---

قسمت دوم


علاوه بر آن فهمیده ایم که طوطی ها بسته به گونه شان، رفتارهای متفاوتی دارند. طوطی های وحشی بر اساس محل زندگی شان، شرایط زندگی و قلمرو طلبی شان برای حیات و بقا رفتارهای متفاوت دسته ای را بروز می دهند.

به عنوان نمونه بزرگ کردن جوجه ها را در نظر بگیرید: آمازونهای پشت گردن زرد و پیشانی آبی ساکن جنوب آمریکا، نیازمند آموزشهای حجیم بقا در زمانی کوتاه هستند و به محض اینکه آماده ی پرواز می شوند به سرعت در دسته مستقل می شوند. ولی بر عکس، کاکاتوهای سینه سرخ که ساکن استرالیا هستند زمان بیشتری را صرف بزرگ کردن جوجه های خود می کنند. جوجه های نوبال پس از آماده شدن برای پرواز در دسته هایی نگهداری شده و کماکان توسط والدین تغذیه شده و آموزش می بینند.

سم فاستر، متخصص کاکاتو، معتقد ایت که دلیل این امر این است که رقابت بیشتری برای غذا و لانه سازی در جنوب آمریکا وجود دارد و در نتیجه جوجه های نوبال آمازون بر خلاف گالاها باید برای بقا هرچه سریعتر بزرگ شوند.



در خانه ، خاکستری ها به بی قرار بودن، زودانگیختگی و ترسو بودن نسبت به حرکات سریع، اشیا جدید و یا حتی اشیا آشنای جا به جا شده مشهور هستند.

اینها عکس العمل های غریزی هستند که حاصل میلیونها سال برنامه ریزی ژنتیکی می باشند.








قسمت چهارم



وابستگی شدید به دسته

خاکستری های وحشی در دسته های بزرگی زندگی میکنند که بسیار به آن وابسته اند. درشب روی درختان بلند می خوابند، در دسته هایی شامل صدها تا هزاران طوطی. در طول روز، به دسته های کوچکتری تقسیم شده و مسافتهای طولانی را در جستجوی غذا طی می کنند.
وقتی روی علفهای مرطوب فرود می آیند تا به دنبال غذا بگردند، در گروه های بزرگتری گرد می آیند تا حفاظت بهتری را برای خود رقم بزنند. به عنوان مثال، دیانا می آنها را مشاهده کرد که دسته های کوچک آمدند و در نهایت قبل از فرود، دسته هایی شامل 300 تا 800 طوطی را تشکیل دادند. 

تفاوتهایی بین رفتار در دسته بین طوطی های خاکستری های آفریقایی و آنهایی که ساکن جنوب آمریکا هستند وجود دارد. بزرگترین تفاوت این است که طوطی های خاکستری آفریقایی، پرندگان دسته ای تک گونه ای هستند یعنی با همنوع خود ارتباط برقرار می کنند. به عکس، طوطی هایی مانند ماکائو، آمازون و conure ها همگی دسته هایی متشکل از چندین گونه را تشکیل می دهند. اعتقاد بر این است که ارتباطات بین گونه ای آنان، به دلیل رقابت شدید برای سوراخ های آشیانه سازی و غذا است.


یکی از مزایای دسته های "تک گونه ای" این است که طوطی های منفرد می توانند با یکرنگ به نظر رسیدن، ایمنی بیشتری روی زمین داشته باشند. به دلیل تغذیه نسبی روی زمین، خاکستری های کنگو نمی توانند هیچ گونه دیگری که شبیه خودشان نیست را در دسته خود بپذیرند. آنها برای حفظ امنیت خود بر دسته متکی هستند و نه تک تک اعضا برای تنگاتنگ حرکت کردن جهت یافتن غذا.
خاکستری های شکار شده از طبیعت و مولد را به عنوان عده ای که "یک مغز گروهی" توصیف کرده اند که بسیار به یکدیگر وابسته بوده و مرتبط هستند.

در نتیجه، خاکستری های پرورش هم تمایلی به ارتباط با سایر گونه های طوطی ندارند. 

این توضیحات مشخص می کند که چرا یک خاکستری که اولین پرنده خانواده ای باشد، پس از ثبت اعضای دسته در ذهنش، تمایلی به پذیرفتن گونه ی جدید در آنرا ندارد.
این بدان معنا نیست که خاکستری ها به هیچ عنوان با گونه ی دیگری نخواهند ساخت بلکه بدان معنی است که روی معرفی عضو جدید باید بسیار کار کرد.


قالب ذهنی پرنده عضو دسته "تک گونه ای" با پرنده متعلق به گروهی "چند گونه ای" بسیار متفاوت است.


