لیلا کهون از میسوری، یک آرایشگر بازنشسته است. وی در حال حاضر مدرسه آرایش زنانه خود را می گرداند و بافت مو تدریس می کند. به هر حال ارتباط وی با مو، بیش از آن است که فقط به ظاهر مو محدود شود. لیلا موهایی را که کار هنری روی آنها انجام شده، جمع آوری می کند و همه آنها را در موزه اش به معرض نمایش می گذارد.

شما می پرسید هنر مو چیست؟ ما هم مثل شما متعجبیم. بر خلاف انتظار، این موزه، طبقه بندی انواع موی انسان را نمایش نمی دهد، و مثل موزه موی Avanos ، از موی سر انسان های مرده استفاده نشده است. از لیلا می پرسیم و وی توضیح می دهد که هنر مو شامل تاج های گل اهدایی است که از موی سر درست شده است و در قاب هایی با طراحی زیبا قرار گرفته است.

این قاب ها اغلب برای تزئین خانه های ویکتوریا استفاده می شد. لیلا از سال۱۹۵۶ جمع آوری کلکسیون خود را با تاج های گل و جواهرات اهدایی ساخته شده از مو شروع کرد. در ابتدا وی کلکسیونش را در خانه اش زیر تختخواب جمع می کرد. حدود بیست سال پیش، وی تصمیم گرفت آنها را به نمایش عموم بگذارد و شروع به راه اندازی یک اتاق موزه در مدرسه آرایش زنانه خود نمود. بعدها وی یک فضای تجاری اجاره کرد و موزه خود را در آنجا برپا نمود. دیوارهای موزه موی لیلا بطور کامل از زمین تا سقف با هنر مو پوشیده شده است. کلکسیون وی شامل بیش از ۳۰۰ تاج گل اهدایی و ۲۰۰۰ قطعه جواهر حاوی موی انسان است.

جدای از هنر، لیلا رشته های به هم بافته شده از موی سر افراد بسیار مشهور همچون جورج واشینگتن، آبراهام لینکن، جان اف کندی و رونالد ریگان را هم به نمایش گذاشته است. با اینکه وی به تمامی قطعه های کلکسیون خود علاقه مند است، آخرین کشف وی چیزی است که لیلا را خیلی خوشحال کرده است. این اثر یک نگاره قدیمی است که سال های متمادی مورد توجه و علاقه وی بوده است. به نظر تنها یک تصویرگری قلم و جوهر است که به طرزی عالی و ظریف قلم زنی شده است. این چیزی است ذهن لیلا را خیلی به خود مشغول کرده بود، تا اینکه اخیراً آن را از داخل قاب درآورد و از نزدیک بازرسی کرد. وی متوجه شد که این نگاره با دقت و ظرافت بسیاز از موهای ساییده شده درست شده است.

برخی از آثار هنری به نمایش گذاشته شده، کاملاً پیچیده و زیبا هستند. چیزی که ما را متعجب ساخته، این است که چگونه مردم موهای خود را کوتاه کرده و پس از جمع آوری، آنها را به این شکل درآورده اند؟ آیا این روشی برای به خاطر سپردن عزیزانشان قبل از اختراع دوربین عکاسی بوده است؟ یا روشی دیگر برای نشان دادن خلاقیت هنری شان بوده است؟ ممکن است هیچ گاه موفق به کشف رموز این هنر نشویم.