صفحه نخست » اخبار روز » خزندگان

تغییر رنگ در آفتاب پرست های نقاب دار

آفتاب پرست های نقاب دار توانایی تغییر دادن رنگ بدنشان را دارند. آنها میتوانند رنگ بدن خود را با رنگ محیط اطراف بیامیزند و با این کار، وجود خود را به آفتاب پرست های دیگر نشان میدهند، ضمن اینکه این کار نشان دهنده سلامت و وضعیت مناسب جسمی آفتاب پرست هاست.

آفتاب پرست های نقاب دار رنگ پوست خود را به وسیله باز و بسته کردن سلول هایی به نام «ملانوفور» (melanophores) تغییر میدهند. ملانوفورها سلول های رنگدانه ای هستند که حاوی «ملانین» اند. ملانین سلولی است که بر روی پوست خزندگان و دوزیستان یافت میشود.

نرها معمولا دارای تنوع رنگی بیشتری هستند، (برای جذب کردن ماده ها) گرچه ماده ها هم در نوع خود دارای رنگ بندی های بی نظیر و استثنایی هستند.

زمانی که آفتاب پرست های در معرض نور مستقیم آفتاب قرار میگیرند (برای آفتاب گیری) به حالتی در می آیند که گویی درگیر چالشی بزرگ شده اند و یا لکه هایی روی بدنشان ظهور میکند که گمان میکنید این یک آفتاب پرست دیگر است و در این لحظه شما میتوانید شاهد نمایشی شگفت انگیز و حیرت آور باشید.

نرها معمولا سعی میکنند برای جذب ماده ها، بهترین و براق ترین رنگ های بدنشان را به نمایش بگذارند. در پاسخ به آنها، ماده ها در صورتی که تمایل به ارتباط داشته باشند از رنگ های زرد و آبی استفاده میکنند و اگر رنگ های تیره خود را در معرض نمایش بگذارند نشان دهنده عدم تمایل آنهاست.

آفتاب پرست ها میتوانند در هنگام حرکت، ظاهر خود را کاملا به شکل یک برگ درآورند و حتی در این حالت، بدن خود را باریک تر از مقدار واقعی جلوه دهند. یافتن یک آفتاب پرست بالغ که در محفظه محل زندگی اش خود را مخفی کرده و در بین شاخ و برگ ها استتار کرده است کار بسیار دشواری است

خانه سازی

یک آفتاب پرست نقاب دار بالغ به محفظه ای با ابعاد حداقل ۱۲۰ سانتی متر طول، ۶۰ سانتی متر عرض و ۶۰ سانتی متر ارتفاع نیاز دارد. ترجیح بر این است که از محفظه ای استفاده کنید که تماما پوشیده شده باشد. محفظه پوشیده شده ای که برای آفتاب پرست ها استفاده میکنید باید دارای تهویه مناسبی باشد و بدون آن آفتاب پرست ها به سرعت دچار مشکلات تنفسی شده و زندگی زجرآوری را تجربه خواهند کرد. در این محفظه حتما باید تعدادی گیاه نیز قرار دهید. از ساده ترین گیاهانی که برای این منظور قابل استفاده بوده و نگهداری از آنها نیز دشوار نباشد میتوان به درختان فیکاس (Ficus)، هیبیکاس (Hibiscus) و پوتوس (Pothos) اشاره کرد. باید پیش از قرار دادن گیاهان در درون محفظه، اطمینان حاصل کنید که این گیاهان عاری از هرگونه ضد آفت و حشره کش باشند و ضمنا باید همه آنها را مجددا در محفظه بکارید تا حالت زنده داشته باشند. برای این کار باید از خاک مخصوص کاشت گیاه استفاده کنید و اکیدا از بتونه کردن و سیمانه کردن گیاهان درون محفظه خودداری کنید. برای آفتاب پرست های نقاب دار همیشه باید درختچه هایی مانند درخت مو برای صعود کردن تدارک دیده شوند. برای این منظور، درختچه هایی در فروشگاه های مخصوص وسایل خزندگان به فروش میرسد که میتوانید آنها را خریداری کنید. البته در هنگام خرید باید دقت کنید که اندازه و ضخامت درختچه ای که تهیه میکنید برای آفتاب پرست شما مناسب باشد. معمولا آفتاب پرست ها قادر هستند درختچه هایی را که از اندازه مشتشان اندکی ضخیم تر است به سادگی در دست بگیرند. به یاد داشته باشید که آفتاب پرست های نقاب دار موجوداتی منفرد و تک زی هستند بنابراین بهتر است که هرکدام از آفتاب پرست ها را به شکل جداگانه نگهداری کنید. حتی در سنین جوانی و کودکی نیز، نگهداری کردن از چند آفتاب پرست در کنار یکدیگر، منجر به مضطرب شدن تمامی آنها خواهد شد.

