صفحه نخست » ماهی » آشنایی با آکواریوم تجهیزات و شرایط ب » گردشگری

هفته گذشته از مسیر چورت نوشتیم و تا جاده فیروزكوه پیش رفتیم؛ جایی كه كسی آن‌سوتر در انتظار ما بود. ریحانه را می‌گویم؛ زنی در روستای چورت كه سفره گرم و گسترده‌اش در انتظار ماست؛ اما در هر صورت نیروی‌انتظامی قوانین خاص خودش را دارد. در بسیاری مواقع نیز حق دارد؛ تامین امنیت شهروندان نكته مهمی است كه نمی‌توان از آن غافل شد.
دیگر به ساری رسیده‌ایم؛ در 5 كیلومتری ساری در ایستگاه پلیس راه؛ پلیس میدی‌باس را متوقف كرده است و دلیلش را ایمن نبودن جاده برای میدی‌باس عنوان می‌كنند.می‌گویند خودروهای بزرگ‌تر از مینی‌بوس نمی‌توانند در پیچ‌های جاده كوهستانی كیاسر دور بزنند.
گویی پس از چند رخداد در جاده كوهستانی كیاسر، پلیس راه به تازگی این محدودیت را اعمال كرده است. نزدیك به یك ساعت منتظر بودیم و بنا شد چند دستگاه مینی‌بوس برای ادامه مسیر هماهنگ شود؛ اما در نهایت پلیس گویی پس از اخذ تعهد اجازه تردد می‌دهد. از جمله این‌كه مسیر بازگشت خودروها را از همین مسیر ساری تعیین می‌كند و همین امر در برنامه سفر تغییر ایجاد می‌كند، چون قرار بود در مسیر بازگشت از سمت سمنان بازگردیم؛ یك بار از جاده ساری به سمنان تردد كرده‌ام؛ جاده‌ای است كه هر كسی حداقل یك بار باید آن را تجربه كند و اگر زمان امان داد چند بار تجربه كردن آن خیلی بهتر است؛ اما در هر صورت این بار دیگر این اتفاق نمی‌تواند بیفتد؛ باید منتظر یك فرصت دیگر بود.
خیلی اوقات سفر خاطره در خاطره است؛ سفر در سفر. از پلیس راه ساری كه به سمت كیاسر حركت می‌كنیم‌ با 5 دقیقه فاصله، هتل و جنگل‌های سالاردره قرار دارد؛ سرزمینی آرام در دامنه كوهستان با دید زیبای جنگل كه تا روزهای روز می‌توانی آنجا متفاوت زندگی كنی.
برای حركت به سمت كیاسر‌ باید وارد جاده سمنان شویم. حدود 20 دقیقه پس از خروج از ساری به دوراهی سد شهید رجایی و كیاسر می‌رسیم. سد شهید رجایی كه بسیاری از بومیان آن را به نام سلیمان تنگه می‌شناسند، خودش از زیبایی‌های اطراف ساری است. پس از پشت سر گذاشتن سلیمان تنگه تا كیاسر كمتر از یك ساعت زمان باقی می‌ماند و البته دلیل طولانی شدن مسیر هم كوهستانی بودن و پیچ‌های متعدد جاده در دل كوهستان است.

ورود به چورت
از كیاسر به سمت روستای چورت حركت می‌كنیم، جاده روستایی است و به شكل روشنی از كیفیت جاده كاسته می‌شود. ساعت از 3 گذشته است كه به روستای چورت می‌رسیم.چورت روستای كوچكی است در دل كوهستان. اگر می‌خواهید تصویر این روستا را در ذهن‌تان ترسیم كنید، درست یك تابلوی نقاشی با تركیبی از كوه‌های سبز، جنگل و یك خانه روستایی با مردمان مهربان و یك باغچه كوچك و گلدانی پر از گل‌های رنگارنگ تصور كنید و البته سایه ابرها را نیز در ذهن‌تان یادآوری كنید كه هر‌ از‌گاهی می‌آیند، ستیغ آفتاب را می‌پوشانند؛ گاهی می‌روند و گاهی نیز اصلا نیستند و آسمان می‌ماند با یكه‌تازی رنگ آبی در پهنه آن.
دیگر همه گرسنه هستند. ریحانه نام میزبان ماست. زنی حدودا 30 ساله كه شاید رنج روزگار باعث شده سنش بیشتر نشان دهد. اولین ویژگی او كه می‌توانم از آن یاد كنم، مهربانی‌اش است. پخت غذا برعهده او بوده است. اجاق هیزمی گوشه حیاط نوید یك غذای لذیذ را می‌دهد. همه گرسنه هستند. خانه روستایی كه برای صرف غذا انتخاب شده است، علاوه بر دو اتاق، بالكنی كوچك به سمت كوه و جنگل دارد كه تا ساعت‌ها می‌تواند تو را به عالم رویا ببرد.

