ساعت‌هایی که مجهز به سیستم عامل اندروید هستند و اندازه‌ی نمایشگرشان حداقل ۱٫۵ اینچ خواهد بود؛ این همان ابزارهای پوشیدنی هستند که قرار است دنیای فناوری فردا را زیر و رو کنند. ابعاد این ساعت‌ها حتی از سریساعت‌های هوشمند G-Shock که مورد علاقه‌ی گیک‌هاست نیز بزرگ‌تر است. از سوی دیگر برخی از ساعت‌های هوشمند در حقیقت تنها یک گوشی هوشمند هستند که دارای بند بوده و به مچ دست متصل می‌شوند.

کابوس شارژ دهی ناکافی باتری، رویای ساعت‌های هوشمند را از بین خواهد برد

نمودار فوق گرچه موردی تازه نیست، اما نشانگر وضعیتی است که تا به امروز ادامه داشته است. در واقع قانون مور را نمی‌توان برای باتری‌ها معتبر دانست. واقعیت آن است که هر ساله قدرت پردازنده‌ها و سایر تجهیزات بیشتر شده – و بالطبع مصرف انرژی‌شان نیز افزایش پیدا کرده – این در حالی است که فناوری ساخت باتری‌ها با کندی معنی‌داری در حال پیشروی است.

این مشکل به خصوص برای ابزاری که قرار است به وسیله‌ی اتصال بی‌سیم بلوتوث به یک گوشی هوشمند متصل شود خود مسئله‌ای اساسی است، چرا که چنین اتصالاتی، به سرعت انرژی نهفته در باتری‌تان را می‌بلعد. حتی ساعت‌هایی که دارای صفحه نمایش ۱٫۵ اینچ رنگی از نوع back-lit هستند نیز کمکی به باتری نمی‌کند و همچنان انرژی الکتریکی زیادی طلب خواهد کرد.

در نهایت ساعت‌های هوشمندی خواهیم داشت که طول عمر باتری‌شان در نهایت سه تا چهار روز خواهد بود و با هر چه پیشرفته‌تر شدن ساعت‌های هوشمند این مدت زمان رو به کاهش است. برای نمونه اضافه شدن قابلیت رادیو یا پیشرفته‌تر شدن صفحه نمایش در وهله نخست نیازمند انرژی الکتریکی بیشتری است.

البته برخی از تولیدکنندگان به فکر تولید و استفاده از شارژرهای بی‌سیمی هستند که بتوان از آن برای تقویت توان الکتریکی ساعت‌ها استفاده کرد. گرچه چنین رویه‌ای بر ابعاد و اندازه ساعت هوشمند می‌افزاید، اما هر چه باشد از شارژ مداوم بهتر خواهد بود.

ساعت‌های هوشمند مجهز به فناوری‌های نوین نمایشی خواهند بود

استفاده از مزیت‌های رقابتی کوانتوم همانا توفیق در ساخت ساعتی است که در عین اینکه از نمایشگر زیبا و قدرتمند بهره می‌برد، در همین حال مصرف انرژی پایینی نیز دارد. البته چنین موضوعی انتزاعی یا تخیلی نیست و در حال حاضر برخی از تولیدکنندگانی که دارای استعداد مادی و فنی هستند در حال تحقیق پیرامون عملیاتی ساختن چنین زیرساختی هستند. توفیق در ساخت چنین ابزاری می‌تواند در نهایت به ساخت LCDهای کم مصرف‌تر منتهی شود.

از سوی دیگر، شایعات پیرامون ساخت ساعت‌های کوانتومی تا به آنجا قوت گرفته که شنیده شده برخی به دنبال استفاده از نمایشگر Mirasol هستند که از ویژگی‌های بارز آن می‌توان به انعکاسی و تمام رنگی بودن این دست نمایشگرها اشاره کرد که برای نمایش، انرژی خاصی بجز به روز شدن نیاز ندارند. این دست نمایشگرها همانند بال پروانه می‌مانند و با انعکاس رنگ‌های موجود قادر به تشکیل تصویر هستند که از این نظر با LCDهای معمول که رنگ‌های قرمز، سبز و آبی را منتشر می‌کنند متفاوت هستند. البته یک شرکت نوپا (استارتاپ) با سرمایه‌گذاری چند میلیون دلاری در حال کار بر روی نوع سیاه و سفیدی از این نوع نمایشگرها با نام Memory LCD است که توسط شرکت شارپ ساخته شده و از سال ۲۰۰۸ تاکنون مراحل ساخت و تهیه نهایی را می‌گذراند تا در وقت مقتضی به بازارهای هدف عرضه شود. جالب اینکه فناوری مشابهی نیز در ساعت هوشمند Pebble به کار رفته است.

تمامی نمایشگرهایی که از فناوری LCD استفاده نکرده‌اند، می‌توانند جایگزین بسیار خوبی برای نمایشگرهایی از این دست باشند. بدین ترتیب محیطی که ارائه می‌کنند را می‌توان برای نمایش موضوعاتی فراتر از ساعت صرف به کار برد و از اعلانات فیس‌بوک گرفته تا پیامک و غیره را در آن جای داد. اما اگر به نظرتان چنین ابزاری کاربرد محدودتری نسبت به گوشی‌های هوشمند دارد، به نکته‌ای اشاره کرده‌اید که هنوز چالش اصلی چنین ساعت‌هایی است.

ساعت‌های هوشمند می‌توانند نت بوک‌های آینده باشند

سامسونگ، اپل، گوگل، مایکروسافت، ال‌جی، کوآلکام و سونی میلیون‌ها دلار در زمینه‌ی تحقیق و توسعه و ساخت ساعت‌های هوشمند سرمایه‌گذاری کرده‌اند و متخصصان بسیاری را به کار گرفته‌اند. اما هنوز نتوانسته‌اند به ابزاری برسند که کاربرد و کاربر مورد نظر را داشته باشند. در واقع تمامی این تلاش‌ها هنوز بی‌فایده بوده و ساعت‌های نمونه‌ی تولیدی در بهترین حالت کاربرد کمی دارند. مسلماً هر شرکتی که برای نخستین بار این مسئله را رمزگشایی کند می‌تواند سود سرشاری را نصیب خود و سهامدارانش کند.

چالش اساسی در پیش روی طراحان ساعت‌ها هوشمند آن است که آن‌ها باید ابزاری بسازند که کاربر را از استفاده از گوشی هوشمند بی‌نیاز کند. به طوری که اگر پیامکی دریافت کرد، بدون نیاز به رجوع به گوشی، بلافاصله موضوع را در محیط ساعت هوشمند پیگیری نماید. از سوی دیگر ساعت‌های هوشمند بستری منطقی و مناسب برای قرار دادن تراشه‌های RFID هستند به گونه‌ای که انجام خرید با مچ دست به مراتب ساده‌تر از گوشی هوشمند خواهد بود. یا اینکه می‌تواند ساعت را به کلید‌های هوشمند مجهز کرد به گونه‌ای که دیگر با فراموش کردن دسته کلید پشت در منزل خود نمی‌مانید! هیچ محدودیتی برای کاربرد ساعت هوشمند نیست، اما هر چه هست باید ابتدا به نیاز اغلب مخاطبان پاسخ داده شود موضوعی که همکاری مشترک شرکت‌های بزرگ و نو پا را طلب می‌کند.