عصر ایران : این روزها در همه محافل و رسانه ها صحبت از " جریان انحرافی " است . عبارتی كه نام مستعار  عده ای از افراد صاحب نفوذ و و وابسته یا عضو دولت است كه برای خود كیسه ها دوخته اند و از ترویج انحرافاتی مانند تعیین زمان ظهور و جن گیری و رمالی ابایی ندارند و صد البته ،‌ شهد قدرت بدجوری به مذاقشان خوش آمده و از این رو ،‌آمده اند كه بمانند!

واقعیت این است كه فضای سیاسی موجود در كشور در عین اینكه نسبت به دو سال پیش شفاف تر شده و مرزبندی ها مشخص تر گشته است ، اما متاسفانه باید بر این واقعیت تلخ اعتراف كرد كه بوی خوشی از آن به مشام نمی رسد و رقابت های سیاسی می رود تا بار دیگر فضای حذف و طرد به خود بگیرد.

از یك سو عده ای با متهم كردن بلند پایه ترین و ارشد ترین مدیران اجرایی كشور به سوء استفاده های كلان مالی و اختلاس و انحرافات اخلاقی و جن گیری و مسایلی از این دست نسبت به تلاش باند انحرافی برای قبضه كردن قدرت و پیشبرد طرح های شوم خود هشدار می دهند و شب و روزی نیست كه چند هشدار پشت سر هم در این باره صادر نشود و از سوی دیگر حامیان دولت با متهم كردن منتقدان به سنگ اندازی در مسیر خدمت رسانی دولت به مردم ، سهم خواهی سیاسی و اقتصادی و دیگر اتهامات مالی و سیاسی مشابه در تلاشند تا با این هجمه ها مقابله كرده و پشت حریف را به خاك بمالند.

مردم هم در حال تماشای این بازی هستند و اكثریت مردم بدون اینكه دلبستگی خاصی به این گروه یا آن دسته احساس كنند نگران آینده كشور و معیشت ، گرانی ، تورم و دیگر بلایای اقتصادی هستند كه روز به روز بیشتر رخ می نماید و جمع كثیری از طبقه متوسط و ضعیف جامعه را به كام خود می كشد.

عده ای از مردم كه وارد به بحث های سیاسی هستند می گویند كه این دعواها طبیعی است و در آستانه برگزاری انتخابات مجلس نوعی " نطق كشی" سیاسی از حریف است تا "یك دفعه به سرش نزند "كه همه كیك قدرت را برای خود بخواهد ، اما عده ای دیگر بر این باورند كه در آخر این دعواهای سیاسی باید جنازه های بی شماری را از روی زمین جمع كرد و به قول معروف این دعوا صرفا انتخاباتی نیست بلكه عمیق تر است و در واقع دو جریان فكری-اعتقادی متضاد با یكدیگر به جنگ همدیگر آمده اند.

عده دیگری نیز می گویند كه این اتهام ها و دعواها نشان می دهد بخش بزرگی از حرفها و انتقادهای اصلاح طلبان در جریان انتخابات ریاست جمهوری خرداد 1388 علیه دولت نهم درست بوده است و اصولگراها در این دعوای سیاسی درون اردوگاهی بیش از همه به نفع اصلاح طلبان كار می كنند.

گفتنی است اصلاح طلبان و نامزد مورد حمایت آنها در جریان انتخابات خرداد 1388 دولت نهم را به پخش كردن پول بین اقشار مختلف مردم برای جمع كردن رای ، فساد مالی اطرافیان رییس جمهوری و مسایلی از این دست متهم كردند كه این اتهامات در هفته های گذشته با صراحتی به مراتب بیشتر از سوی اصولگراهای منتقد دولت بیان شده است.

از نظر این عده بهترین كار در برهه زمانی كنونی برای  اصلاح طلبان این است كه بیرون این گود نشسته و فقط نظاره گر باشند تا دعوای قدرت در بین اصولگراها هر دو اردوگاه را تضعیف كند و آن وقت اصلاح طلبان به عنوان تنها نیروی سیاسی مستظهر به حمایت و پشتیبانی فعال قشرهای مهمی از جمعیت متوسط شهری می توانند در موقع مناسب با بسیج اقشار حامی خود وارد صحنه شوند.

