دزفولی ها به گنجشک می گویند “بنگشت”! پرنده کوچکی که در دشت ها و باغ های این شهر جنوبی به وفور یافت می شود. بعد از بازار طلا فروش ها نرسیده به میدان ساعت همیشه چند نفر با سینی های بزرگی که گنجشک های پرکنده و لخت را روی آن به سیخ کشیده اند ایستاده اند، مشتری ها می آیند و هر تعدادی که بخواهند گنجشک می خرند و می برند برای درست کردن «آبگوشت گنجشک»، «خورشت قیمه گنجشک»، «کباب گنجشک» یا « خوراک گنجشک»!

شاید با خودتان فکر کنید که این پرنده که به زحمت توی یک دست جا می گیرد چقدر گوشت دارد که بشود با آن خورشت پخت! بهرحال اهل فن می پزند و اضافه می کنند به باقی چربی و پروتئین های بدن! اما به عکس هایی که «امین نظری» برای خبرگزاری ایسنا گرفته است نگاه کنید، به چشم های خیره گنجشک و دست و چاقویی که حتی توی این تصاویر هم بوی خون می دهد، چرا آدمی این همه حریص خوردن است چنان که حتی از گنجشکک اشی مشی هم نمی گذرد؟

در سکانسی از سریال دوست داشتنی “هزار دستان” ساخته علی حاتمی، رضا شکارچی از ابولفتح می گوید که به او نهیب زد:

- شکارچی تا کی کبک و گوزن؟ عزم شکار ناب کن…

حالا شکارچی ها حتی برای کشتن گنجشک ها دام پهن می کنند! گران بودن مرغ را بهانه نکنید، این عادت ناخوشایند به سیخ کشیدن گنجشک سال هاست رواج دارد…. شکار را کنار بگذار مرد شکارچی! چاقویت سیر نشد از خون این همه گنشجکک اشی مشی ….دست همه مان را به خون گنجشک ها آلوده کردی…!