نوردهی

آفتاب پرست ها به منبع نوری نیاز دارند که هر دو نوع نور UVB و UVA را ساطع کند. برای این منظور میتوانید از دو روش عمل کنید. شما همچنین میتوانید از لامپ های جیوه ای تبخیری (Mercury Vapor Bulb) استفاده کنید که برای منطقه آفتاب گیری گزینه ای مناسب و شامل انواع تابش های UV هستند و یا میتوانید از لوله های ثابت فلوئورسنت (fluorescent tube fixture) برای این کار استفاده کنید. امروزه فناوری های جدیدی نیز در این زمینه در دسترس شما هستند. هم اکنون لامپ های سوپریور (superior) برای فروش یافت میشوند که دارای تابش فوق العاده ای هستند.

لامپ های جیوه ای تبخیری معمولا قیمت های بالاتری دارند و عمر آنها نیز به طور متوسط کمتر از یک سال است البته لازم به ذکر است که عملکرد آن تقریبا دو برابر بهتر از لامپ های فلوئورسنت است. این لامپ ها معمولا بسته به شرکت سازنده آنها و میزان وات آن، میتوانند حتی تا فاصله ۹۰ سانتی نیز به خوبی تاثیر نورهای UV خود را نشان دهند.

اگر از لامپ جیوه ای تبخیری استفاده میکنید باید دقت کنید که آن را تا حد ممکن در بالاترین قسمت محفظه (البته تا حدی که تاثیر نور از میان نرود) قرار دهید تا در منطقه دمایی مناسبی قرار گیرد. دستگاه های گرماده را باید درون سوکت های مخصوصی به نام porcelain socketقرار دهید. این کار کمک میکند که حرارت بالای ایجاد شده، منجر به ذوب شدن تجهیزات داخل محفظه نگردد.

اگر شما تصمیم به استفاده از لوله های نوری فلوئورسنت گرفتید، باید حتما برای آن از بست های مخصوص (fixture) استفاده کنید. برای این کار حتما ثابت کننده های (Fixture) پهن (بسته به اندازه تیوب) و با کیفیت مناسب تهیه کنید.

نحوه قرار گرفتن هر نوع منبع نوری که برای محفظه در نظر میگیرید باید به شکلی باشد که آفتاب پرست بتواند به سادگی در معرض آن قرار گرفته و آفتاب بگیرد.

خزندگان در شرایطی که در معرض UVB قرار میگیرند شروع به ساختن ویتامین D3 میکنند. آفتاب پرست هایی که در طبیعت زندگی میکنند ویتامین D3 مورد نیاز بدنشان را با قرار گرفتن در معرض نور مستقیم خورشید کسب میکنند. تابش های ماورا بنفش خورشیدی، باعث ایجاد فعل و انفعالاتی میشود که pro-vitamin D3 را به pre-vitamin D3 تبدیل میکند. در مقابل همین pre-vitamin D3 به ویتامین D3 تبدیل میشود که پروتئین های خونی را به هم متصل کرده و سپس از طریق جریان خون، منتقل کند. این فرایندهای D3 سپس در متابولیسم جذب کلسیم و فسفر مورد استفاده قرار میگیرند.

ویتامین D3 به جذب کلسیم کمک میکند و بدین شکل در نهایت در جلوگیری از ابتلا به بیماری های استخوان به حیوان کمک خواهد کرد.

هر زمان که برایتان مقدور بود، حتما آفتاب پرستتان را در معرض نور مستقیم آفتاب قرار دهید. آفتاب گرفتن از پشت شیشه و پلکسی گلاس، چندان برای آفتاب پرست ها سودمند نیست، زیرا در این شرایط تا حدی از تابش های UV کاسته میشود.

برای یک آفتاب پرست نقاب دار به طور هفتگی ۴ الی ۵ ساعت قرار گرفتن در معرض نور مستقیم آفتاب، میتواند کاملا مناسب باشد و در صورتی که از لامپ استفاده میکنید باید این مدت را افزایش دهید. (در این شرایط و در صورتی که همیشه آفتاب پرست خود را در محیط منزل نگهداری میکنید باید هر روز آفتاب پرست ها را در شرایطی قرار دهید که بتوانند در معرض نور لامپ قرار بگیرند.)

