به طور عمومی هامسترها دارای
احتیاجات غذایی مشابه با سایر جوندگان کوچک نظیر موش داشته و یا دارای ترکیبی از رژیم
غذایی خرگوش و موش صحرایی دارند.اغلب جیره
غذایی نامتعادل هامسترها شامل مقادیری سبریجان و یا دانه های تخم آفتابگردان می باشد. هامسترهای نسبت به سایر جوندگانی که پیش معده مشخص جهت تخمیر اولیه غذا دارند متفاوت هستند. این عامل باعث می گردد که پروتئین و کربوهیدارت ها به اجزای کوچکتری شکسته شده ولی به طور عمومی باعث افزایش نیازمندی های مواد معدنی و ویتامین ها می شوند.
از مقدار ٥ الی ١٠گرم مصرف روزانه غذا توسط یک هامستر بالغ ( نر یا ماده ) نسبت تشکیلات مواد
غذایی بایستی شامل :
پروتیئن ١٦ - ٢٤ % - کربوهیدرات ٦٠ - ٦٥ % - چربی ٥ - ٧ %
در عمل نسبت بیشتری از رژیم
غذایی هامسترها شامل مواد
غذایی تازه می باشند. مکمل هایی با تخم ها ، غلات ، میوه جات و سبزیجات به طور عموم توصیه می گردد ولی بایستی جیره
غذایی مصرفی نامتعادل نباشد. هر نوع ماده
غذایی تازه ممکن است با عوامل بیماری زا آلوده بوده لذا بایستی این مواد در محلول های ضد عفونی کننده نظیر ساولن شستشو گردیده و سپس خشک شوند. بنظر می رسد که مصرف سیب و کاهو در کاهش عارضه کانیبالیسم بچه ها موثر و مفید واقع شود.
مواد
غذایی بایستی در ظرف های فلزی ، پلاستیکی و یا سرامیکی یا از طریق قیفی که در کنار یا سقف قفس گذاشته شده است ارائه شود. هامسترها ترجیح می دهند غذا را از کف قفس مصرف کنند و این عمل بسیار راضی کننده برای حیوان بوده. آلودگی مواد
غذایی با مدفوع در حیواناتی که به طورطبیعی عارضه کوپروفاژی را دارند زیاد مهم نیست. عارضه کوپروفاژی با جذب ویتامین B و K رقابت می کند.
مصرف آب بایستی تازه و به مقدار کافی در اختیار هامستر قرار گیرد. هامسترهای بالغ روزانه نیاز به ٣٠ میلی لیتر آب دارند. بهترین روش جهت تهیه آب استفاده از بطری های شیشه ای یا پلاستیکی قرار گرفته در کنار یا سقف قفس می باشد.
بهتر است از یک لوله فلزی جهت نوشیدن آب با شیشه فلزی استفاده شود زیرا ممکن است شیشه در اثر گاز گرفتن هامستر آسیب وارد کند. همچنین بهتر است سر لوله فلزی را در کم ترین ارتفاع قرار داد تا بچه ها پس از دوران شیرخوارگی بتوانند از آن استفاده نمایند.
منبع : ( بانک اطلاعات حیوانات ایران )
گردآوری : شیرین شمشیری