فیلم‌برداری سه‌بعدی با کمک لیزر

- دانشمندان موفق شده‌اند با استفاده از یک فاصله‌یاب لیزری در دوربین‌های عکاسی مجهز به حسگر CMOS، روش جدیدی برای تهیه تصاویر سه‌بعدی ابداع کنند و سیستم‌های هوشمند تصویری را به توانایی‌های جدیدی مجهز کنند.
ابوالفضل کریمی: با کمک دوربین‌های فعلی، گرفتن تصاویر سه‌بعدی به شیوه چشم انسان، کار مشکل و زمان‌بری است. سه بعدی‌سازی پایه نیاز به دو تصویر دارد تا بتواند یک فریم سه بعدی را تولید کند. این بدان معناست که شما برای گرفتن یک فیلم سه بعدی حداقل به دو دوربین مجاور هم احتیاج دارید که به طور هم‌زمان از یک شیء فیلم‌برداری کنند. حتی در فیلم آواتار نیز از دو لنز دوربین متفاوت برای فیلم‌برداری استفاده شده است.
اما به گزارش پاپ‌ساینس، مهندسان شرکت Fondazione Bruno Kessler در ایتالیا دوربینی ساخته‌اند که با استفاده از شناساگر لیزری و استفاده خلاقانه از تکنولوژی CMOS ، تصاویر سه‌بعدی تهیه می‌کند. البته این تمام ماجرا نیست. حسگرهای این دوربین با کوچک‌ترین پیکسل‌هایی که در حال حاضر امکان‌پذیر است، فیلم‌برداری می‌کند، یعنی با اندازه یک میلیونوم متر (یک میکرومتر) که تقریبا معادل یک دهم ضخامت موی سر انسان است.
به این ترتیب، این دوربین نه تنها بالاترین کیفیت جزئیات را در تصاویر می‌دهند؛ که عمق دیدی را تولید می‌کند که شما فقط با اضافه کردن بعد سوم قادر به درک آن خواهید بود.

این دوربین از یک تکنیک پیچیده فاصله-یاب استفاده می‌کند تا به فریم‌های تصاویر عمق بدهد. در این تکنیک، اشیا با پالس‌های نور لیزر فوق‌کوتاه بمباران می‌شوند که تنها چند میلیاردیم ثانیه دوام می‌آورند و همانند یک رادار، شکل را شناسایی می‌کنند. یک ریز حسگر CMOS، رگبار لیزری را که به سمت دوربین باز می‌گردد، دریافت کرده و فاصله هر پیکسل را از دوربین اندازه‌گیری می‌کند. با کمک این اطلاعات، دوربین می‌تواند موقعیت هر پیکسل در فضا را مشخص کرده و به دید خود، بعد سوم را نیز اضافه کند.
قابلیت‌های فیلم‌سازی این دوربین نه تنها فیلم‌سازی‌های به سبک جیمز کامرون را وارد مرزهای جدیدی می‌کند، بلکه از آن می‌توان در بسیاری از کاربردهای دیگر نیز استفاده کرد.
دانشمندان در این فکر هستند که با کمک این حسگرها به یاری سالمندان و ناتوانان بیایند. چشمان قابل اعتماد این دوربین که قادر به تعیین فواصل فضایی است، این افراد را از خطراتی مانند سقوط کردن یا تصادفات باز می‌دارد. هم‌چنین می‌توان با مجهز کردن دوربین‌های امنیتی به چنین حسگرهایی و افزودن تشخیص بعد سوم به توانایی‌های آن‌ها، دقت آن‌ها را بسیار افزایش داد؛ طوری که هر فرد خاصی را در میان جمعیت دنبال کنند.
همین این تکنیک می‌تواند زمینه را برای ساخت سیستم‌های هدایت هوشمندتر فراهم کند که قادر است دستورهای خاصی را مرحله به مرحله به افراد بدهد و آن‌ها را در راهروهای یک ساختمان نا‌آشنا راهنمایی کنند.
البته بازی‌های ویدیویی مورد علاقه را نیز نباید از یاد برد. یک دوربین سه بعدی نه تنها می‌تواند حرکت یک بازیکن را به صورت سه بعدی ببیند، بلکه قادر است با دیدن زمان حرکت یک بازیکن به جلو یا عقب، محور سومی از پیچیدگی را به این حرکات اضافه کند. با کمک این فناوری، نیاز به تمام تجهیزات جانبی برای بازی کردن برطرف می‌شود و بازیکن می‌تواند تنها با استفاده از کنسول بازی خود و حرکات بدنش، تجربه بسیار جالب و پیچیده ای از بازی کردن داشته باشد.