همانطور که احتمالاً می دانید، واحدهای اندازه گیری به دو دسته عمده تقسیم می شوند: متریک و انگلیسی.
اما در این دو سیستم، برای اندازه گیری جرم، فاصله، مساحت، حجم، ظرفیت، سرعت، شتاب، انرژی، گشتاور، وزن و نیرو، معیارهای متفاوت اندازه گیری قرارداد شده است. تنها زمان در هر دوی این سیستم ها از واحد اندازه گیری یکسانی برخوردار است.
سیستم متریک که در بسیاری از کشورها مورد استفاده قرار می گیرد، در سال ۱۷۹۹ در کشور فرانسه اختراع شد. این سیستم بر اساس معیارهایی ثابت همچون اندازه زمین یا خواص آب ایجاد شده و مورد استفاده قرار گرفته است. امروزه این سیستم اندازه گیری در بسیاری از کشورهای جهان به عنوان روشی استاندارد پذیرفته شده و مورد استفاده قرار می گیرد.
اما در مقابل، سیستم اندازه گیری انگلیسی بسیار قدیمی تر از سیستم متریک بوده و معیارهای آن در ابتدا بر اساس اندازه های غیرثابت قرارداد شده اند. برای مثال یک اینچ در واقع اندازه یک بند انگشت و یک فوت اندازه ساق پای انسان بوده است. و یا یک جریب مقدار مساحت یک زمین بوده که در یک روز می توان شخم زد.
البته مقادیری که به عنوان واحدهای اندازه گیری در سیستم انگلیسی مورد استفاده قرار می گیرند، در واقع مقادیر ثابتی هستند و می توانند برای افزایش دقت در اندازه گیری های مختلف و همچنین تبدیل مقادیر انگلیسی به متریک و برعکس مورد استفاده قرار گیرند.
همانطور که اشاره شد، هم اکنون بسیاری از کشورهای جهان، سیستم متریک را به صورت رسمی برای اندازه گیری های دقیق خود مورد استفاده قرار می دهند. اما با این وجود هنوز سه کشور در دنیا به صورت رسمی از روش انگلیسی برای اندازه گیری استفاده می کنند. این سه کشور ایالات متحده، لیبریا و میانمار هستند.
البته در مراکز و سازمان های مهمی همچون ناسا، روش اندازه گیری متریک برای اندازه گیری دقیق تر مورد استفاده قرار می گیرد، اما به هر شکل هنوز هم عمده اندازه گیری ها در این کشورها به صورت انگلیسی انجام می شود.
به هر صورت واحدها و سیستم های اندازه گیری مختلفی وجود دارند که بسته به کارایی شان ممکن است هنوز هم در بسیاری از فرهنگ ها و مناطق دنیا مورد استفاده قرار گیرند. همانطور که ممکن است واحدهایی همچون نخود، مثقال، چارک، مَن، خروار، وجب، فرسنگ و … را از پدر و پدربزرگ های تان شنیده باشید.