با در نظر گرفتن این نکات می توانید جستجوی موفقی برای یافتن خانه ای که مناسب حال حیوان خانگی تان هم باشد داشته باشید.

• به خود زمان کافی بدهید.

هیچکس علاقه ای به عجله و شتاب برای یافتن خانه ای که اجازه بردن حیوان خانگی به آنرا داشته باشید و اسباب کشی را ندارد. حداقل 6 هفته قبل از اینکه نقل مکان کنید در آکهی ها و بنگاه های معاملات ملکی به دنبال مورد مناسب باشید.

• سعی کنید بفهمید چرا برخی مخالف نگهداری از حیوانات خانگی درمنزل شان هستند.

خود را برای یک لحظه جای صاحبخانه بگذارید.
شاید تجربیات ناخوشایندی از مستاجران قبلی بی مسئولیت داشته اند...کسانی که پت هایشان را کنترل نمیکردند، مدفوعشان را جمع نمیکردند و ...
شاید نگران اعتزاض و شکایت همسایه ها هستند...
شاید نگران پارس های بی موقع سگ هستند...
شاید نمیدانند در صورت بروز مشکل چطور باید آنرا با شما حل کنند...
به همین دلیل هنگام جستجوی خانه باید به صاحبخانه ثابت کنید که با مسئولیت هستید...
باید به او اطمینان هید که قادر به نگهداری صحیح از حیوان خانگی تان هستید و در قبال همسایه ها مسئولیت پذیر هستید...

• از منابع در دسترس بهره ببرید.

با Humane Society یا انجمن نگهداری از حیوانات منطقه ای قصد نقل مکان به آنجا را دارید تماس بگیرید. شاید بتوانند لیستی از گزینه هایی که اجازه نگهداری از حیوانات خانگی را می دهند به شما ارائه دهند. اگر مالک، بنگاه دار یا دلال معاملات ملکی را سراغ دارید که خودشان حیوان خانگی دارند می توانید از آنها راهنمایی بگیرید.... بررسی روزنامه های محلی را هم فراموش نکنید...





ادامه دارد...

ترجمه: The Almighty
منبع: humanesociety.org

__________________

• سعی کنید این نکته را درک کنید که تسلیم کردن خود یا حیوان خانگی تان به مجتمع های اجاره ای بزرگ که اجازه نگهداری از هیچ حیوان خانگی را نمیدهند، کاملا پوچ و می معناست.

با تمرکز روی جاهایی که غالب حیوانات یا حیوانات خانگی خاصی (مثلا سگ و گربه هایی با وزن کمتر از 20 پوند) را می پذیرند یا لااقل نمی گویند: "هیچ حیوان خانگی مجاز نیست" موفق تر خواهید بود...راضی کردن صاحبخانه های انفرادی ساده تر است...به دنبال جاهایی باشید که دستورالعمل مناسبی در رابطه با نگهداری از حیوانات خانگی دارند و در عوض روی تعهد مستاجر تکیه دارند. این بهترین جا برای شماست چون مطمئن هستید که سایر صاحبان حیوانات خانگی هم مانند شما مسئولیت پذیر هستند.

• مدرک لازم برای اثبات مسئولیت پذیری خود جمع کنید.

هرچه مستندات بیشتری جمع آوری کنید که ثابت کند فردی باوجدان هستید بهتر است. مدارکی که بتواند صاحبخانه آینده را قانع کند. به عنوان مثال:


تاییدیه ای از جانب صاحبخانه ی فعلی که بر مسئولیت پذیری شما صحه بگذارد.

مدارکی دال بر اینکه سگ بزرگسال شما آموزش دیده است یا توله تان در حال گذراندن این دوره های آموزشی است.

نامه ای از جانب دامپزشکتان که تایید کند شما در تامین مراقبتهای پزشکی لازم پیگیر بوده اید.
مدارک لازم مربوط به عقیم بودن حیوان و واکسینه شدن ضد هاری را نیز همراه داشته باشید. 

• درخواست خود را به فرد یا مرجعی با بالاترین قدرت اجرایی ارائه کنید.

که غالبا طرف شما مالک خانه است. البته ممکن است صاحبخانه فرد دیگری را به عنوان نماینده خود معرفی کرده باشد. ببینید آیا لازم است علاوه بر راضی کردن صاحبخانه، نامه ای به هیئت مدیره ساختمان هم بنویسید یا خیر.

• اگر با سیاست "ممنوعیت کامل حیوانات خانگی" مواجه شدید، بپرسید آیا این تصمیم از تجربیات تلخ گذشته از مستاجرین بی مسئولیت ناشی شده است.

با آگاهی از تجربیات گذشته صاحبخانه، خواهید توانست روش صحیح مطرح کردن خواسته خود را بیابید.

• بگذارید صاحبخانه یا مدیر ساختمان بفهمد که شما هم نگران تمیزی ساختمان هستید.

به این نکته که حیوان خانگی شما آموزش دیده و از جعبه مخصوص خود استفاده می کند اشاره کنید. تاکید کنید که همیشه خرابکاری های او را جبران خواهید کرد و تمیزشان می کنید.











ادامه دارد...

ترجمه: The Almighty
منبع: humanesociety.org

__________________