فارس:شهید قربانعلی رخشانی مهماندوست كه در دوران ستم شاهی در هواپیمایی كشوری مشغول به خدمت بود، در حین حمل و پخش اعلامیه های امام خمینی(ره) در شهر اهواز شناسایی و توسط ساواك دستگیر و پس از تحمل شكنجه های بسیار به شهادت رسید و در قبرستان اهواز دفن شد.
این مادر بزرگوار پس از با خبر شدن از شهادت فرزندش عازم اهواز می شود و به مدت یك سال در كنار مزار تنها فرزند پسرش بیتوته می كند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی به اطلاع امام خمینی(ره) می رسانند كه در اهواز مادری به مدت یكسال در كنار مزار فرزند در حال زندگی است در حالی كه این مادر ساكن تهران است.
به دستور امام(ره) پیكر این شهید به تهران منتقل می‌شود و این مادر شهید از سال1357 تا 1378 در بهشت زهرا(س) بر روی مزار فرزندش خانه ای بنا و شبانه روز در آنجا زندگی می‌كند.
ننه علی در حال حاضر به‌دلیل بیماری در منزل دخترش زندگی می كند و در اثر بیماری آلزایمر قدرت تكلم خود را از دست داده است.
مطلب زیر را «سیاوش امیری» یكی از بینندگان خبرگزاری فارس درباره زندگی مادر این شهید نوشته و برای آن خبرگزاری فرستاده که منتشر شده است:
اینجا گوشه ای از قطعه 24 شهدای گلزار بهشت زهرا (س) در شهر 424 هكتاری خیل لب فروبستگان تهران است. اینجا مامن « ننه علی » (مادر شهید قربانعلی درخشانی مهماندوست) است كه بیش از بیست و نه سال قدمت دارد. خیلی قدیمی نیست، اما بدون شك یكی از اماكن تاریخی فراموش شده نسلی است كه دو جنگ (داخلی و خارجی ) را یا دیده و در آن حضور داشته یا اینكه برایش روایت كرده اند.
اینجا خانه و زندگی « ننه علی » با همه سادگی اش، قد برافراشته و خودنمایی می كند.
اینجا كاخی است كه ستون هایش با ایثار استوار شده، هر چند مصالح ظاهری اش چوب و حلب و تسمه است.
اینجا قرارگاه عشق و دلدادگی، سرسرای عاشق و معشوق و پناهگاه طالب و مطلوب است.
اینجا پایگاه ایمان و قرب الی الله است، اینجا معبد فرشتگان الهی است كه صف در صف به طواف « ننه علی » و قلب چون آیینه اش مامورند.
اینجا دِیری است كه خدا در آن تجلی دارد و صومعه دارش پیرزنی 90 - 80 ساله است و بر خلاف تصور دور افتادگان وادی هجران ؛ حافظه ای شگفت انگیز دارد و در عین بیسوادی، كتاب خدا را از حفظ است.
اینجا كعبه دلدادگان محضر عشق است. اینجا خانه « ننه علی » است.... اینجا مراد می دهد اگر بطلبی و شفا می بخشد اگر التماس دعا داشته باشی.
اینجا زیارتگاه دلسوختگانی است كه تحفه شان بارانی از اشك است و كالای شان، دلی شكسته كه به رایگان می بخشند.
اینجا قطعه ای از خاك است كه با ملكوت پیوند خورده، مسافرانش ملایكه و مراجعانش خون دل خوردگانی هستند كه شب شكنی كرده اند و روز را و آفتاب را انتظار می كشند.
اینجا ستاد حفاظت از حاكمیت ملی و اقتدار نظام است. اینجا مركز ثقل وفاداری و خدمت به مردم است؛ بی تظاهر و نیرنگ، مردم فریبی و تزویر.
اینجا خدایگان ریز و درشت به زانو در می آیند، می شكنند و فرو می ریزند.
اینجا بیت الله است. اینجا دعا مستجاب می شود و حاجت روا. اینجا دریا - دریا صفا موج می زند و دشت اندر دشت مخمل سبز و زیبای محبت و مهرورزی گسترده است، طاقه - طاقه تا امتداد بی نهایت مهربانی و رحمت.
ایتجا گلزار كرامت است، گلستان معرفت.اینجا سبد - سبد بركت موجود است و زنبیل - زنبیل سخاوت بی منّت. اینجا كولاك عاطفه است و قربانگاه هوی و هوس ها و تمنا های خاكی پَست و پَلَشت.
اینجا پُست و پارتی و پول، واژه هایی غریب و بی مصرف و از سكه افتاده است. ایتجا آلونك « ننه علی » دروازه بهشت و سرپُل جاودانگی است.
اینجا بهانه ها رنگ باخته و پوچ وبی معنی است. اینجا دیار دلباختگان حق و حقیقت است و مملكت آرزومندان شهد شهادت.
اینجا خدا - خدایی می كند و فرشتگان پر و بال می شویند در زمزم جاری كوثر. اینجا نشانگاه آدمیت و خلوتگاه بشریت و دانشگاه انسانیت محض است.
اینجا خاك خداست، پر از بوی عطر یاس فاطمه (س) و خط خون پاك حسین (ع). اینجا منزلگاه غروب عاشورای زینب (س) است و خیمه گاه تجلی آزادگی.
اینجا خودِ خودِ « عرش الهی » است، گسترده و بی انتها. اینجا آلونك « ننه علی » است !