اگر تصمیم به بردن آفتاب پرست به محیط خارج از محفظه (برای آفتاب گرفتن) دارید باید مطمئن شوید که دمای هوا، بیش از اندازه سرد نباشد. دمای ۲۰ درجه سانتیگراد یا کمی بالاتر معمولا برای آفتاب پرست ها مناسب است.

همچنین باید محلی کاملا سایه دار را برای آفتاب پرست خود مهیا کنید تا در صورتی که تصمیم به کنار رفتن از معرض نور خورشید (یا لامپ) و کم کردن دمای بدنش را داشت، بتواند در این قسمت قرار بگیرد.

در مجموع تمام نکاتی که برای نگهداری از آفتاب پرست در خارج از محفظه به آنها اشاره شد را میتوان در این جمله خلاصه کرد که باید ایمنی آفتاب پرستتان را در خارج از محفظه به طور کامل تامین کنید.

گرمادهی

منطقه ای که برای آفتاب گرفتن آفتاب پرست ها در نظر میگیرید باید به شکلی باشد که در یک منطقه گنبدی قابل انعطاف بوده و تجهیزات نوردهی در porcelain socket قرار داشته باشد. مطمئن شوید که حتما منطقه آفتاب گرفتن به شکلی طراحی شود که از بیشترین توان لامپ برای نوردهی (و در واقع آفتاب گیری توسط خزنده تان) استفاده شده باشد. لامپ مورد نظر نباید به شکلی قرار داشته باشد که در دسترس مستقیم آفتاب پرست ها بوده و آنها بتوانند با لامپ تماس مستقیم داشته باشند.

فاصله آفتاب پرست از لامپ، در هنگام آفتاب گرفتن باید در حدود ۲۵ سانتی متر باشد، البته شما قادر خواهید بود که این فاصله را بسته به موقعیت، تا حدی تغییر داده و تعدیل کنید.

یک درخت مو یا شاخه درخت باید مستقیما در زیر لامپ آفتاب گیری قرار گیرد تا دسترسی آفتاب پرست ها را به منبع نور تسهیل نماید. در همین نقطه نیز بهتر است از یک دماسنج استفاده کنید تا از میزان دقیق دما در این ناحیه مطمئن شوید.

دما در منطقه آفتاب گرفتن باید در حدود ۳۵ درجه سانتیگراد باشد و بهترین دمای هوای محفظه نیز در محدوده ۲۴ الی ۲۷ درجه سانتیگراد است.

حداقل میبایست از دو عدد دماسنج با کیفیت مناسب (ترجیحا دیجیتالی) یکی برای قسمت سرد و دیگری برای بخش گرم محفظه استفاده کنید تا بتوانید از حداقل و حداکثر میزان دمای محفظه مطلع شوید.

استفاده از زمان سنج نیز برای خاموش و روشن کردن نور محفظه توصیه میشود و بهتر این است که این زمان بندی را به شکلی انجام دهید که ۱۲ ساعت روشنایی و ۱۲ ساعت تاریکی در محفظه برقرار باشد.

اگر تمام موارد بیان شده به طور کامل و دقیق اجرا شوند، دیگر نیازی به این نیست که آفتاب پرست خود را در معرض نور مستقیم خورشید قرار دهید، اما باید توجه کنید که قطعا در شرایطی که آب و هوا مناسب باشد باز هم ترجیح بر این است که آفتاب پرستتان را به فضای باز برده و در معرض نور خورشید (بدون حائل) قرار دهید.

دمای محفظه را نیز در طول شب باید در حدود ۱۰ الی ۱۵ درجه کاهش دهید.

غذادهی

غذای مخصوص خزندگان را میتوانید به سادگی از تمام فروشگاه های خزندگان یا به صورت آنلاین تهیه کنید. برای داشتن یک رژیم غذایی مناسب برای آفتاب پرستتان، حتما باید گستره متنوعی از حشرات را به او بدهید. از گزینه های مناسبی که در بین حشرات وجود دارند میتوان به جیرجیرک (cricket)، کرم ابریشم (silkworm)، کرم پروانه (butterworm) و ابر کرم ها (superworm) اشاره کرد. همچنین گاهی اوقات میتوانید از کرم های روغنی (waxworm)، سوسک ها (cockroach) یا کرم های خوراکی (mealworm) استفاده کنید اما آنها را نباید در رژیم غذایی ثابت آفتاب پرست قرار دهید. این حشره ها (سه مورد آخر) دارای چربی بالایی هستند و هضم و جذب آنها به دلیل داشتن «چیتین» (chitin) برای آفتاب پرست بسیار دشوار است.

