ملاحظات سلامت و ایمنی انسان، رفاه حیوانات و محیط زیست:
- مراقبت از حیوانات وحشی بسیار دشوار یا عملا غیر ممکن است.
به رغم آنچه فروشندگان ممکن است ادعا کنند، نگهداری مناسب
حیوانات وحشی به مهارت ویژه ای، امکانات خاص و صرف عمر نیاز دارد. تامین نیازهای غذایی و اجتماعی آنها
دشوار است و در غالب موارد حتی
ناشناخته است. آنها معمولا بزرگتر، قدرتمندتر و خطرناکتر از آنچه که صاحبانشان انتظار دارند و می توانند مدیریت کنند خواهند شد. حتی میمونها یا گربه های کوچک مانند اوسلوت می توانند آسیبهای جدی وارد کنند، به خصوص روی کودکان.
حیوانات وحشی همچنین از لحاظ بیماریهای قابل انتقال می توانند مشکل زا باشند.
- بچه ها روزی بزرگ می شوند.
بچه های
حیوانات بسیار جذاب و دوست داشتنی هستند تا اینکه این کوچولوها بیش از آنچه شما انتظار دارید رشد می کنند و بزرگ می شوند. رفتارهای غریزی حیوان بالغ جایگزین رفتار متکی بچه ها می شود...گاز گرفتن، چنگ زدن یا سایر رفتارهای مخرب ناگهانی...
کنترل این رفتارها به قدری سخت خواهد شد که حیوان بیچاره در قفسی کوچک حبس شده دست به دست خواهد گشت چون کسی قادر به نگهداری از او نیست...
پناهگاه یا امکانات زیادی برای نگهداری
حیوانات وحشی ناخواسته مجو ندارد...
تا در نهایت به فروشگاه
حیوانات اگزاتیک باز گردانده شوند...
برخی در همان محل به حال خود رها می شوند که حتی اگر زنده بمانند موجب تخریب اکوسیستم آن ناحیه خواهند شد چرا که به آنجا تعلق ندارند...
- فرایند اهلی سازی صدها سال طول می کشد
حیوانات وحشی حتی اگر در اسارت متولد شده باشند و دستی بزرگ شده باشند، باز هم اهلی نخواهند شد. داستان سگ و گربه که طی هزاران سال با "پرورش گزینشی" برای خصیصه هایی خاص اهلی شده اند، کاملا متفاوت است. این
حیوانات خانگی برای غذا، سرپناه، مراقبتهای پزشکی و محبت به انسان نیاز دارند. اما
حیوانات وحشی بطور طبیعی
خودکفا هستند و بدون دخالت ما زندگی بهتری دارند. رفتارهای غریزی آنان از آنها گزینه هایی نامناسب به
عنوان حیوان خانگی می سازد.
خرید و فروش
حیوانات وحشی در سطح جهانی، حیات برخی گونه ها را در محیط زندگی طبیعیشان با خطری جدی روبرو کرده. زجر
حیوانات وحشی که قرار است به
عنوان حیوان خانگی نگهداری شوند، با شکارشان از طبیعت آغاز می شود. هر ساله تعداد بی شماری پرنده و خزنده در راه خانه های ما و پت شاپها تلف می شوند.
حیواناتی که باید در طبیعت
وحشی زندگی کنند، در قفس های تنگ کنج حیاط می پژمرند یا در یک آکواریوم یا حمل کننده گربه بطور پیاپی می چرخند. آنها معمولا بیمار شده و میمیرند چون صاحبانشان قادر به مراقبت صحیح از آنها نیستند.
پرورش در اسارت راه حل این مشکل نیست. اینکار غریزه یک حیوان وحشی را تغییر نمیدهد.
نگهداری از هر حیوانی به
عنوان حیوان خانگی به معنای
مسئولیت است...مسئولیت تامین مراقبت لازم و انسانی.
وقتی پای
حیوانات وحشی به میان می آید، انجام این وظیفه عملا
ناممکن است.
انسانها، حیوانات و طبیعت از عواقب این کار آسیب می بینند.
قسمت دوم
گربه را تنگ ماهی نگه می دارید؟ یا همستر را توی اصطبل؟ به سگتان غذای خرگوش می دهید؟ یا سعی می کنید به مار آموزش نشستن بدهید؟ بله، ساده لوحانه و حتی خطرناک به نظر می رسند. ولی متاسفانه با نگهداری از
اگزاتیک پت به
عنوان حیوان خانگی تفاوت چندانی ندارد.