عده ای دیگر نیز اصالتی برای این دعوای سیاسی قایل نیستند و بر این باورند كه این جنگ زرگری است و از قبل برنامه ریزی و كنترل شده است تا رییس دولت را محترمانه از عرصه اجرایی كشور بیرون ببرد .

این عده مدعی اند كه كفگیر طرح هدفمندی یارانه ها به ته دیگ خورده و دیگر دولت توان پرداخت یارانه نقدی به مردم را ندارد ، وضع تحریم ها هم كه مشخص است از این رو باید راه فراری پیدا كرد و بهترین راه " كوك كردن سازها علیه رییس دولت " و زمینه سازی برای خلع وی از قدرت و انداختن گناه همه نابسامانی ها بر گردن اوست.

از نظر این عده این كار چند حسن دارد : نخست اینكه دل برخی از متنفذان مخالف رییس دولت را به دست می آورد ،‌دوم آن كه طرح های دردسر دار چون پرداخت نقدی یارانه با رفتن رییس دولت موضوعیت خود را از دست می دهد و نهایتاً نابسامانی ها به گردن یك نفر انداخته می شود و با حذف وی از صحنه و یا حتی محاكمه او افكار عمومی تا حدودی آرام می گیرد.

از نظر این عده ، كوك شدن سازهای انتقادات شدید از دولت در رسانه های اصولگرای منتقد دولت در جهت اجرای این سناریو است به نحوی كه انتقاداتی كه پیش از این حتی می توانست هزینه هایی چون دستگیری و فیلتر و یا توقیف شدن رسانه ها را در پی داشته باشد این روزها آزادانه علیه دولت نوشته و گفته می شود و كسی هم  مانع آن نمی شود.

 در همین باره عده ای نیز بر آنند كه خود احمدی ن‍ژاد برای فرار از پاسخگویی این بساط را به راه انداخته تا به جای آن كه پاسخ اعمال و سیاست های خود را بدهد ،‌ در جریان یك جنگ سیاسی حذف شود تا بتواند مظلوم نمایی هم بكند.

در همین حال ،‌سخنان برخی سیاسیون مبنی بر این كه فتنه ای بزرگ تر از ماجراهای بعد از انتخابات در راه است ،‌ این نگرانی را به وجود آورده است كه نكند درگیری های خونین خیابانی در انتطار مردم باشد و بار دیگر خون های زیادی بر سنگفرش خیابان ها ریخته شود تا عطش زیاده خواهی مستأجران خانه قدرت كه می كوشند صاحبخانه آن باشند ،‌ بر طرف شود!

به هر روی غرض از نوشتن صریح این وجیزه این بود كه مسئولان بدانند در لایه های اجتماع و حرف های درگوشی و محفلی مردم چه می گذرد و در حالی كه گروه های سیاسی درون نظام برای هم شاخ و شانه می كشند ببینند كه جلوه بیرونی رفتارهای آنها در میان افكار عمومی و مردم به چه صورت است.

این حرف ها و تحلیل ها و گفته ها كار استكبار جهانی و ایادی داخلی آنها نیست بلكه حرف های مردم عادی و ساده در كوچه و بازاراست كه نیم نگاهی نیز به وضعیت سیاسی كشور دارند و دغدغه خود و آینده كشور و ملت را داشته و از آینده و تاثیرات مخربی كه بالا گرفتن دعواهای سیاسی می تواند داشته باشند ، بیمناك اند.

پس آقایان سیاسی و مسئول!

كمی به خود آیید و برای مصالح بزرگ تر و مهم تر این دعواها را كنار بگذارید و لااقل فتیله آتش نزاع را كمی پایین بیاورید چون دود این چراغ اول به چشم خودتان و بعد به چشم همه مردم و كشور خواهد رفت. دنیا دارد به تاخت ،‌جلو می رود و ما ... !