوشت را پیشنهاد می کنند و می گویند که تاکید بر غذاهای گیاهی بهترین راه برای به حداقل رساندن اثرات نامطلوب زیست محیطی است.

در صورتی که نیازهای پروتئینی انسانها به کلی از طریق تولید پروتئین سویا تامین شود، اثرات (نامطلوب) در سال ۲۰۵۰تقریباً % ۱ از اثرات حاصل از تامین کامل نیازهای پروتئینی انسان از طریق تولید دام خواهد بود.

بدون مصرف گوشت و لبنیات، صنعت دامپروری تعطیل می شود. بدون پرورش دیوانه وارگاوها، خوکها، گوسفندان، مرغها و دیگر حیوانات و ماهیگیری و بدون نیاز به کشت بی وقفه محصولات برای تغذیه آنها، ما بزرگترین و اضطراری ترین مشکلات محیط زیست را حل خواهیم کرد.
در نتیجه نه فقط دی اکسید کربن، بلکه متان، نیتروژن اکسید،کربن سیاه ناشی از سوزاندن درختان برای دامپروری و همچنین گازهای سمی مانند سولفید هیدروژن را کاهش می دهیم.

بخش دامپروری منبع شماره یک انتشار اکسید نیتروژن است و آن حدود ۳۰۰ مرتبه بیش از دی اکسید کربن در یک دوره صد ساله گرما ایجاد می کند. متان و کربن سیاه براساس گفته دانشمندان بی دوام هستند، یعنی اینکه اگر چه آنها خیلی قابلیت گرم کردن آب و هوا را دارند، خیلی زود در اتمسفر پراکنده و خارج می شوند. باید این راه حل رژیم گیاهی ارگانیک را بعنوان تنها راه حل نجات سیاره مان بپذیریم.

phce.or