اگر متوجه مشکلی مانند «بی رنگ شدن» (یا تغییر رنگ) (discoloration) در حشرات شده اید، این میتواند نشانه ای از عدم سلامت حشره باشد، بنابراین از دادن این حشره به آفتاب پرست خود خودداری کنید. به هر حال محتاط بودن، قطعا بهتر از پشیمانی است. همچنین از دادن حشراتی که خودتان گرفته اید، به آفتاب پرست تان خودداری کنید زیرا ممکن است آغشته به آفت کش هایی باشند که برای خزنده خانگی شما کشنده و مهلک است.

رژیم غذایی مناسب برای آفتاب پرست هایی که کمتر از ۶ ماه سن دارند به این شکل است که روزانه تعداد ۱۰ عدد حشره که اندازه آنها برابر با اندازه سر آفتاب پرست باشد به او بدهید. این مقدار غذا را باید در دو وعده به آفتاب پرست بدهید.

به تدریج و با رشد آفتاب پرست، اندازه حشرات را افزایش دهید و در سن ۶ ماهگی باید تعداد حشرات روزانه را از عدد ۱۰ به عدد ۶ کاهش دهید. برای یک آفتاب پرست بالغ، میتوانید وعده های غذایی را به جای روزانه، به یک روز در میان تغییر دهید.

شما میتوانید مقداری رژیم گیاهی نیز در اختیار آفتاب پرست خود قرار دهید و بیشتر آفتاب پرست ها معمولا آن را خواهند پذیرفت.

همچنین ممکن است آنها گاهی اوقات از گیاهان موجود در محفظه محل زندگی شان نیز تغذیه کنند بنابراین بهتر است گیاهانی مانند «هیبیکاس» (hibiscus) که طعم خوبی دارند را در محفظه داشته باشید.

شکم پر کردن

این پروژه مستلزم این است که شما رژیم غذایی مناسبی در اختیار حشره ای که قرار است به آفتاب پرست داده شود قرار دهید. با در اختیار گذاشتن میوه تازه و سبزیجات در دسترس حشرات، میتوانید آنها را با مواد مغذی، پر کنید. این کار به آفتاب پرست شما کمک میکند که با تغذیه از حشراتی که مغذی هستند انرژی لازم خود را کسب کند.

همیشه برای شکم پر کردن حشرات از غذاهایی با کیفیت خوب استفاده کرده و در کنار آن، یک رژیم متنوع گیاهی شامل برگ کولارد (collard green)، هویج و میوه تازه قرار دهید. همچنین میتوانید از غذاهای آماده جیرجیرک به دو صورت خشک و تر که در فروشگاه ها قابل خرید هستند استفاده کنید. پرتقال و میوه های آبدار دیگر میتوانند منبع آب مناسبی باشند، ضمن اینکه امکان غرق شدن در آنها نیز وجود ندارد.

هرچه که شما حشرات خود را بهتر تغذیه کنید، درواقع مانند این است که آفتاب پرستتان را بهتر تغذیه کرده اید. بهتر است که تا ۲۴ ساعت پیش از خوراندن حشرات به آفتاب پرست، اجازه دهید که حشرات به خوبی غذا خوردن و «شکم پر» شوند.

مکمل ها

صرف نظر از نوع حشره هایی که از آن به عنوان خوراک آفتاب پرست استفاده میکنید، باید حتما مکمل های کلسیم و مولتی ویتامین نیز در دستور غذایی آفتاب پرست قرار بگیرند. به یاد داشته باشید که حتما از مکمل هایی استفاده کنید که کیفیت بالایی داشته و عاری از فسفر باشند.

باید مولتی ویتامینی را بیابید که حاوی منابع ویتامین های طبیعی مانند «بتا کاروتن» (beta-carotene) باشد و از ازدیاد میزان مکمل جلوگیری به عمل آید. انباشته شدن مکمل ها در بدن آفتاب پرست میتواند منجر به بروز مشکلات سلامتی در این حیوان شود.

