دنبال گم شدن بیش از ۳۰۰ کبوتر نامه‌بر در شمال انگلستان، این سوال مطرح شده که آیا اختلال در میدان مغناطیسی زمین و یا ارسال پارازیت‌ها می‌تواند توانایی جهت‌یابی کبوتران را مختل کند؟ مطالعه دیگری که پیش از این در بولتن مسابقات کبوترها چاپ شده، نشان می‌دهد هیچ نسبتی بین این اختلال و رفتار این پرندگان در جهت‌یابی وجود ندارد.
به گزارش زیست بوم و به نقل از خبرآنلاین صدها کبوتر مسابقه در یک منطقه رازآلود در شمال شرق انگلستان که به خاطر شباهت به منطقه برمودا مشهور است، یک هفته‌ای است که ناپدید شده‌اند. بنا بر گزارش‌ها یک باشگاه از طرفداران کبوترها ۳۲۰ کبوتر را در منطقه‌ای در یورک‌شایر آزاد کردند و تنها ۱۳ کبوتر به خانه‌هایشان در اسکاتلند برگشتند. این افراد معمولا کبوترهایشان را در فاصله چندصد کیلومتری رها می‌کنند و بر سر برگشتن آنها به خانه‌هایشان به رقابت می‌پردازند. در حقیقت این کار توانایی این پرندگان را در یافتن مسیر به چالش می‌کشد، اما حالا همه علاقمندان، کبوترهایشان را در خانه نگاه داشته‌اند تا این راز حل شود.
به گزارش لایوساینس، توانایی ناوبری کبوترها مدت‌هاست باعث حیرات دانشمندان شده است. اوائل امسال محققان کالج بایلور نشان دادند که یکی از اعضای بدن این پرندگان در حقیقت حکم جی.پی.اس را برای آنها دارد. در این تحقیق مشخص شد مغز این پرندگان دارای سلول‌های ویژه‌ای است که آنها را قادر می‌سازد اندازه و جهت میدان مغناطیسی زمین را اندازه بگیرند.
اما در مورد منطقه مثلثی‌شکل بین سه نقطه ودربی، کورست و تیرسک در شمال انگلستان که مطبوعات آن را مثلث بردمودا (Birdmuda) نامیده‌اند، چه موضوع ویژه‌ای وجود دارد که می‌تواند حس جهت‌یابی کبوتران را گمراه کند؟
برخی، سیگنال‌های ارسالی از سوی یک منطقه نظامی مربوط به نیروی هوایی را باعث گمراه شدن این پرندگان می‌دانند. ایستگاه ماهواره‌ای این منطقه ممکن است پارازیت‌هایی ارسال کند که غریزه پرندگان را فریب دهد. چارلز ولکات، استاد بیولوژی اعصاب و رفتار از دانشگاه کارنل که از سال ۱۹۶۲/۱۳۴۱ روی جهت‌یابی کبوترها کار می‌کند، می‌گوید: «ما آزمایش‌های زیادی درباره تاثیر امواج رادیویی بر روی سیستم جهت‌یابی پرندگان انجام دادایم و هیچکس تا به حال اثر قابل توجهی را در این زمینه مشاهده نکرده است.»
اما برخی دیگر این موضوع را به افزایش فعالیت‌های خورشیدی و طوفان‌هایی از ذرات باردار پرانرژی نسبت می‌دهند که میدان مغناطیسی زمین را دچار اختلال می‌کند و دست بر قضا گم شدن این پرندگان با افزایش این طوفان‌های خورشیدی مطابقت دارد. بر طبق گفته‌های ولکات یک مطالعه انجام شده نشان می‌دهد که این اختلال در میدان مغناطیسی زمین می‌تواند قطب‌نمای داخلی پرندگان را دچار گمراهی کند.
اما مطالعه دیگری که پیش از این در بولتن مسابقات کبوترها چاپ شده، نشان می‌دهد هیچ نسبتی بین این اختلال و رفتار این پرندگان در جهت‌یابی وجود ندارد. اما ماجرا اینجاست که تحقیق بالا در کل ایالات متحده انجام شده و محققان می‌گویند اگر این موضوع در منطقه‌ای وسیع دیده نشود، به این معنا نیست که در منطقه کوچک شمال انگلستان دیده نخواهد شد؛ یعنی اختلال در میدان مغناطیسی زمین می‌تواند در مسافت‌های کوتاه بیشتر کبوترها را به اشتباه بیندازد.
اما انتخاب ولکات برای توضیح ماجرا همان است که در مورد خود مثلث برمودا و افسانه‌های بلعیدن کشتی‌ها وجود دارد و آن هم آب‌وهوای بد است. بر طبق گزارش‌های هواشناسی منطقه شمال شرق انگلستان دارای سابقه بارش‌های غیر عادی و شدید باران است و برخی از مسابقه‌دهندگان می‌گویند این طوفان و رعدوبرق ممکن است باعث شود رهبر گروه، آنها را از ترس طوفان به جای دیگری راهنمایی کند. ولکات هم این نظر را تائید می‌کند و می‌گوید: «کبوتران اصلا دوست ندارند در باران پرواز کنند چون برای این کار مناسب نیستند.» اما موضوع اینجا است که گم شدن کبوترها زمانی رخ داده که هوا مناسب بوده و ۱۳ پرنده هم مسیرشان را درست اتخاب کرده‌اند.
ولکات می‌گوید قبل هم در این باره چیزهایی شنیده است: «اما ما ممکن است هرگز نفهمیم واقعا چه بلایی بر سر آنها آمده است.»