مرغ ترش
مرغ ترش یكی از غذاهایی است كه در مناطق شمالی ایران بویژه منطقه مازندران پخته می‌شود. دستور طبخ غذا را از یكی از كسانی كه به ریحانه كمك می‌كند می‌پرسم. او توضیح می‌دهد كه ابتدا مرغ را تفت می‌دهند؛ سپس سبزی معطر مثل گشنیز و جعفری را هم سرخ می‌كنند و پس از آن كمی آب می‌ریزند و می‌گذارند غذا پخته شود و البته اندكی روغن و ترشی مثل آبغوره نیز به آن اضافه می‌كنند و چند دقیقه قبل از سرو غذا تخم‌مرغ هم به آن اضافه می‌كنند كه البته در بعضی مناطق تخم‌مرغ به آن اضافه نمی‌شود. این غذا به عنوان خورش همراه با برنج خورده می‌شود.
غذای آن روز تنوع بیشتری هم دارد؛ قرمه‌سبزی‌ای كه سبزی آن از باغچه نه‌چندان كوچك ریحانه چیده شده و عطر معطر آن فضای خانه را پر كرده است.

حركت به سمت دریاچه
نام اصلی دریاچه چورت، دریاچه میانشه است، ولی باتوجه به این‌كه آخرین روستای مشرف به دریاچه، ‌چورت‌ نام دارد؛ بسیاری این دریاچه كوچك در دل جنگل را به همین نام می‌شناسند.از روستای چورت تا دریاچه چند راه وجود دارد.برنامه سفر برای مسیر رفت با نیسان هماهنگ شده است.
در دسته‌های 15نفره در نیسان‌ها سوار می‌شویم؛ 5 نیسان پشت سر هم حركت می‌كنند. یادم می‌ماند كه راجع به بقیه مسیرهای چورت در ادامه توضیح بدهم. نیسان‌سواری لطف خاصی دارد آن‌هم در جاده خاكی. سرشار از هیجان و شور می‌شوی. جاده خاكی بر حجم این شور و هیجان می‌افزاید. بوی درخت گردو را می‌توانم تشخیص بدهم؛ هر چند نمی‌توانم خود آن را ببینم، اما وقتی كه مدتی را در طبیعت سپری می‌كنی دیگر بوی خیلی چیزها را می‌توانی تشخیص بدهی. مثلاً بوی پونه را شاید از 100متری بفهمی یا آویشن آن قدر در شامه‌ات ماندگار می‌شود كه نمی‌توانی آن را فراموش كنی.
پوست‌های سبز گردو در كف نیسان نیز گویای این است كه در این منطقه گردو یافت می‌شود و هنوز هم فصل برداشت به پایان نرسیده است. علاوه بر اینها همین طور كه نیسان حركت می‌كند، درختان ازگیل را می‌بینی كه در كنار جاده فراوانند، ولی میوه‌ها هنوز نرسیده‌اند. حداقل یك ماه دیگر زمان نیاز دارند یعنی در روزهای پایانی مهر باید منتظرشان بود. دامن طبیعت برای هر فصلی نعمتی دارد.
با نیسان تا دریاچه حدود 20 دقیقه طول می‌كشد. وقتی به دریاچه می‌رسی اولین چیزی كه نگاهت را به خود جلب می‌كند، باقیمانده تنه درختان در میان دریاچه است كه سایه آن در شفافیت آب باعث عظمت دریاچه شده است.

دریاچه چورت
آنچه‌ هم‌اكنون به عنوان دریاچه چورت یا همان میانشه شناخته می‌شود، یك عارضه طبیعی به نسبت جدید است. بومیان و بویژه سالمندان می‌گویند كمتر از 100 سال پیش بر اثر زمین لرزه و رانش زمین مسیر آب چشمه‌ای كه در كنار دریاچه قرار دارد، بسته می‌شود و همین امر موجب شكل‌گیری این دریاچه شده است.
وسعت دریاچه حدود 5/2 هكتار است و علاوه بر طبیعت‌گران، ماهیگیران نیز علاقه زیادی به آن دارند. هر چند نزدیك غروب است كه به دریاچه رسیده‌ایم، اما فرصت پیاده‌روی در كنار رودخانه را از دست نمی‌دهیم.از یكی از كسانی‌كه همچنان مشغول ماهیگیری است سوال می‌كنم كه به نظر شما وقتی این دریاچه تازه شكل گرفته، چگونه ماهی وارد آن شده است.
نامش علی است. پاسخ قانع‌كننده‌ای می‌دهد. او می‌گوید یكی از مهم‌ترین راه‌های انتقال این ماهی‌ها از طریق پرندگان است بویژه پرندگان دریایی.به دلیل این‌كه تخم بسیاری از ماهی‌ها بین پرهای آنها باقی می‌ماند و وقتی كه به سایر مناطق سفر می‌كنند، همان تخم به جای جدید منتقل می‌شود.
بناست شب را در جنگل بمانیم، شب‌مانی در جنگل لطف خاص خودش را دارد. باید بیشتر ‌در مورد آن بنویسم و البته از جاده نیز و از پیمودن جنگل و... .