برای آفتاب پرست های جوان که کمتر از ۶ ماه سن دارند باید این مکمل کلسیم را (به مقدار کم و به طول ملایم) به طور روزانه، بر روی حشرات خوراکی بپاشید و همین عمل را برای مکمل های ویتامینی، هفته ای ۳ وعده انجام دهید.

برای آفتاب پرست هایی که بین ۶ ماه الی ۱ سال سن دارند، هفته ای ۳ بار از مکمل کلسیم و هفته ای یک بار از مکمل ویتامینی استفاده کنید. استفاده از مکمل ویتامینی به میزان ۳ وعده درهفته برای این سن آفتاب پرستان، کمی زیاد به شمار میرود و میتواند منجر به انباشت مکمل در بدن آفتاب پرست شود. سبک تر کردن وعده ها (از نظر میزان مکمل) در حالت کلی بهتر از استفاده بیش از حد از این مکمل هاست. اگر حشراتی که به عنوان غذا به آفتاب پرست میدهید، شکم پر و کاملا مغذی و سالم باشند معمولا این اختلاف را جبران خواهند کرد.

بعد از ۱ سالگی باید باز هم مکمل ها را کاهش داده و هفته ای ۱ الی ۲ بار از آنها استفاده کنید. اگر آفتاب پرست شما در معرض نور مستقیم خورشید قرار گرفته و به خوبی از حشرات شکم پر تغذیه کند حتی توصیه میشود که در این شرایط به کلی مصرف مکمل ها را قطع کنید.

در آفتاب پرست ها، نسبت مناسب کلسیم به فسفر (CA: PH) بین ۲ به ۱ یا نهایتا ۱٫۵ به ۱ میتواند قابل قبول باشد. به همین دلیل است که توصیه میشود از مکمل های کلسیمی استفاده کنید که عاری از فسفر باشند.

جیرجیرک ها دارای فسفر بیشتری نسبت به کلسیم شان هستند. کرم های ابریشم تقریبا به تناسب عنوان شده (۲ به ۱) نزدیک هستند اما همچنان باید آنها را آغشته به مکمل کرد.

شما باید از حشرات شکم پر استفاده کنید تا بتوانید میزان کلسیم را به حد مورد نیاز نزدیک کنید. این کار کمک میکند که شما برای آفتاب پرست خود بیشترین میزان کلسیم طبیعی از فراهم کرده باشید که البته باز هم نیاز به مکمل را مرتفع نخواهد کرد.

اگر آفتاب پرست شما امکان دسترسی روزانه به مدت ۵ الی ۷ ساعت را به نور مستقیم خورشید داشته باشد و از طعمه های کاملا شکم پر و مغذی تغذیه کند، توصیه میشود که در این شرایط استفاده از مکمل ها را رها کنید.

رطوبت

همه آفتاب پرست ها به رطوبت از درجات مختلف نیاز دارند. این مقدار برای آفتاب پرست های نقاب دار در حدود ۶۰ % است. در مدت شب باید اجازه دهید که این رطوبت از محفظه خارج شود.

توصیه میشود یک رطوبت سنج با کیفیت مناسب برای محفظه خریداری کنید. این وسیله میتواند به شما کمک کند که رطوبت موجوددر محفظه، دقت بیشتری داشته باشد.

برای ایجاد این رطوبت میتوانید از وسایل مختلفی از جمله اسپری های معمولی، رطوبت دهنده های خودکار، رطوبت زاهای مافوق صوت و یا سیستم قطره ای استفاده کنید.

صرف نظر از نوع سیستمی که برای تامین رطوبت استفاده میکنید باید روزی ۳ مرتبه از اسپری معمولی یا رطوبت دهنده ای خودکار استفاده کنید و البته کارایی و بهره وری رطوبت زاهای خودکار بهتر و بالاتر است.

اضطراب در آفتاب پرست های نقاب دار

آفتاب پرست ها معمولا به سرعت مضطرب میشوند و در شرایط بدی قرار میگیرند. به همین دلیل باید محل زندگی شان در مکانی باشد که از آینه و محل زندگی حیوانات دیگر به خصوص آفتاب پرست های دیگر دور باشد. آنها در این شرایط احساس رویارویی با دشمن یا رقیب را خواهند داشت و همیشه در حالت تدافعی خواهند بود. همین خصوصیات اخلاقی آفتاب پرست ها موجب میشود که شیشه برای آنها محیط مناسبی برای زندگی نباشد.

