سندرم لرزنده (Wobbler Syndrome) 
این سندرم در گریت دین می تواند از سن 3 ماهگی ظاهر گردد. این عارضه می تواند از بی ثباتی مهرۀ گردن، ناهنجاریهای ستون مهره ها، رباط ها و دیسک گردن ایجاد شود که به علت تنگ شدن کانال نخاعی ایجاد می شود و سبب ایجاد فشار بر روی نخاع می گردد، این فشار باعث بی ثباتی گردن در حرکات سگ می شود به همین علت به این عارضه سندرم لرزه گفته می گویند. این بیماری در صورت درمان نشدن در مراحل اولیه به سرعت پیشرفت کرده و به مرحلۀ حاد خود می رسد. 

علائم بیماری: حرکت بیش از حد سر در زمان راه رفتن. ممکن است در سگ نشانه هایی از ضعف در راه رفتن و یا بالا رفتن از پله ها دیده شود. 

درمان: در این زمان داروهای ضد التهاب برای سگ تجویز می شود تا از تورم و آسیب های بیشتر بر طناب نخاعی جلوگیری گردد. در موارد حاد بیماری می توان از طریق عمل جراحی بیماری را درمان نمود. اگرچه CIDD به صاحبان هشدار می دهد که خطرات ناشی از عوارض بعد از عمل جراحی بالا می باشد و نیاز به مراقبت، بهداشت و رسیدگی بسیار دارد.

کاردیومیوپاتی (Cardiomyopathy) 
گریت دینها نسبت به این بیماری که نوعی بیماری قلبی است مستعد می باشند. با توجه به بانک اطلاعات اختلالات ژنتیکی سگ می توان وجود این عارضه را پیگیری نمود. این بیماری در دیگر نژادهای بزرگ جثه نیز دیده می شود. CIDD توضیح می دهد که دو نوع کاردیومیوپاتی در سگهای بزرگ وجود دارد. که عبارت است از :کاردیومیوپاتی اتساعی و کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک می باشند. 

کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک: این بیماری کمتر در سگها رایج است. 

کاردیومیوپاتی اتساعی: شایع ترین نوع آن در گریت دین است که در آن بطن قلب اتساع پیدا میکند و قلب خون را با سرعت کمتری پمپاژ می کند. این بیماری موجب بزرگ شدن عضلۀ قلب می شود و حجم قلب افزایش می یابد اما بطن به همان میزان رشد پیدا نمی کند. کاردیومیوپاتی سبب می شود که قلب بیشتر از حد، فعالیت داشته باشد و در نهایت منجر به نارسایی احتقانی قلب ( عارضه ای بسیار جدی است كه‌ طی آن‌ قلب‌ مقداری از ظرفيت‌ پمپ‌ كردن‌ كامل‌ خود را از دست‌ میدهد. بنابراين‌ خون‌ به‌ داخل‌ ديگر اعضاء، خصوصاً ريه‌ها و كبد، پس‌زده‌ می شود) می گردد. 

علائم بیماری: مشکلات تنفسی، از دست دادن اشتها، ریتم غیر طبیعی قلب. 

درمان: استفاده از دارو برای کنترل ناهنجاریهای ریتم قلب و همچنین نظارت بر رژیم غذایی سگ.
 



هیپ دیسپلازی (Hip Dysplasia)
معمولا نژادهای بزرگ جثه که دارای وزن بالایی می باشند دچار این عارضه می شوند. گریت دین از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به این اختلال می باشد. این بیماری زمانی رخ می دهد که مفصل ران به درستی در داخل حفرۀ استخوان ران قرار نگیرد و اغلب باعث تغییر شکل مفصل، استخوان ران و یا هر دو می شود؛ زیرا عضلات و رباط ها به اندازۀ کافی نمی توانند مفصل را حمایت کنند. اضافه وزن پیدا کردن سگهای نژادهای بزرگ می تواند شدت بیماری را تحت تاثیر قرار دهد. این بیماری از سن 5 ماهگی می تواند آغاز شود. این بیماری پیشرونده است و اغلب منجر به آرتریت دژنراتیو (degenerative arthritis) در گریت دین می شود.

علائم بیماری: تغییر در راه رفتن، کم تحرکی و یا عدم تمایل به بازی و حرکت.

پیشگیری: جلوگیری از پیشرفت بیماری از طریق مدیریت وزن سگ با انجام ورزش روزانۀ سبک و رژیم غذایی مناسب.

درمان: از طریق عمل جراحی.


ادامه دارد...
______________ 
ترجمه: سارا رنجبر