مرغ مینای گوشواره ای Gracola relgiosa جزء خانواده سارها می باشد با نام علمی Stumidae که در جنوب و جنوب شرقی آسیا دیده می شود و دارای ۱۲گونه می باشد.
مرغ مینای گوشواره ای استعداد زیادی در تقلید انواع صدا دارد. صداهای مختلف از جمله صدای زنگ تلفن زنگ ساعت٬ صدای سایر پرندگان و حتی سگ، گربه و افراد داخل منزل را با صدای رسای خود تقلید می کند.
مینای گوشواره ای بر خلاف طوطی ها که از حرف زدن در برابر غریبه ها کمی خجالت می کشند به راحتی صحبت می کنند و جسور و فعال و شاداب هستند.
رنگ پر و بال تمام انواع مینای گوشواره ای سیاه متالیک است که در تابش نور به رنگ های ارغوانی رنگین کمان، فیروزه ای و یا سبز تیره در می آید و لکه های زردی در پشت و زیر چشم دارند که اندازه آن در گونه های مختلف متفاوت است و رنگ آن از زرد تیره تا زرد روشن متغیر می باشد. یک باند سفید بر روی هر بال دیده می شود و پاها هم به رنگ زرد است.
جوجه های مرغ مینای گوشواره ای معمولاً دارای پرهای کمتری بوده و پوست سر پرنده کشیده و به رنگ زرد روشن است که پس از اولین پر ریزی، رنگ پرها به رنگ تیره درخشان نرم و براق، و پوست سر هم به رنگ زرد براق درخواهند آمد.
نکاتی در مورد خرید و نگهداری مرغ مینای گوشواره ای
بهترین زمان خرید مینا ۶ تا ۸ هفتگی است. زیرا هر چه مینا جوان تر باشد و زودتر با او سخن گفته شود آموزش پذیریش بیشتر است.
پرنده سالم سر خود را بالا نگه داشته و سرزنده است.
چشم ها باید درخشنده و تمیز باشند و کدر و پوشیده از قی و متورم نباشند.
پرها پر پشت، درخشنده، نرم و تمیز باشند.
انگشتان پا سالم و سر جای خود باشند. فقدان یا وجود اختلالاتی در آن ها تحرک مینا را کم می کند.
منقار صاف و یکدست باشد و پوسته پوسته یا ترک خورده نباشد.
بینی باید تمیز بوده و ترشحات مخاطی نداشته باشد.
پرنده سالم آرام و طبیعی تنفس می کند و چنان چه پرهای بالای بینی آلوده و به هم چسبیده باشند و پرنده در هر بار نفس کشیدن اقدام به بلند کردن دم خود نماید و یا شنیدن صدای خس خس در هنگام تنفس و یا افزایش تعداد دفعات تنفس پرنده مشاهده شود، نشان دهنده بیماری تنفسی در پرنده است.
کلواک پرنده باید تمیز و فاقد پوسته های اضافی یا التهاب و رطوبت و ترشحات باشد. مدفوع آبکی بوده و پرهای اطراف مخرج باید خشک و تمیز باشند.
عضلات سینه باید قوی باشند. ضعف عضلات سینه و جناق نشانه بیماری مزمن است.
مینا با منقار خود به طور طبیعی پر های خود را تمیز می کند اما اگر پرنده این کار را به طور مستمر و با ناراحتی انجام دهد و پرها ریزش داشته باشند می تواند نشانه بیماری انگلی پوست و یا قارچی باشد.
در صورت شکستگی بال، پرنده نمی تواند بال خود را به طور طبیعی نگه دارد و بال آویزان می شود و اگر پای پرنده شکسته باشد پرنده نمی تواند بر روی یک پا بایستد و حتماً لنگ خواهد زد.
البته مینا عادت دارد برای رفع خستگی هر از چندی یک پا و یک بال خود را دراز و سپس جمع کرده و ساق پا و بال دیگر را دراز کند که نباید با شکستگی اشتباه شود.