یکی از روش های خوب برای نگهداری از آفتاب پرست ها این است که اطراف محفظه محل زندگی آنها را با پارچه یا حوله آویزان بپوشانید. این کار کمک میکند که بتوانید هر جهتی از محفظه را که خواستید، از دیدرس خارج کنید. قرار دادن حوله کمک خواهد کرد که رطوبت محفظه نیز به سطح بالاتری برسد.

آفتاب پرست ها معمولا اضطراب و حالات دیگر خود را با رنگ بدن خود نمایان میکنند. تغییر رنگ معمولا نشان دهنده هیجان در آفتاب پرست است.

زمانی که یک آفتاب پرست مضطرب شود معمولا بدن خود را به رنگ های تیره در خواهد آورد. سایه های مختلفی از رنگ های سیاه و سفید، از اصلی ترین رنگ هایی هستند که در هنگام اضطراب با هم آمیخته میشوند. (البته این حیوانات در هنگام آفتاب گرفتن نیز به رنگ تیره در می آیند که نباید این دو حالت را با هم اشتباه بگیرید. رنگ های تیره تر اجازه جذب گرمای بیشتری را به آفتاب پرست میدهد.)

لمس کردن آفتاب پرست ها بدون رعایت احتیاط، معمولا ایده خوبی نیست. در حالت کلی آفتاب پرست ها تمایلی به لمس شدن ندارند اما آنهایی که این کار را تحمل میکنند از روی حرکاتشان قابل تشخیص خواهند بود. تمایل یا عدم تمایل آفتاب پرست را باید در هر موقعیت، با توجه به عکس العمل حیوان نسبت به لمس شدن تشخیص دهید.

ترجیحا بهتر است که دست زدن به آفتاب پرست را محدود به زمان های تمیز کردن محفظه و بردن آفتاب پرست برای استفاده از نور خورشید کنید و در مواقع دیگر به آنها دست نزنید.

برای کاهش میزان اضطراب آفتاب پرست ها در هنگام تمیز کردن محفظه، میتوانید از یک گیاه کاشته شده در گلدان در محفظه (داخل محفظه) برای قرار دادن آفتاب پرست استفاده کنید. چنین گیاهی به آفتاب پرست شما اجازه میدهد که در هنگام تمیز شدن محفظه به وسیله شما، محلی برای قرار گرفتن داشته باشد و اگر این محل در موقعیتی باشد که در دید باشد میتوانید در این مدت مراقب آفتاب پرستتان هم باشید.

بهتر است در این شرایط حواستان را تا حدی به آفتاب پرست بدهید و مراقب او باشید زیرا گاهی ممکن است بر اثر بی توجهی، حیوان خانگی شما دچار مشکل شده یا به خود آسیب بزند.

کم آبی بدن (Dehydration)

اگر متوجه شدید که چشم های آفتاب پرست شما فرو رفته و پوست او به حالت شل در آمده است ممکن است علت آن، مشکل کم آبی بدن شده باشد. در صورتی که به مبتلا بودن آفتاب پرستتان به این مشکل، مشکوک هستید میتوانید رطوبت محفظه را افزایش داده و برنامه آبی را که در دسترس او قرار میدهید منظم تر (و پی در پی تر) کنید.

میتوانید آفتاب پرست خود را بر روی یک برگ مصنوعی قرار داده و در آنجا بر روی او مقداری قطرات آب (البته با دقت و احتیاط زیاد) بریزید. ظرف آبی را در محفظه قرار دهید و آن را در دمایی معادل با دمای اتاق نگهداری کنید، ضمنا یک برگ را به شکلی در ظرف قرار دهید که آفتاب پرست بتواند با استفاده از آن از ظرف آب خارج شود. اجازه دهید که آفتاب پرست مدتی (تا ۳۰ دقیقه) در این ظرف بنشیند. رطوبت و آب درون محفظه میتواند به کاهش کم آبی بدن آفتاب پرست شما کمک فراوانی کند.

در زمانی که آفتاب پرست شما با ظرف آب تنهاست، حتما باید نیم نگاهی به او داشته باشید زیرا ممکن است تصمیم به اکتشاف و سیاحت بگیرد و خود را به دردسر بیاندازد.

