تمامی سگها در هر سایز و نژادی احتیاج به
پیاده روی روزانه دارند و بردن
سگ برای
پیاده روی یکی از مهمترین کارها در نگهداری از
سگ و سلامت او محسوب می شود. سگها عاشق
پیاده روی و دویدن هستند و داشتن یک حیاط نیز برای
سگ ، این غریزه را کامل نمی کند. بنابر این
سگ هایی که در آپارتمان نگهداری می شوند باید حداقل روزی نیم ساعت به
پیاده روی برده شوند تا انرژی جسمی و روانی آنها آزاد شود چرا که کمبود فعالیت بدنی و آزاد نشدن انرژی روانی باعث بروز مشکلات رفتاری در سگها می شود.
روش درست راه رفتن به این گونه است که
سگ کنار شما یا پشت سر شما (و حتما با قلاده) راه بیاید و هرگز نباید جلوی شما حرکت کند. شاید این کار به نظر انسانها چیز مهمی نباشد اما برای
سگ بسیار پر معنی است زیرا غریزه
سگ به او می گوید رئیس جلو راه می رود.
وقتی آماده می شوید تا
سگ را برای راه بردن بیرون ببرید ، او را صدا بزنید تا به سوی شما بیاید و هرگز برای انداختن قلاده دور گردنش به سوی او نروید. بعد از آنکه
سگ پیش شما آمد به جای اینکه به زور قلاده را به گردنش بیاندازید او را وادار کنید تا آرام بنشیند و سپس قلاده او را ببندید.
سگتان را جلوی در خروجی خانه ببرید و در را باز کنید.
سگ خود را وادار کنید تا آرام بنشیند و نگذارید از خانه بیرون بدود زیرا
سگ احتاج دارد ببیند که شما آن کسی هستید که باید تصمیم بگیرید چه زمانی وقت ترک کردن خانه است.
موقعی که
سگ شما جلوی در خروجی آرام نشست، زمان ترک منزل است اما مطمئن شوید که شما قبل از سگتان از در خارج می شوید.
در
سگ های کوچگ جثه قلاده باید بدنی باشد زیرا باعث می شود کنترل شما بر
روی سگ بیشتر شود؛ بدون اینکه
سگ درد بکشد یا احساس خفگی کند. البته نباید هیچ کشش و زوری هنگام راه بردن
سگ وجود داشته باشد. از طرفی نگذارید
سگ شما را بکشد و شما هم دائما او را نکشید.
در عین حال، قلاده باید کوتاه و افتاده باشد. اگر
سگ شروع به کشیدن شما کرد قلاده را به یک طرف بکشید تا
سگ کنترل خود را از دست بدهد و بایستد. اگر
سگ بسیار بازیگوش و سرکش است و شما نتوانستید او را در پشت یا کنار خود راه ببرید بایستید و او را بنشانید. صبر کنید تا او آرام شود و دوباره راه رفتن را شروع کنید. زمانی که دوباره شروع به راه رفتن کردید
سگ را صدا نزنید ، فقط شروع به راه رفتن کنید. رئیس گروه هیچ وقت گروه را هنگام حرکت صدا نمی زند تا گروه دنبال او بیاید. گروه به طور غریزی او را دنبال می کنند.
سگ نیاز دارد تا یاد بگیرد که دارد بدنبال شما می آید و هنگامی که در کنار یا پشت شما شروع به راه رفتن کرد او را تشویق کنید و به او خوراکی بدهید.
سگ اجازه ندارد هر جایی را که دوست داشته باشد بو بکشد و دستشویی کند. تمرکز او در هنگام راه رفتن باید به کسی که در حال راه بردن او است باشد. اگر حس کردید که او دستشویی دارد به گوشه ای هدایتش کنید و به او جای مخصوص را نشان دهید و بگویید: « ویکی، جیش اینجا» و بعد از دستشویی کردن، به او تشویقی بدهید و مدفوع را از زمین بردارید و بعد از گذاشتن در کیسه مخصوص آن را در سطل زباله بیندازید.
اگر شما هنگام راه رفتن با سگتان به یک سگی که در حال پارس کردن است یا عواملی که باعث حواس پرتی می شود مواجه شدید ، به راه رفتن خود ادامه دهید. اگر حواس
سگ شما به آن چیز پرت شد ، قلاده او را آرام بکشید تا دوباره حواس او سر جایش برگردد و به او بگویید: «ویکی، بیا». اگر کشیدن قلاده کارساز نشد و
سگ شروع به کشیدن شما کرد، بایستاد و
سگ را وادار کنید تا بنشیند. وقتی که دیدید حواس سگتان به چیزی پرت شده یا از دیدن چشمهایش فهمیدید که می خواهد به چیزی غرغر یا پارس کند قلاده او را آرام بکشید، اسمش را صدا کنید و محکم او «نه» بگویید. این کار باید قبل از تغییر رفتار
سگ یا دقیقا زمانی که رفتارش تغییر می کند انجام داده شود و اگر زمان زیادی طول بکشد و شما بخواهید رفتار
سگ خود را اصلاح کنید ،
سگ اصلا متوجه نمی شود که دلیل عصبانیت شما چیست.
هنگام
پیاده روی با سگتان با گامهای آهسته و موزون راه بروید و شانه هایتان را به سمت بالا نگاه دارید زیرا
سگ می تواند نیرو یا کمبود اعتماد به نفس شما را حس کند و به حرفتان گوش ندهد.
و اما نکته طلایی:
اگر شما می خواهید یک روز کامل خانه را ترک کنید و قرار است که
سگ تمام این مدت را در خانه تنها بماند باید قبل از آن
سگ خود را برای
پیاده روی بیرون ببرید زیرا این کار باعث می شود مدتی که شما منزل نیستید،سگ وقتش را صرف خوابیدن و استراحت کردن کند. همچنین سگها باید قبل از اینکه غذا بخورند راه بروند. البته سگهایی که انرژی زیادی دارند، احتیاج بیشتری به راه رفتن و فعالیت بدنی دارند (برخی از آنها 2 تا 3 بار در روز). پس
پیاده روی با سگتان را جزو برنامه های روزمره خود قرار دهید.
مترجم: پریسا
