صاحب‌نظران ادبیات معتقدند ویرجینیا وولف، نویسنده‌ای دور از مردم، بدون دانش و برج عاج نشین نبوده است.
اگر فقط یک نکته درمورد
ویرجینیا وولف باشد که همگان از آن اطلاع دارند، آن مرگ این
نویسنده است. 28 مارس امسال مصادف با هفتادمین سالگرد خودکشی این
نویسنده است.
روزی که او با ریختن چند قلوه سنگ در جیب لباسش وارد رودخانه «اوس» در نزدیکی خانه‌اش در ساسکس شد.
در این 70 سال نوشته‌های وولف بارها و بارها به عنوان نوشته‌های مهم قرن بیستم شناخته و معرفی شدند، بسیاری آنها را خواندند و بسیاری درمورد آنها نوشتند. اما با وجود صدها کتابی که در مورد نویسنده
«اورلاندو» نوشت شده، اما همچنان نکته‌های جدیدی در زندگی او نهفته، تا جایی که در دانشگاه‌ها
ویرجینیا وولف به رشته‌ای آکادمیک بدل شده است.
در ماه مارس همچنین دو جلد اول آثار وولف که در فاصله نگارش «اعمال» و «امواج» نوشته شده‌اند، از سوی انتشارات کمبریج منتشر می‌شوند.
در این نسخه جدید همانطور که پیشتر آثار دیگر بزرگان ادبیات مدرن یعنی جیمز جویس، تی اس الیوت و ازرا پاند منتشر شدند، تغییرات نسخه دستنویس وولف تا نسخه اول ویرایش شده و نسخه‌های متفاوت چاپی با هم مقابله شده‌اند و همچنین تحقیقات آرشیوی بسیاری روی داستان‌ها صورت گرفته که نتیج همگی به صورت یادداشت در نسخه کمبریج دیده می‌شوند.
نتیجه این شده است که وولف کنونی بسیار سیاسی‌تر، با آگاهی بیشتر از تاریخ،
نویسنده دقیق‌تر و باابتکارتر و باسوادتر از آنچه می شناختیم به ما معرفی می‌شود. این امید می‌رود که با چاپ جدید دید منفی پیشین به وولف که او را نویسنده‌ای با روان بیمار، مردم گریز و حساس میدانست، از بین برود.
آنا اسنیث، ویراستار چاپ جدید «سال‌ها» گفت: «روایت وولف که در دهه 1930 میلادی به شکوفایی رسید نه ناقص است و نه غیرسیاسی، بلکه بسیار عمیق‌تر از این حرف‌هاست. چون از دهه 1930 صاحب‌نظران او را متفاوت می‌دانستند، مخاطب عام هم از او دور شد.»
وی افزود: «چاپ جدید نشان می‌دهد که او به عنوان
نویسنده بسیار متعهد و روشنفکری جدی بوده و نوشتن و مطالعه کردن اهمیت بسیاری برایش داشته است.»
علاقه شدید وولف به مطالعه کردن را سال گذشته اسنیت و همکارش کریستین کنیون جونز کشف کردند. آنها در آرشیو کالج کینگ در لندن، محل کارشان متوجه این مسئله شدند، این درحالی بود که بسیاری از نویسندگان زندگینامه وولف او را فردی می دانستند که خودش (بدون مدرسه رفتن) سواد آموخته و دانش خود را مدیون کتابخانه پدرش بوده است.
این تصور به دلیل گفته‌ای از خود
نویسنده بوده است، او در جایی گفته بود:
«هرگز به مدرسه نرفتم.» اما آرشیو کالج کینگ نشان می‌دهد وولف برای پنج سال بطور جدی تحصیل می‌کند، آن هم در درجات عالیه تحصیلی.
اسنیث و جونز کشف کردند
ویرجینیا وولف بین سال‌های 1897 تا 1901 به کلاس‌های تاریخ، زبان آلمانی، یونانی و لاتین کالج کینگ رفته است. این کلاس‌ها در سطح دانشجویان دانشگاهی بوده است؛ وولف در امتحان پایان ترم هیچکدام از این کلاس‌ها شرکت نمی‌کند.
اسنیث با تاکید گفت: «این کشف بسیار مهم است. این کشف نگاه ما به مسئله تحصیل و همچنین دانش او به زبان یونانی و لاتین را تغییر می‌دهد. همچنین حالا متوجه می شویم او چگونه در حجم انبوه درمورد کالج زنان، اصلاح تحصیل زنان و همچنین تاثیرات روانی شیوه تحصیل بر زنان و مردان نوشته است. این تجربه ابتدایی تاثیر بسیاری بر
نویسنده داشته است.»
جمع‌آوری نسخه جدید کمبریج از آثار وولف حدود یک دهه طول کشید. سوزان سلر که به همراه جین گلدمن، ویراستار تمامی این مجموعه بوده گفت: «برای اولین بار ما منابعی در دست داشتیم تا وضیعت نوشته‌ها و بازه خارق‌العاده اشارات فرامتنی آثار وولف را بررسی کنیم.»
محققان با بررسی دقیق نام افراد و اماکن، تاریخ‌ها و جزئیات به ظاهر بی‌اهمیت داستان‌ها به اشاره‌های متعدد این
نویسنده به جامعه و اوضاع سیاسی دوران خودش پی‌ببرند. گلدمن گفت: «تاریخ در آثار او جریان دارد. جستجو و تعقیب نکات تاریخی که در داستان‌ها غرق شده‌اند واقعا لازم بود.»
سلر امیدوار است این مجموعه «به این نظر که وولف از دنیایی دیگر می‌آمد و به تاریخ، سیاست و جامعه بی‌اهمیت بود پایان دهد. یادداشت های این مجموعه نوری تازه بر آثار وولف می‌تاباند.»
در این مجموعه توجه خاصی به نسخه‌های مختلف داستان‌های نویسنده «خانم دلووی» شده است؛ او به همراه لئونارد، همسرش انتشارات «هوگارت» را می‌چرخاندند. وولف عادت داشت روی نسخه تایپ‌شده ویرایش بسیار انجام دهد. مقایسه نشان می‌دهد او در نسخه‌های دستنویس خود لحن سیاسی تندتری داشته و گستاخ‌تر از آنچه در نسخه‌های چاپ‌شده می بینیم بوده است.
اسنیث دلیل این تغییرات و تعدیل شدن لحن را کوتاه‌تر کردن کتاب‌ها و همچنین «ترس وولف از تبلیغات منفی و معرفی او به عنوان آدمی متعصب» عنوان کرد.
وویرجینیا وولف مدام در حال تغییر است، او نویسنده‌ای بسیار متفاوت‌تر از آنچه همگان تصور می‌کردند بوده و نتیجه تحقیقات جدید گواهی است بر این ادعا.
«شب و روز»، «به سوی فانوس دریایی»، «اتاق جیکوب» و «
اتاقی از آن خود» از دیگر آثار مطرح این
نویسنده هستند.