تمیز کردن

قفس آفتاب پرست را حتما به طور منظم تمیز کنید. علاوه بر این باید به طور روزانه تمام برگ های مرده و مدفوع حیوان را از کف محفظه جمع آوری کنید. این کار تمیز کردن منظم را برای شما ساده تر خواهد کرد. هر ۲ الی ۴ هفته یک بار باید گیاهان (و تمام تجهیزات) را از محفظه خارج کرده و این تانک را با محلولی که به نسبت مساوی از «آب» و «سفید کننده» تهیه شده است کاملا شسته و ضد عفونی کنید.

برای اسپری کردن این مایع ضدعفونی کننده به هیچ وجه از اسپری که با آن آب را (به منظور تامین رطوبت) میپاشید استفاده نکنید و حتما یک دستگاه اسپری دستی مجزا برای این کار در نظر بگیرید. (برای اطمینان بیشتر میتوانید یک برچسب بر روی هر کدام از اسپری ها بچسبانید تا با هم اشتباه نشوند.)

پیش از استفاده از محلول سفید کننده، حتما آفتاب پرست را از محفظه خارج کنید! در حین تمیز کردن محفظه هر زمان که محلول سفید کننده را به دیواره ها و کف اسپری میکنید فورا آثار آن را پاک کنید.

پس از شستن نیز چند بار محفظه را آب بکشید تا مطمئن شوید که اثری از محلول سفیدکننده بر جای نمانده است.

شما باید برگ های گیاهان درون محفظه را نیز با دستمال مرطوب کاملا تمیز کنید تا آثاری که از مدفوع حیوان بر روی آنها باقی است به طور کامل از بین برود.

برای تمیز کردن قسمت های بالایی محفظه و گیاهان داخل تانک، بهتر است از آبی که هم دما با اتاق باشد استفاده کنید. این کار میتواند در سلامت آفتاب پرست موثر باشد.

دست زدن به آفتاب پرست

در هنگام دست زدن به آفتاب پرست ها باید بسیار محتاط و دقیق باشید زیرا استخوان های این حیوانات به سادگی میشکند و میتوانند حیوانات بسیار ضعیف و شکننده ای باشند.

هرگز به زور یک آفتاب پرست را از شاخه ای که بر روی آن است جدا نکنید، میتوانید به جای این کار او را تحریک به آمدن در دستانتان کنید. این کار را میتوانید با قرار دادن یک دست در مقابل حیوان و دست دیگر در پشت بدن او انجام دهید. این کار معمولا منجر به حرکت رو به عقب آفتاب پرست (برای نیامدن بر روی دست جلویی) میشود که منجر به قرار گرفتن او بر روی دست دیگر شما میشود.

در هنگام برداشتن آفتاب پرست کاملا مراقب امنیت او باشید. در هنگامی که او را در دست دارید از نزدیک شدن به اشیایی که آفتاب پرست نباید (یا نمیتواند) از آنها بالا رود مانند پارچه ها، ریسمان ها و لامپ ها خودداری کنید.

هرگز آفتاب پرست خود را در مناطقی که قرار داشتن در آنها برای او خطرناک است بدون مراقبت و تنها رها نکنید. این کار ممکن است منجر به این شود که در غیاب شما، آفتاب پرستتان سردرگم و آواره شود و به خود صدمه بزند یا به جایی برود که امکان یافتن او برای شما وجود نداشته باشد.

هرگز به زور آفتاب پرستتان را برخلاف تمایل او در دست نگیرید و اجازه دهید او زمان مناسب را با واکنش های خود به شما بگوید. زمانی که آفتاب پرست ها مضطرب میشوند خود را به رنگ تیره در می آروند، خود را باد کرده و صدای هیس هیس از خود در می آورند. در این شرایط اگر اصرار در دست زدن به آفتاب پرست داشته باشید حتی ممکن است به طور ناگهانی به شما حمله کند و شما را گاز بگیرد.

تعیین جنسیت

آفتاب پرست های نقاب دار نر از بدو تولد دارای «مهمیز تارسال» (tarsal spurs) در پشت دو پای عقبی خود هستند. این زایده به شکل انگشت شست است، البته به قسمت بین دو پا تاحدی متمایل است. پس از تولد، مدتی طول میکشد تا این مهمیز به شکلی درآید که به درستی قابل مشاهده باشد. ضمنا در جنس نر معمولا اندازه قسمت دور سر تا حدی بزرگتر از ماده است و نرها معمولا نسبت به ماده ها، رنگارنگ تر هستند. آنها به همان خوبی که رنگ های آبی و بنفش را نمایان میکنند میتوانند رنگ های زرد و نارنجی و قرمز و ترکیبات مختلف آنها را نیز به نمایش بگذارند.