زنبور عسل، شوگرگلایدر، مار ذرتی، سنجاب پرنده، پیتون خالدار، قوباغه های سمی و و و تنها بخشی از
اگزاتیک پتهایی هستند که خرید و فروش می شوند. خریدن یک
اگزاتیک پت شاید ساده باشد ولی ایده ی خوبی نیست. برای ما بد است، برای خود حیوان بد است، برای محیط زیست بد است.
به حیوانات صدمه میزند
متخصصین معتقدند که حداقل 5 هزار سال یا بیشتر طول کشیده تا گرگها به سگ تکامل یابند.
پس فاصله ی بین یک حیوان وحشی تا یک حیوان اهلی هزاران سال است. حیوانات اهلی مانند سگ و گربه،
بدون ما زندگی خوبی نخواهند داشت و
حیوانات وحشی و
اگزاتیک با ما زندگی خوبی ندارند.
به علاوه،
اطلاعات ناقص ما از نیازهای اگزاتیک پتها بدان معناست نخواهیم توانست به خوبی آنها را در اسارت تامین کنیم. مثلا بسیاری از میمونها، پرندگان و گربه های
وحشی می توانند در یک روز چندین مایل حرکت کنند...قدم زدن در پارک با قلاده نیاز یک حیوان
وحشی را تامین نمیکند.
از آنجایی که غالب افرادی از
اگزاتیک پتها نگهداری میکنند قادر به تامین خواسته ها و نیازهای آنان نیستند، این
حیوانات را در قفس اسیر می کنند، به زنجیر می کشند یا آنقدر می زنند تا تسلیم شوند. حتی گاهی دندانها یا پنجه های حیوان را خارج می کنند تا نتواند هیچ آسیبی به صاحبش بزند...
سوء تغذیه و بدخوری، فشار روانی، شوک و اختلالات رفتاری در اگزاتیک پتها شایع است.
متاسفانه دریافت مراقبتهای پزشکی مورد نیاز این حیوانات هم دشوار است- نه فقط به دلیل که مکن است نگهداری از آنها در محل زندگی شما غیر قانونی باشد.
به
عنوان نمونه، بسیاری از
حیوانات اگزاتیک علائم بیماری را مخفی می کنند و ختی زمانیکه به بیماری مشکوک شوید برای یافتن دامپزشک متخصص ناچارید به باغ وحش سر بزنید. یافتن دامپزشکی که سالمونلای شوگرگلایدر یا تبخال لمور شما را درمان کند اصلا ساده نیست.
به ضرر خودتان است
یک دلال
اگزاتیک میگوید: "اگر راه برود، بخزد یا پرواز کند. ما آنرا می گیریم". این حرف در مورد بیماریها هم درست است. تخمینها متفاوت هستند اما متخصصین موافقند که از هر سه خزنده یکی
سالمونلا و
شیگلا دارد. درصد خزندگان دارای سالمونلا بین 77 تا 90 درصد است. "خدمات حیات وحش و ماهی" آمریکا می گوید 90% ایگواناهای سبز وارد شده دارای رگه هایی از باکتری های روده ای هستند.
Renquist and Whitney، خلاصه ای از بیماریهایی را که نخستی ها می توانند منتقل کنند را ارئه می دهند. گزارش می دهند که تا 25% از macaque های شکار شده و وارداتی یا پرورشی دارای ویروس هرپسB بوده اند.
لیستی ناقص از بیماریهایی که
اگزاتیک پتها می توانند منتقل کنند: کلامیدیا، بیماری عفونت معده، هپاتیت آ، هاری، عفونت قارچی پوست، سل، سرخک، آبله میمون، ویروس مربورگ، molloscum contagiosum، کاندیدیاز، dermatophytosis، ویروس یابا، streptothricosis، campylobacteriosis، klebsiella و amebiasis به اضافه ی عفونتهای نخسانه، کرم نواری و بندپایی...گرچه برخی چندان خطرناک نیستند اما برخی کشنده هستند.
حتی اگر میکروبها صدمه نزنند گاز گرفتن خواهد زد.
