اسب اصیل خوزستان

باورهاي مذهبي ، خرافات و سنتها همه به طبيعت نژاد عرب ، شكل و رنگ آن تاثير گذاشتند .باور بر اين بود كه تحدب و برجستگي روي پيشاني حامل رحمت خداوند ( الله ) بود . 

بنابراين هرچه تحدب پيشاني بيشتر بود يا به عبارتي جبه بزرگتر بود، رحمات بيشتري شامل حال صاحبان اين اسبان مي شد. 

گردن بزرگ كماندار با سينه بلند نشان شجاعت بود . در حاليكه دم افراشته ، باشكوه و پر جلوه نشان دهنده غرور و افتخار . اينها ويژگيهايي بودند كه ارجمند شمرده مي شدند و بنابراين صاحبان اسبان عرب با دقت بسيار اسبان خود را براي نژاد گيري و پرورش نسل گزينش مي كردند . با توجه به قسمتي از مفاهيم مذهبي كه مربوط به اسب عرب بوده و همچنين سهمي كه اسب عرب در بدست آوردن ثروت و امنيت قبايل داشت ، اين نژاد در انزوا و به دور از ديگر نژادها پرورش يافته و شكوفا شد .

پاكي و خلوص نژادهاي استفاده شده و رسومات و سنتي كه براي پرورش قرار داده بودند ، باعث شد كه نژاد عربي خالص ( اصيل ) بماند و درست همانطور و به همان شكلي كه ازطرف خداوند انتخاب شده بود جلوه گر شود .در قبايل عرب ، هر تلاقي با خونهاي خارجي موجود در كوهها و شهرهايي كه صحرا را احاطه كرده بودند اكيداً ممنوع بود . 


در حاليكه ديگر نژادهاي صحرا در آفريقاي شمالي و محدوده هاي اطراف صحراهاي بزرگ پرورش مي يافتند ، از نظر اعراب آن اسبان هيچ ارزشي نداشتند . 
اعراب عقيده داشتند كه خون اسبان تركها و اجنبيهاي وحشي قطعاً با خون اصيل و پاك اسبان عرب فرق داشته و از اين رو اعراب مغرور با ديده حقارت به نژادهاي ديگر مي نگريستند .


اسبهاي عربي در ابتدا وسيله اي براي جنگيدن بودند ( همانطور كه از اسبها در اكثر جوامع آن روزگار براي جنگيدن استفاده مي شد ) يك مركب و سوار خوب مي توانست به راحتي به قبيله دشمن حمله كرده و گله هاي گوسفندان ، شتران و بزهايشان را گرفته و آنها را به ثروت قبيله خود بيفزايند چنين يورشي تنها زماني موفق بود كه مهاجمين مي توانستند با سرعت و به طور ناگهاني حمله كرده و به سرعت نيز فرار كنند . 

در اين ميان ماديانها بهترين مركبها براي گروههاي يورش و تاخت و تاز كننده بودند ، چرا كه بر خلاف زيانها ، با شيهه كشيدن براي اسبهاي قبيله دشمن ، آنها را از وجود خود در آن نزديكي آگاه نمي كردند .بهترين ماديانهاي جنگي دلاوريها و شجاعتهاي خود را در نبردهاي سنگين به نمايش مي گذاردند . جايي كه با وجود خشم ، خشونت ، نيزه هاي در حال پرتاب و بار سنگيني كه حمل مي كردندكمر خم نكرده و ابراز خستگي نمي كردند .


در طي قرنها ، قبايلي كه در سالها صحراهاي شمال ( سوريه كنوني ) را سير مي كردند به عنوان ، بهترين ، شايسته ترين پرورش دهندگان اسبان عالي شناخته شدند . در چنين زماني هيچ هديه اي بزرگتر ، با ارزشتر و گرانبهاتر ازيك ماديان عرب نبود . خانواده ماديانها يا نژادها عموماً براساس نام قبيله يا شيخي كه آنها را پرورش مي داد نامگذاري مي شدند . باديه نشينان بيش از هر چيز براي نژادهاي خالص و پاك ارزش قائل بودند.