ماده ها فاقد «مهمیز تارسال» هستند و رنگ غالب در بیشتر آنها، رنگ سبز است که گاهی به رنگ های زرد و آبی نیز دیده میشوند.

تشخیص تفاوت های جنسیتی در آفتاب پرست ها نسبتا ساده است. تفاوت اصلی بین آفتاب پرست های نر و ماده در رنگ بندی آنهاست.

بیماری ها

اگر متوجه شدید که فعالیت آفتاب پرست شما کمتر از حد معمول شده است، یا شروع به بسته نگاه داشتن چشم هایش کرده است میتواند دال بر بیمار بودن آفتاب پرست باشد. آفتاب پرست ها معمولا به خوبی علائم بیماری های خود را پنهان میکنند بنابراین ممکن است در مواقعی که شما به هیچ وجه متوجه بیماری آنها نیستید، وضعیت بسیار وخیم باشد. در چنین شرایطی شما باید فورا با یک دامپزشک که در خصوص آفتاب پرست ها تجربه داشته باشد تماس بگیرید. اینترنت میتواند منبع خوبی در این زمینه برای شما باشد. فروم ها (تالارهای گفتگو) نیز میتوانند راهنمای شما باشند اما هیچ یک از این موارد نمیتوانند جای دامپزشک متخصص را پر کنند. مراجعان اینترنت غالبا میتوانند به شما آدرس پت شاپ ها یا مراکز درمانی را بدهند یا نهایتا راهکارهایی برای برطرف کردن موقتی مشکل ارائه دهند. بنابراین برای یافتن هرگونه پاسخ به سوالات مربوط به سلامت آفتاب پرست حتما با دامپزشک متخصص مشورت کنید.

مشکلات متابولیکی استخوانی (Metabolic Bone Disease) (به طور مخفف MBD) در آفتاب پرست ها معمولا بر اثر فقدان (یا کمبود) کلسیم به وجود می آید یا این امکان وجود دارد که آفتاب پرست شما قادر به جذب کلسیمی که دریافت میکند نباشد. نشانه ها و علائم این بیماری شامل «لاستیک مانند شدن آرواره» (rubbery jaw)، «خمیدگی پاها» (bowed legs) و «شکستگی در اندام های زیرین» (broken limbs) است. بیماری MBD باعث میشود که استخوان های آفتاب پرست شل شده و به سادگی بشکند. دامپزشک شما معمولا در اولین مرحله و پس از آزمایش خون، اطمینان حاصل میکند که میزان کلسیم و PH در آفتاب پرست شما عادی باشد و روش های تصحیح این امر را به شما می آموزد. خزندگان به ویتامین D3 برای جذب کلسیم نیاز دارند که غالبا به وسیله قرار گرفتن در معرض نور UV (UVA و UVB) تامین میشود. قرار داشتن در زیر لامپ های فلوئورسنت در طول یک روز با اندازه یک ساعت قرار گرفتن در معرض نور خورشید برابری میکند. لامپ های تبخیری جیوه ای (Mercury Vapor Bulb) نیز در دسترس شماست که میتواند مقدار قابل ملاحظه ای از UV مورد نیاز را ایجاد کند و برخلاف بعضی از وسایل نوردهی دیگر (مانند لوله های نوری که عمر کوتاهی دارند) تا ۱ سال عمر میکند. توصیه ما برای آفتاب پرست ها نیز استفاده از همین لامپ های تبخیری جیوه ای است.

انگل ها یکی از مشکلات شایع در میان خزندگان به شمار میروند که در صورت عدم نظارت و رسیدگی صحیح، برای خزنده تان به سرعت رخ خواهد داد و میتواند به مشکلات جدی تری منجر شود. باید حداقل سالی یک مرتبه آفتاب پرست خود را برای چک آپ کامل نزد دامپزشک ببرید. روند کلی به این شکل است که در ابتدا، نمونه ادرار آفتاب پرست توسط پزشک بررسی میشود. برای این کار، شما باید نمونه تازه ای از ادرار آفتاب پرست خود را با نگهداری در داخل یک ظرف پلاستیکی به دامپزشک ارائه دهید. این کار به دامپزشک کمک میکند که بتواند سلامتکامل آفتاب پست شما را حفظ کند.