تفاوت دیگر این است که بسیاری از طوطی های جنوب آمریکا، جوجه های خود را به دلیل وجود رقابت شدید در زمانهای کوتاه تری پرورش می دهند. همانطور که قبلا اشاره شد، طوطی های آمازون به سرعت هرآنچه که لازم است را به جوجه های خود می آموزند تا با آماده شدن برای پرواز استقلال خود را بدست آورند.
اعتقاد بر این است که خاکستری های کنگو مشابه کاکاتوهای سینه سرخ که مدت بیشتری را با والدینشان می گذرانند، پرورش می یابند.

دیانا می، گروه های کوچکی متشکل از 5-6 طوطی را مشاهده کرده که احتمالا اعضای یک خانواده در بین دسته بزرگتر بوده اند.

در نتیجه، بسیاری از پرورش دهندگان معتقدند که خاکستری های کنگو زمان بیشتری را برای پرورش و آموزش نیاز دارند تا آمادگی عضویت در دسته ای متشکل از انسانها را پیدا کنند.


قسمت پنجم


گزارشاتی وجود داشته مبنی بر اینکه تیمنه ها آرام تر و باثبات تر از کنگو ها به نظر می رسند. رفتارشناس پرنده، جین هالاندر، معتقد است که این تیمنه ها بر خلاف کنگو ها از آن دسته طوطی هایی هستند که به سرعت مستقل می شوند.
آنان آنچه را که برای بقا نیاز دارند بیاموزند در زمان کوتاهتری یاد می گیرند و با فرا رسیدن زمان آماده شدن برای پرواز قادر به ترک والدین هستند، یعنی زودتر از کنگو ها. و به همین دلیل در اسارت متعادل تر رفتار می کنند و کمتر آسیب می بینند.

گرچه اثباتی برای این مساله وجود ندارد ولی پایه منطقی خانم هالاندر این است که: وقتی پرندگان در دسته مستقل تر باشند و آماده ی ریسک کردن خارج از محیط خانوادگی، بیشتر سر و صدا می کنند. به عنوان مثال، آمازونهای پشت گردن زرد، با آماده شدن برای پرواز شروع به صحبت می کنند که در طبیعت این مصادف است با وقتی که آنها گروه خانواده را ترک می کنند.

طبق نتایج یک بررسی غیر رسمی در رابطه با مقایسه الگو های صدای دو گونه طوطی خاکستری، به این نتیجه رسیدند که تیمنه ها با فرا رسیدن زمان آماده شدن برای پرواز شروع به سخنگویی می کنند یعنی زودتر از کنگو ها.
گرچه بسیاری از جوجه کنگو ها هم ممکن ایت اولین کلماتشان را در سنین پایین به زبان آورند اما تا قبل از 1 یا 2 سالگی قادر به گفتگو و ساخت عبارات نیستند. اعتقاد بر این است که شاید در طبیعت، این مصادف باشد با زمانی که آنها محیط خانوادگی را ترک می کنند تا جفتی بیابند.
این به معنای برتری تیمنه ها در هوش یا قدرت سخنگویی نیست. اما به نظر می رسد از لحاظ ژنتیکی زودتر از کنگو ها این توانایی را می یابند.




خلاصه و نتیجه گیری

زندگی در طبیعت خطرناک است و گاهی برای ما انسانها که راحت و ایمن در خانه های خود نشسته ایم درک این حقیقت دشوار است...

یک طعمه ممکن است در هر لحظه از زندگی توسط شکارچی ناگهان قاپیده شود به خصوص هنگام جستجوی غذا روی زمین...

یک ماه غذا فراوان است و ماه دیگر نایاب...

و در نتیجه این گونه ها در "حال" زندگی می کنند و رفتارشان را بر همین مبنا برای بقا تطبیق می دهند....

گرچه ما خاکستری هایمان را با محیط خانه تطبیق داده ایم، اما آنها همچنان طبق غرایزشان عکس العمل نشان می دهند...



نکته کلیدی این است که خاکستری ها در هر وضعیتی که هستند باید احساس آرامش کنند. با این وجود پرندگانی شکننده نیستند که نیازمند مراقبت بیش از اندازه باشند. 

بسیار مهم است که تغییرات را به تدریج و همپای پرنده اعمال کنیم...

اما تغییر و تجربیات جدید الزامی است...




اگر خاکستری روزها و روزها را در یک اتاق نشیمن بگذراند، بدون تنوع در فعالیت و اتاق آنگاه با عوض شدن جای یک کوزه در این اتاق بطور غریزی دچار دلهره خواهد شد چرا که می تواند به عنوان یک شکارچی تلقی شود... اما اگر هر از چند گاهی جایش عوض شده بود و طوطی به این تغییر مکان عادت کرده بود، چنین حسی پیدا نمیکرد...