مینا پرنده ای پر تحرک است به همین دلیل به قفسی بزرگ با حداقل ابعاد ۶۰×۹۰سانتی متر و ارتفاع ۶۰ سانتی متر احتیاج دارد.
در داخل قفس باید میله های چوبی متعدد جهت نشستن پرنده بر روی آن قرار داد. باید قطر میله ها متناسب با پنجه های پرنده یعنی حدود۲۵/۱ تا ۵/۲ سانتی متر باشد تا دچار عوارض تورم مفاصل نشود.
مینا حمام کردن را دوست دارد به همین دلیل وسائل لازم برای حمام باید در قفس حیوان فراهم باشد. می توان برای این کار از ظرفی به قطر ۱۰× ۱۵ سانتی متر حاوی آب ولرم استفاده کرد.
پس از استحمام نباید کف قفس را خیس رها کرد و ظرف مخصوص حمام را نباید برای مدت طولانی در قفس قرار داد زیرا ممکن است آغشته به مدفوع گردد و پرنده از آن بنوشد.
نگهداری مرغ مینا وقت زیادی می طلبد چرا که قفس این پرنده را باید به طور مرتب تمیز کرد و کف قفس را هر روز و حتی دو بار در روز تعویض نمود.
برای تمیز کردن قفس از سرکه رقیق و شوینده های معمولی می توان استفاده کرد.
جیره های حاوی مقادیر فراوان آهن به مینا به دلیل مستعد بودن این پرنده به بیماری هموکروماتوز که ناشی از افزایش آهن بدن است خطرناک خواهد بود و باید از میوه جات و سبزیجات حاوی مقادیر اندک آهن در جیره آن ها استفاده نمود. شکلات، کیک و شیرینی هم برای آن ها مضر است.
تعیین سن و … در مرغ مینای گوشواره ای
راه دقیقی از روی مشخصات ظاهری وجود ندارد و زمانی که پر و بال دوره بلوغ را درمی آورند تعیین سن آن ها مشکل می شود. برخی معتقدند هر چه بیشتر از سن مینا می گذرد دور چشم ها زردتر شده و چین و چروک های ریزی پدیدار می گردد و نیز از جنب و جوششان کاسته می شود.
پرهای پرنده در اواخر عمر میریزد بدون آن که مجدداً جایگزین شود.
همچنین از روی مشخصات ظاهری نمی توان به نر و ماده بودن پرنده پی برد. قدرت سخنگویی در هر دو جنس مساوی است و گفته می شود دهان پرنده نر سیاه تر از پرنده ماده است که این موضوع پشتوانه علمی ندارد.
مینا در هر بار جفتگیری ۲ تا ۳ عدد تخم با رنگ پوسته آبی روشن و گاهی با لکه ها ی کوچک خاکستری می گذارد.
به طور متوسط جوجه ها ۱۴ روز بعد از تخم بیرون می آیند.
این پرنده به ندرت در قفس صاحب جوجه می گردد به طوری که می توان گفت مینا در قفس تخم گذاری نمی کند زیرا برای جفت گیری شرایطی خاص از جمله محل آرام و بی صدا و آب و هوای گرم و کمی مرطوب (نه شرجی) را می طلبد.
بیماری هایی که مرغ مینای گوشواره ای مستعد درگیر شدن به آن ها است
بیماری های ویروسی مانند انفلوانزا، نیوکاسل، آبله
بیماری های باکتریایی شامل کلامیدیوز، نیوکاردیوزیس
بیماری های انگلی چون توکسوپلاسموز و انگل های خارجی (کنه ها و جرب ها)
بیماری قارچی نظیر آسپرژیلوز، هایپرکراتوز و هموکروماتوز باید داد آور شد که این بیماری ها همه در اثر عدم مراقبت صحیح امکان بروز پیدا می کنند.
The underlying connection was closed: Could not establish trust relationship for the SSL/TLS secure channel.