تعداد بسیاری از کرمهای انگلی قورباغه ها مانند آنچه که در ماهیها و خزندگان وجود دارد، دیده می شوند. یاماگوتی در سال 1961 فهرستی از کرمهای انگلی دوزیستان تهیه کرد که در آن سیزده خانوادۀ تماتد، چهارصد خانوادۀ سستد و بیست خانوادۀ نماتد قرار داشت که تنها در خانوادۀ نماتدها، پنجاه و سه جنس و دویست و یک نوع تشخیص داده شده است.
در این بخش ، انواع کرمهای انگلی قابل انتقال از قورباغه ها به انسان را به طور خلاصه شرح می دهیم.

ترماتدها:
که کرمهای کوچکی با یک دهان مکندۀ صفحه ای شکل هستند که در قورباغه ها به صورت انگل، فراوان دیده می شوند. اودینگ در سال 1957 ضمن بررسیهای خود بر روی انگلهای قورباغه، سی نوع کرم بالغ و سه نوع لارو تروماتد در قورباغه پیدا کرد. بلاگر و همکارانس در سال 1954 تعداد ده نوع ترماتد را از یک قورباغه جدا کردند.
مسلما حیوانی با چنین آلودگی به ویژه آن که هر یک از کرمها روی یکی از اعضاء حیوان قرار داشتند، دچار چه رنج و دردی بوده است؟
ترماتدهایی که میزبان اختتامی آنها قورباغه ها هستند چندان زیان و ضرری برای حیوانات و انسان ندارند ولی ترماتدهایی که میزبان نهایی آنها حیوانات دیگر و انسان بوده و قورباغه ها میزبان واسط اول و یا دوم هستند، در انتقال این کرمها نقش موثری دارند.
برای مثال، برخی از انگلها که قورباغه ها به حیوانات و انسان انتقال می دهند نام برده می شوند:
پرندگان و پستانداران: کرمهای پروالاریوئیدس سریانتیس (Proalarioides serpentus) و آنسیکلومترا ژاپونیکا (Ancyclometra japonica)
لک لک و مرغ ماهیخوار: کرمهای اوری هلمیس اسکوامولا (Euryhelmis squamula) و کاتماریا هیانس (Catmaria Hians)
انسان: کرمهای سانتراسستوس آرماتوس ها (Centracestus armatus) و هاپلورکیس میکرورکس (Haplorchis microrchis) که بنا به عقیدۀ پیکارسکی انسان میزبان اختتامی این انگل است، هرچندکه امکان دارد این انگلها را در حیوانات و پرندگان نیز به صورت بالغ یافت.

ادامه دارد...