حیوانات اگزاتیک ذاتا خانگی نیستند.
غیر قابل پیش بینی هستند. رفتارشان با تغییر فصل یا در دوره های مختلف زندگی عوض می شود که برای قابل درک نیست. به ندرت با صاحبشان روابط عاطفی قوی برقرار می کنند. نخستی هایی که به
عنوان پت نگهداری می شوند، گربه های بزرگ و خزندگان، به صاحبانشان، همسایه ها یا عابرین از همه جا بی خبر حمله کرده اند و به آنان صدمه زنده اند.
ادامه دارد...
ترجمه: The Almighty
منبع: www.aspca.org
سمت سوم
به حیات وحش لطمه میزنید
اگزاتیک پتها از کجا می آیند؟ پرورش اکثر
اگزاتیک پتها در اسارت دشوار است و حتی متخصصین نمیدانند آنها برای تطابق یافتن با این محیط جدید و تولیدمثل به چه نیاز دارند. برای تامین خواسته های کسانی که مایل به نگهداری از
اگزاتیک پتها هستند، دلالها آنها را از خانه هایشان می دزدند و اینکار
اکوسیستم آن ناحیه را بر هم میزند و اگر در محیط جدید رها شوند یا فرار کنند،
اکوسیستم آنجا را نیز به هم می زنند.
غالب کسانی که
اگزاتیک پت می خرند، نمیدانند خود را وارد چه مقوله ای می کنند. تا اینکه
ناگهان متوجه می شوند که قادر به تامین نیازها و خواسته های این حیوان نیستند و تازه متوجه ظلم فطری که به این حیوان روا داشته اند می شوند.
حتی خیرخواه ترین افراد هم به دنبال تلاش برای تامین خواسته های خاص یک میمون به مدت 30 سال خسته و درمانده خواهد شد.
پس چه میتوان کرد؟
وقتی غالب پناهگاهها قادر به پذیرفتن اگزاتیک پتها نیستند. باغ وخش های معتبر آنها را نخواهند پذیرفت و خود دلال هم آنرا پس نمیگیرد.
تک و توک پناهگاه برای
اگزاتیک پتها وجود که ظرفیت بسیار محدودی دارند.
وقتی گزینه ها محدود باشد، برخی حیوان را ول می کنند که هم خطرناک است و هم غیرقانونی. این حیوان می تواند گونه های محلی را به خطر اندازد، آنها را بکشد یا حتی به
حیوانات خانگی که آزادانه می گردند حمله کند. ول کردن حیوان در واقع ظلم به خود او هم هست چون به این زیستگاه که زیستگاه اصلی خودش نیست.
قانون
قانون به مشکلات ناشی از نگهداری
اگزاتیک پتها پاسخ می دهد اما قانون ناگافی است. برخی مناطق خرید و فروش گونه هایی از
اگزاتیک پت را ممنوع اعلام کرده اند. برخی دریافت مجوز را ضروری اعلام کرده اند. ولی اکثرا هنوز هیچ قانونی در این زمینه وضع نکرده اند.
متاسفانه اهرم قانون چندان قدرتمند نیست و وقتی وارد عمل میشود که خیلی دیر است و دلالها و پت شاپهای بی مسئولیت اقدام به فرار از قانون می کنند. مثلا در اوایل دهه 70 پس از تشخیص ابتلای 1/4 میلیون کودک به سالمونلا، FDA خرید و فروش و توزیع بچه لاکپشتهای گوش قرمز را ممنوع اعلام کرد. اما خرید و فروش لاکپشتهایی با لاکی بزرگتر از 4 اینچ غیر قانونی نشد و هم اکنون نیز خرید بچه لاکپشت بطور غیرقانوی به سادگی امکانپذیر است.
گرچه (برخی) دولت(ها) قصد کمک و حمایت دارند ولی ما باید بر عقل سلیم و اخلاقیات خود تکیه کنیم تا از ظلم و صدمات ناشی از نگهداری از
اگزاتیک پت جلوگیری کنیم.
حیوانات اگزاتیک پتهای خوبی نیستند. بیایید سعی کنیم خانه ی طبیعی این
حیوانات را حفظ کنیم نه اینکه آنها را از خانه هایشان دور کنیم.
ترجمه: The Almighty
منبع: www.aspca.org
__________________
ادامه دارد...